Το οξύμωρο είναι πως θα ευχόμαστε να μην εφαρμόσει το πρόγραμμα του!

Συνήθως η απογοήτευση του εκλογικού σώματος αφορά στη μη υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων των κομμάτων εξουσίας. Χρόνια τώρα έχουμε συνηθίσει όλοι να θεωρούμε περίπου ως αυτονόητο ότι τα “θα” των μπαλκονιών, θα ξεχαστούν την επομένη της ανάληψης της εξουσίας.

Σε τούτες τις εκλογές συμβαίνει το εξής οξύμωρο.

Αν αποδεχθούμε ως υπόθεση εργασίας, όλα αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ

και καταφέρει με το ένα ή τον άλλο τρόπο να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε θα είναι η πρώτη φορά, που η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, θα εύχεται να μην υλοποιήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις!

Δηλαδή, θα είναι η πρώτη φορά που η μεγάλη μάζα της κοινωνίας, θα εύχεται να μη γίνουν μονομερείς ενέργειες που μπορεί να απειλήσουν τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ.

Άλλωστε αυτό είναι και το κύριο επιχείρημα των Συριζαίων στις κατ' ιδίαν κουβέντες με τους φοβισμένους πολίτες. “Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να γίνουν αυτά που λένε οι κινδυνολόγοι μνημονιακοί. Θα τα βρούμε με την Ευρώπη με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Το μόνο που θα κάνουμε είναι να αλλάξουμε το μείγμα πολιτικής υπέρ των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων της οικονομίας μέσω αναδιανομής του πλούτου.”

Ενδεχομένως στην πράξη εάν και εφόσον κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κάτι τέτοιο. Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως, προς τι όλη αυτή η επαναστατική γυμναστική και η πλειοδοσία σε παραχολογία;

Προς τι οι δεσμεύσεις για κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων αν είναι στο τέλος να ενισχυθούν μόνο όσοι κερδίζουν λιγότερα από 800 ευρώ το μήνα από έξτρα φορολόγηση όσων αμείβονται με μεγαλύτερα ποσά στα πλαίσια της αναδιανομής ;

Το επόμενο οξύμωρο όπως δείχνουν πάντα οι δημοσκοπήσεις, είναι πως θα αναλάβει τις τύχες της χώρας και των πολιτών ένα κόμμα με πολιτική δύναμη και έκφραση του ενός τρίτου της κοινωνίας. Δηλαδή τα δύο τρίτα της κοινωνίας θα είναι απέναντι , φυσικά με τις διαφορετικές αποχρώσεις και ιδιαιτερότητες αλλά πάντως ριζικά αντίθετοι με τη ρητορική και τις επιδιώξεις του πρώτου δημοσκοπικά κόμματος.

Θα πείτε τι να κάνουμε αυτοί είναι οι κανόνες της δημοκρατίας. Σωστά. Απλά θυμόμαστε όλοι πως όταν ανέλαβε ο Σαμαράς, η κοινοβουλευτική δύναμη που του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης αριθμούσε 178 βουλευτές κι είδαμε πόσο άντεξε και πως εξατμίστηκε αυτή η ισχυρή στήριξη για να φθάσει να τον κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ για αναντιστοιχία με τη βούληση του λαού.

Αν αύριο λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει έστω 36% αλλά ως ανάδελφος αφού δεν επιθυμεί κανένα για συνεργασία, πλην του ΚΚΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ( που όμως δεν θέλουν ακούν για ΣΥΡΙΖΑ) θα μπορεί να μιλάει για ισχυρή λαϊκή εντολή και θα δικαιούται να εφαρμόσει τις καινοφανείς και ακραίες του απόψεις και ιδέες στο σύνολο της κοινωνίας;

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης