Το Μουσείο Ακρόπολης, το Φεστιβάλ Αθηνών και το cross selling

Όταν το έμαθα έσκασα στα γέλια γιατί από το θυμό μου δεν το είχα και πολύ να βάλω τα κλάματα. Ένας καλός φίλος από το Λονδίνο βρέθηκε πριν από λίγες μέρες στην Αθήνα. Αν και επαγγελματικό ταξίδι με πολλές επαφές, συναντήσεις κλπ και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο εκείνος βρήκε τρόπο για να ψάξει το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και κυρίως για παραγωγές που τον ενδιέφεραν στην εναλλακτική σκηνή της Πειραιώς 260.

Τα ευρήματα του τα συζητήσαμε σε ένα γρήγορο γεύμα με θέα την Ακρόπολη

στο εστιατόριο του ομώνυμου Μουσείου. Κάποια στιγμή, λίγο πριν ζητήσουμε το λογαριασμό για δύο- τρία πιάτα με extreme συνδυασμούς γεύσεων στη βάση τοπικών παραδοσιακών προϊόντων, τράβηξε πίσω την καρέκλα του και με στυλ αποστασιοποιημένης διάθεσης Έλληνα διανοούμενου της διασποράς το ξεφούρνισε: «Κρίμα που δεν αξιοποιείται η δυνατότητα του cross selling...».

Μετά την πρώτη συναισθηματικού τύπου αντίδραση μου θέλησα να μάθω χρήσιμες πληροφορίες και άλλες περιττές λεπτομέρειες. Δεν ήταν διατεθειμένος να πει πολλά και κυρίως να αποκαλύψει τους συνομιλητές του. Παρόλα αυτά κάτι κατάφερα να αποσπάσω προκειμένου να καταλάβω το τι τον έκανε να συσχετίσει το Μουσείο της Ακρόπολης, το Φεστιβάλ Αθηνών και το εργαλείο των συνδυασμένων ή σταυροειδών πωλήσεων.

Ξεπερνώντας τις λεπτομέρειες, κράτησα την ουσία. Το Μουσείο της Ακρόπολης τον τελευταίο χρόνος υποδέχθηκε 1.460.135 επισκέπτες (επίσημα στοιχεία για το διάστημα Ιούνιος 2014- Μάιος 2015) και από αυτούς πάνω ένα εκατομμύριο (1.065.868 για την ακρίβεια του πράγματος, το 73% του συνολικού αριθμού) ήταν μεμονωμένοι επισκέπτες. Μια καλή βάση, ένα χρήσιμο πελατολόγιο για ένα θεσμό όπως το Φεστιβάλ Αθηνών που στο πρόγραμμα του έχει παραγωγές που θα μπορούσαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών του Μουσείου της Ακρόπολης ή θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει με τρόπο που θα επέτρεπε σε ένα πλήθος επισκεπτών να ενδιαφερθούν για τις παραγωγές του Φεστιβάλ και να περάσουν το κατώφλι του. Αρκεί πέραν όλων των άλλων να υπήρχε μια συνεργασία ανάμεσα στο Μουσείο και το Φεστιβάλ και το ένα να στέλνει κόσμο στο άλλο.

Σε γενικές γραμμές αυτό είναι και το cross selling του φίλου μου από το Λονδίνο. Και αυτό στην χώρα μας όχι μόνο δεν γίνεται αλλά ούτε καν υπάρχει η σκέψη να δοκιμασθεί στη πράξη σε μια περίοδο που τα οικονομικά του πολιτισμού περνούν τις δυσκολότερες ώρες τους. Αλλά, για όλα αυτά χρειάζονται έμπειροι επαγγελματίες με γνώση και εμπειρία που να έχουν δουλέψει στο εξωτερικό, να γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις νέες τάσεις και συμπεριφορές που αναπτύσσονται στο χώρο του εξειδικευμένου θεματικού τουρισμού ( ένα κομμάτι του είναι και ο πολιτιστικός ή φεστιβαλικός τουρισμός) και να έχουν όρεξη να μεταφέρουν την σχετική τεχνογνωσία και στην χώρα μας. Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα αφορούν το πολιτικό προσωπικό και τις επάρκειες του – από τον Δήμο και την Περιφέρεια μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου.