Τα 9 χρόνια μιας επιχορήγησης

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσα χρόνια μπορεί να μένει ανοικτός ο φάκελος μιας επένδυσης – μια επιδοτούμενης επένδυσης. Στην περίπτωση μιας μαρίνας στη Δωδεκάνησο κάπου 9 χρόνια αν δεν με... απατούν οι ημερομηνίες με τα ΦΕΚ που φιλοξενούν τις αποφάσεις των αρμοδίων υπουργών.

Αν διαβάζω καλά η ένταξη της επένδυσης για την Μαρίνα στο Λακκί της Λέρου που ανήκει στην εταιρεία «Μαρίνα Νήσου Λέρου Εύρος Ναυτική Α.Ε» στις ευνοϊκό πλαίσιο επιδοτήσεων του

νόμου έγινε το 2007. Μετά από 9 χρόνια (άνοιξη του 2016) δημοσιεύεται μια απόφαση του τότε υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Γ.Σταθάκη για την «τροποποίηση της απόφασης υπαγωγής, ολοκλήρωση −οριστικοποίηση του κόστους και πιστοποίηση της έναρξης παραγωγικής λειτουργίας επένδυσης». Με αυτήν την απόφαση οριστικοποιείται μεταξύ άλλων το κόστος της επένδυσης στο ποσό των 8.819.400 ευρώ. Πιο συγκεκριμένα, το ύψος της ίδιας συμμετοχής ανέρχεται στο ποσό των 2.204.850 ευρώ που αποτελεί ποσοστό 25% του συνολικού κόστους της ενισχυόμενης επένδυσης, ενώ το ύψος της επιχορήγησης ανέρχεται στο ποσό των 4.409.700 ευρώ που αποτελεί ποσοστό 50% του συνολικού κόστους της ενισχυόμενης επένδυσης και το ύψος του τραπεζικού δανείου ανέρχεται στο ποσό των 2.204.850 ευρώ. Μία ημέρα πριν την λήξη του 2016 το υπολειπόμενο ποσό της επιχορήγησης δόθηκε στους δικαιούχους και κατέληξε στην Εθνική Τράπεζα (βάσει μιας παλαιότερης Σύμβασης Ενεχύρασης Απαίτησης). Το ποσό στα 2.035.085,39 ευρώ.

Έτσι έκλεισε και ο φάκελος της επιχορήγησης της επένδυσης, η συνολική δυναμικότητα της φθάνει σε 107 θέσεις ελλιμενισμού και 360 θέσεις διαχείμασης.

Πάντως, όπως διαβάζουμε στο πολύ επιμελημένο ιστότοπο: «Η εταιρεία Μαρίνα Νήσου Λερου, Εύρος Ν.Α.Ε., ιδρύθηκε το 1989, όταν και αποκτήθηκε η βραχώδης έκταση έναντι του γραφικού λιμένος του Λακκί.

Η τοποθεσία που επελέγη για την κατασκευή της μαρίνας αλλά και της επισκευαστικής ζώνης, βρίσκεται στο βορειοανατολικό σημείο του κόλπου του Λακκί,(...) – στο σημείο όπου κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής (1913-1943) οι Ιταλοί είχαν τη βάση των υδροπλάνων τους.

Αξίζει δε να αναφερθεί, ότι το Λακκί, ως ο μεγαλύτερος φυσικός κόλπος της Ανατολικής Μεσογείου, κατά τη διάρκεια της Ιταλικής κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα, από το 1913 έως το 1943, αποτέλεσε ναυτική βάση αλλά και βάση των υδροπλάνων των Ιταλών.

Σε αυτή λοιπόν την ιδιόκτητη έκταση, δημιουργήθηκε μια νέα σύγχρονη μαρίνα καθώς και μια άρτια εξοπλισμένη επισκευαστική ζώνη. Ήταν η πρώτη μαρίνα και επισκευαστική ζώνη που δημιουργήθηκε στο νοτιοανατολικό Αιγαίο».