Πού απέτυχε το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ

Σε περιβάλλον ασφυκτικής πίεσης -με τους δείκτες ΙΟΒΕ, PMI και τις προβλέψεις διεθνών οίκων να δείχνουν επιδείνωση- ολοκληρώνεται η αξιολόγηση. Με τα σημερινά δεδομένα οι προβλέψεις είναι απίστευτα δύσκολες, καθώς η αποτελεσματικότητα του προγράμματος ήδη έχει τεθεί από όλους στο στόχαστρο, τουλάχιστον όσων μιλούν ειλικρινά.

Βασικά ζητήματα που θα βρούμε μπροστά μας έχουν να κάνουν με την υπερφορολόγηση και τη δομή του Ασφαλιστικού. Ωστόσο, η οικονομία στο σύνολό της αντιλαμβάνεται

ότι μετά από 6 χρόνια μέτρων συνεχίζει με νέα πακέτα που υπόκεινται στα ίδια ρίσκα. Φαινομενικά το μεγάλο ρίσκο έχει περιοριστεί, καθώς η ευθυγράμμιση του βασικού φορέα της αντιμνημονιακής τάσης, του ΣΥΡΙΖΑ, με τις κατευθύνσεις των πιστωτών εξασφαλίζει ότι οι εξελίξεις θα παραμείνουν εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Επί της ουσίας, ανοίγει μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων με επιπτώσεις που μένει να δούμε ποιες θα είναι στην πρόοδο της οικονομίας αλλά και στην κοινωνία. Πρώτα απ' όλα, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των φορολογουμένων θα κινητοποιηθεί να πληρώσει τους φόρους έστω και την τελευταία στιγμή, το ζήτημα είναι πόσο κοντά ή μακριά από τους στόχους θα είναι το αποτέλεσμα.

Οταν μέχρι τώρα ο κοινός νους διέβλεπε την επισφάλεια που προκύπτει όχι από την πρόθεση των φορολογουμένων αλλά από τον βαθμό δυσκολίας, γίνεται κατανοητό πλέον ότι η σωρευμένη επιβάρυνση δεν μπορεί παρά να αυξάνει το ρίσκο.

Κατά δεύτερον, το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τα ποιοτικά άλματα που θέλει ως ευρωπαϊκό κόμμα, όταν ο κ. Τάσος Πετρόπουλος, που έχει διατελέσει διοικητής του ΟΑΕΕ, βγαίνει και δίνει προτεραιότητα στα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων και αποκλείει νέες επωφελείς ρυθμίσεις παρότι γνωρίζει ότι το 40% έχει χάσει τις υφιστάμενες. Πρέπει να χαρακτηριστεί τουλάχιστον αιθεροβάμων, όταν μάλιστα εθελοτυφλεί αγνοώντας ότι από του χρόνου θα τεθούν εν αμφιβόλω και οι εισφορές των συνεπών, οι οποίες θα αυξηθούν κατά 50%.

Στο κυβερνών κόμμα δεν παίρνουν τα μηνύματα και, κυρίως, απομακρύνονται συνέχεια από την ευρεία παραγωγική βάση των μεσαίων στρωμάτων που επιβαρύνονται κατ' εξακολούθηση και εξοντωτικά. Θα μου πείτε, όταν το νόμισμα σε κυκλοφορία είναι 48 δισ. ευρώ και οι καταθέσεις στο εξωτερικό άγνωστο πόσες, ποια είναι η αξιοπιστία του συνόλου των φορολογουμένων; Δεν είναι όμως έτσι γιατί οι Αρχές έχουν πλήρη στοιχεία για τη συνέπεια του καθενός, τα τεκμήριά του, τις καταθέσεις του και τα ακίνητά του.

Παράλληλα, η υπόθεση των κόκκινων δανείων δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο αρχικά καταγράφηκε γιατί αργά ή γρήγορα όλοι θα βρεθούν απέναντι σε εντονότερες πιέσεις με άγνωστα αποτελέσματα. Πώς, όμως, θα μπορέσουν όσοι αγωνίζονται να σταθούν όρθιοι τη στιγμή που οι φορολογικές επιβαρύνσεις μεγαλώνουν όταν καλούνται να πληρώσουν;

Πιστεύω ότι ο Γιώργος Κυρίτσης μιλά ειλικρινώς όταν λέει ότι τα βάρη μεταφέρονται από τους αδύνατους στους έχοντες. Ομως από οικονομικής πλευράς αυτό θέλει τέχνη σε μια οικονομία που δεν έχει αποκαταστήσει το τραπεζικό της σύστημα και δεν έχει ανακάμψει. Το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν το ισχυρό χαρτί του από το 2012, δεν νομίζω ότι έχει κατορθώσει να δώσει απαντήσεις επ' αυτού.

Το αποτέλεσμα είναι ο ριζοσπαστικός πολιτικός σχηματισμός να κινδυνεύει να μπατάρει αμετάκλητα πολιτικά, μπαίνοντας στην πλάνη ότι οικονομία μπορεί να γίνει με όσους βγάζουν ή «δηλώνουν» κάτω από 1.000 ευρώ και τους μεγαλοεπενδυτές που θα έρθουν. Κατ' εμέ, αυτό είναι που θα πρέπει να σταθμίσει ο πρωθυπουργός με τους στενούς του συνεργάτες αν θέλει να γίνει ο βασικός εκφραστής της Κεντροαριστεράς.