Ποιος φοβάται ακόμα το Brexit;

Δεν ξέρω αν η αγγλοσαξωνική σχολή θα μπορούσε να είναι τόσο επικίνδυνη,όσο μας την παρουσίασαν μετά το Brexit, όταν ιστορικά έχει αποδειχθεί κατά κανόνα oτι οι κινήσεις της έχουν υπάρξει περισσότερο ωφέλιμες παρά ζημιογόνες. Και θέλω να σταθώ στο πακέτο νομισματικής χαλάρωσης του Κάρνευ τα 100 δισ από τα οποία αφορούν ρευστότητα προς τις τράπεζες για να δώσουν δάνεια στο σύστημα.

Με τα 170 δισ που θα πέσουν στην αγορά αλλά και την πολιτική που θα ξεδιπλώσει η κυβέρνηση Brexit

αμφιβάλλω αν τελικά η Βρετανία θα βρεθεί σε ύφεση,όπως κάποιοι θέλουν να ελπίζουν. Οι προπαγάνδες στα media είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας. Ομως η καταστροφή του Brexit δεν είναι πια τόσο ορατή. Αντίθετα οι Βρετανοί απελευθερωμένοι από τα ευρωπαϊκά προβλήματα μπορεί να διαχειριστούν καλύτερα τα ζητήματά τους, τόσο στο διεθνές εμπόριο όσο και σε θέματα γενικότερης πολιτικής.

Το πακέτο του Κάρνευ είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό με 60 δισ για αγορές ομολόγων και 10 δισ για εταιρικά. Ακόμα και η πτώση της στερλίνας μπορεί να αποδειχθεί προσωρινή μετά από κάποιους μήνες καθώς όλοι οι διεθνείς οίκοι θεωρούν ότι το ευρώ θα είναι το νόμισμα με την μεγαλύτερη αδυναμία μακροπρόθεσμα. Με τα δεδομένα αυτά οι διεθνείς οίκοι καλούν τους επενδυτές να επενδύσουν στο χρηματιστήριο του Λονδίνου θεωρώντας το τώρα ,μετά το Brexit, καλύτερη επιλογή από τις ανεπτυγμένες αγορές και βλέποντας αυξημένα ρίσκα για τις ΗΠΑ.Η διολίσθηση της στερλίνας και το πακέτο Κάρνευ δημιουργούν θετικές προσδοκίες ( JP Morgan) για ανοδική πορεία των βρετανικών επιχειρήσεων.

Αν θυμηθούμε το τι λεγόταν και τι γραφόταν την ημέρα που το Brexit επικράτησε κατανοούμε ότι είναι σα να αναφέρεται σε άλλη χώρα, σε άλλη εποχή. Σίγουρα οι δυσκολίες υπάρχουν και κανείς δεν λέει ότι έχουν επιλυθεί. Αλλά οι λογικές της επιβολής των οπτικών γωνιών συμφερόντων που μάλιστα ελέγχονται χωρίς την αποδοχή των κοινοβουλίων, των λαϊκών εντολών αλλά και των αγορών δεν μπορούν να είναι ίδια της σύγχρονης εποχής.

Τα προβλήματα μένουν μέσα στην Ευρώπη και δει στην Ευρωζώνη,όπου η απουσία ουσιαστικής ηγέτιδας δύναμης,αν μπορεί να νοηθεί σαν κάτι τέτοιο η Γερμανία,κρύβονται κάτω από το χαλί.Ο Ρέντσι αλλά κυρίως ο Ντράγκι κέρδισαν μια πρώτη μάχη για τις τράπεζές τους,όμως τα μέτωπα μετά το καλοκαίρι θα είναι αρκετά για να δούμε πώς θα διαμορφωθεί το κλίμα.Οι αγορές αμφισβητούν τους μηχανισμούς των Βρυξελλών παρά το γεγονός ότι ο Γιούνκερ ενσαρκώνει την πραγματική προσπάθεια ενοποίησης της ευρωπαικής ιδέας.

Σε γεωπολιτικό επίπεδο ο Πούτιν αναβαθμίζεται και φτάσαμε στο σημείο ο Τραμπ να προαναγγέλει την αναγνώριση της Κριμαίας αλλά και οι Αμερικανοί να συνεργάζονται στενά μαζί του για την αντιμετώπιση του ISIS.Το μέγεθος της Ευρώπης θα φανεί στον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί τις προκλήσεις Ερντογάν που μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλες περιπέτειες και την ίδια μας την χώρα.

Εν κατακλείδι το Brexit δείχνει ότι η ευρωπαική πλευρά είναι αυτή που μένει με τα προβλήματα. Και είναι εκείνη που κινδυνεύει να απομονωθεί γύρω από γερασμένους Γερμανούς ηγέτες οι οποίοι εμμέσως ευνοούν την ανάπτυξη των ακροδεξιών μορφωμάτων στις ανατολικές χώρες και δει σε εκείνες του πρώην ανατολικού μπλοκ,που δείχνουν βασιλικότερες του βασιλέως κατά της Ρωσίας καθώς και σε άλλα ζητήματα. Για να εισπράξουν την απάντηση από τον Τραμπ"Οι βαλτικές δημοκρατίες ας ασχοληθούν με τα του οίκου τους''.

Δεν είμαι κατά της Ευρωζώνης, το αντίθετο. Ομως όπως και να το κάνουμε η σημερινή Ευρώπη δεν είναι ο,τι καλύτερο. Και τα μαθήματα έρχονται καθημερινά.