Πικρές αλήθειες για τη φοροδιαφυγή και τις συντάξεις

Στη χώρα μας είναι μακρά παράδοση ο δημόσιος πολιτικός διάλογος να διεξάγεται πάνω σε μύθους, ενώ το κυρίαρχο κριτήριο είναι τι θέλει να ακούσει ο κόσμος. Η δημαγωγία είναι γενικευμένη πρακτική, ενώ αποκλειστικός γνώμονας των πολιτικών για τη λήψη αποφάσεων είναι τα στενώς εννοούμενα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους και όχι οι μεσοπρόθεσμες συνέπειες στο σύνολο. Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι να απορεί κανείς που φαινόμενα όπως η φοροδιαφυγή διαιωνίζονται, ενώ προβλήματα όπως το συνταξιοδοτικό που αφορούν και τις επόμενες γενεές αντιμετωπίζονται κοντόφθαλμα, με κριτήριο το πώς

Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, που -ίσως επειδή έχει μεγαλώσει στο εξωτερικό- δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, παραδέχτηκε ότι η κυβέρνηση έχει ζορίσει τη μεσαία τάξη, αφενός διότι έδωσε προτεραιότητα στους φτωχούς, αφετέρου επειδή έκανε λάθος στο πόσο γρήγορα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή.

Επίσης, παρουσιάζοντας το νέο σύστημα διασταύρωσης των καταθέσεων με τα δηλωμένα εισοδήματα, έψεξε τις προηγούμενες κυβερνήσεις επειδή δεν αξιοποίησαν τις τεχνολογικές δυνατότητες στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής. Η αλήθεια είναι ότι στη συγκεκριμένη μάχη είναι πολλές οι αντιστάσεις, καθώς δεν πρόκειται για τεχνικό ζήτημα αλλά για πολιτικό. Είναι πολλές, μεγάλες και διάσπαρτες σε όλους τους πολιτικούς χώρους οι κοινωνικές ομάδες που αποκτούν εισόδημα από τη φοροδιαφυγή και προφανώς δεν είναι διατεθειμένες να το χάσουν. Είναι αλήθεια ότι και η σημερινή κυβέρνηση έχασε πολύ χρόνο στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, όπως είναι επίσης γεγονός ότι η πολιτική ειλικρίνεια του κ. Τσακαλώτου θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση - και όχι αφορμή για πολιτικές κοκορομαχίες. Ισως μάλιστα αν η τακτική αυτή είχε εφαρμοστεί στο υπουργείο Οικονομικών από το 2015, τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα. Ενα άλλο θέμα που θα βρει μπροστά της η κυβέρνηση είναι και το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό. Ουδείς μπορεί να κλείνει τα μάτια στην αδυσώπητη αλήθεια ότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Οι αλλαγές στις εισφορές που υπολογίζονται πλέον με βάση το δηλωθέν εισόδημα συσσώρευσαν υπερβολικά βάρη στην ίδια μεσαία τάξη που «στριμώχτηκε φορολογικά», ενώ οι περικοπές στις μελλοντικές συντάξεις σημαίνουν ότι οι ασφαλισμένοι θα πάρουν πίσω μόνο ψίχουλα για τα χρήματα που πληρώνουν.

Η κυβέρνηση δικαιολογείται με το επιχείρημα ότι οι περισσότεροι ασφαλισμένοι δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα και επομένως θα πληρώσουν μικρότερες εισφορές αποσιωπώντας το γεγονός ότι το 80% των εισφορών προέρχεται από τους υπόλοιπους ασφαλισμένους που θα επιβαρυνθούν. Επιπλέον, υποτίθεται ότι διεξάγεται μάχη στη διαπραγμάτευση για να καθυστερήσουν οι περικοπές στις υφιστάμενες συντάξεις, χωρίς να έχει γίνει σοβαρή ανάλυση και αξιολόγηση για το κατά πόσο πρέπει να διασωθούν και οι σχετικά υψηλές πρόωρες συντάξεις που δόθηκαν μαζικά τα τελευταία χρόνια. Είναι αντιφατικό η κυβέρνηση να έχει περάσει νομοθεσία που κόβει τη σύνταξη στις χήρες μετά από τρία χρόνια και την ίδια στιγμή να δίνει μάχη για να διατηρήσουν συντάξεις των 1.500 ευρώ δικαιούχοι 50-55 ετών - πολλοί από τους οποίους παραμένουν στην αγορά εργασίας αδήλωτοι, χωρίς φόρους και εισφορές.

*Αναδημοσίευση από το Business Stories της 2ας Απριλίου