Ο ιταλικός Άτλας και η ηράκλεια προσπάθεια για διάσωση των τραπεζών

Για να καταλάβουμε την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ιταλικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, πρέπει να δούμε μερικές εκ των τραπεζών που καλούνται να συνδράμουν στο Atlante, το κρατικό ταμείο το οποίο αποσκοπεί στην διάσωση προβληματικών τραπεζών.

Η Banca Monte dei Paschi di Siena, η οποία είχε διασωθεί δύο φορές και η οποία

ψάχνει να βρει αγοραστή εδώ και 18 μήνες, ρίχνει 50 εκατ. ευρώ στο ταμείο. Η Banca Carige της Γένοβας η οποία υποφέρει λόγω εκροής καταθέσεων και προσπαθεί να εισακούσει τους κανόνες της ΕΚΤ για νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, ρίχνει στο ταμείο 20 εκατ. ευρώ.

Ο πρωθυπουργός της χώρας Matteo Renzi και οι ιταλικές τραπεζικές αρχές καλούν προς τη θέσπιση αυτών των σωσιβίων τη στιγμή που προσπαθούν να προστατεύσουν ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο επιβαρύνεται από 360 δισ. ευρώ αμφίβολων δανείων, κάτι που φτάνει το 1/4 του ιταλικού ΑΕΠ. Γι αυτό τον λόγο και οι αναλυτές θεωρούν την προσπάθεια αυτή, ηράκλεια.

Αντίθετα από την Ιρλανδία, την Ισπανία ή τη Βρετανία, το κραχ των τραπεζών της Ιταλίας δεν οφειλόταν σε φούσκα ακινήτων. Αντιθέτως, χτιζόταν εδώ και δεκαετίες, με δάνεια χωρίς αντίκρισμα, χειροτερεύοντας την κατάσταση μακροχρόνια. Τώρα πια η ανησυχία αυξάνεται αφού οι τράπεζες της Ιταλίας πιέζουν την οικονομία σε μία αρνητική "λούπα". Παράλληλα, τη στιγμή που ο Renzi πιέζει προς μείωση της επιρροής των ιδρυμάτων και προσπαθεί να προωθήσει την διαφάνεια στον τραπεζικό τομέα, τις καταχωρημένες στο χρηματιστήριο εταιρείες, η κουλτούρα στα ιδρύματα αυτά δεν φαίνεται να αλλάζει.