Ο Ερντογάν ανάμεσα στην αμερικανο-ρωσική προσέγγιση

Το παζλ της νέας πραγματικότητας για την Τουρκία και κατ΄ επέκταση για το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται και η ελληνική πλευρά, δεν έχει να κάνει μόνο με το κατά πόσον ο Ερντογάν σφίγγει τα λουριά και δημιουργεί ένα αυταρχικό κράτος.

Έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με το πώς θα εξελιχθεί η ισορροπία μεταξύ της Αμερικανικής και Ρώσικης πλευράς, την ώρα μάλιστα που η Washington Post έφερε στο φως

έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο Ουάσιγκτον και Μόσχα αποφάσισαν να συγκροτήσουν κοινή δύναμη με έδρα το Αμμάν για να αντιμετωπίσουν τον ISIS. Η προσέγγιση αυτή, αν επαληθευτεί, λειαίνει ενδεχομένως το έδαφος στις σχέσεις όλων με τον Ερντογάν στη νέα περίοδο.

Όπως καταγράφουν τα αμερικάνικα μέσα που ειδικεύονται στα θέματα άμυνας-γεωπολιτικής, ο Ερντογάν στρίβει προς Πούτιν. Συγχρόνως όμως αμφισβητούν τη στρατηγική της χώρας τους στην ευρύτερη περιοχή, ενώ ο σουλτάνος τεστάρει πάλι τις αντοχές του συστήματος τόσο με την θανατική ποινή, όπου έκανε δήλωση υπέρ αυτής και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης,όσο και με το θέμα του Γκιουλέν. Ο Ερντογάν θα συνεχίσει, όπως φαίνεται, να παίρνει τα ρίσκα του, όμως θα αναζητήσει και νέα στηρίγματα και, όπως όλα δείχνουν, σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η επίσπευση της συνάντησης με τον Πούτιν.

Οι Αμερικάνοι αναλυτές θεωρούν ότι το πλεονέκτημα του Ερντογάν είναι η ευελιξία του και περιμένουν να κάνουν ό,τι χρειάζεται ανά περίπτωση, για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες που προκύπτουν. Ομως μια συνδυασμένη πια επιχείρηση των αμερικανο-ρωσικών δυνάμεων με βάση την Ιορδανία και με τον 'Ασσαντ υπό πλήρη έλεγχο,όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, αλλάζει την μεγάλη εικόνα. Αν μάλιστα, όπως καταγράφεται, στο JIG (Joint Impementaion Group) συμμετέχουν υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί και στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών από τις δύο πλευρές με στόχο να χτυπήσουν αποφασιστικά τον ISIS και τη Nusra.

Αναρωτιέται κανείς πώς όλη αυτή η εξέλιξη συνδυάζεται με την τελευταία αντιρωσική γραμμή που εξέπεμψε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία. Το βέβαιο είναι ότι τα κενά βρίσκονται αυτήν την στιγμή στην αμερικανική πλευρά, η οποία βλέπει wild cards, δηλαδή ανοιχτά στοιχήματα σε όλη την περιοχή και έναν Ερντογάν, ο οποίος είναι απρόβλεπτος και ασκεί πολιτική με βάση τα τούρκικα συμφέροντα και χωρίς ενδοιασμούς.

Όλα αυτά ενισχύουν τις τάσεις και τις γραμμές που επιχειρούν να διαμορφώσουν τον συντηρητικό άξονα σε αγγλοσαξωνικό επίπεδο. Που με βάση την κυβέρνηση Brexit και τον Μπόρις Τζόνσον κοιτάζει και προς τον Τραμπ, αλλά, όπως αναμένεται, θα είναι γεμάτη εκπλήξεις.