Μιχ. Μασουράκης: Ελλάδα, η Δήλος της ψηφιακής εποχής

Του Κώστα Τσαούση

Ο Μιχάλης Μασουράκης – chief economist του ΣΕΒ- δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. Για σχεδόν 20 χρόνια ήταν επικεφαλής των Οικονομικών Μελετών στην Alpha Bank (Ανώτερος Διευθυντής) και σχεδόν για άλλα 10 στο Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ) . Με άλλα λόγια, μελέτες και έρευνες ... με το κουτάλι . Σήμερα, από τη θέση του στον ΣΕΒ

έχει την πρώτη ευθύνη για την επιλογή, αλλά και για το περιεχόμενο των θεμάτων που φιλοξενούνται στο Εβδομαδιαίο Δελτίο για την Ελληνική Οικονομία, καθώς και για τους πικάντικους, μη συμβατικούς, αλλά τόσο διεισδυτικούς τίτλους.

Στο Δελτίο της 26ης Ιανουαρίου, φιλοξενήθηκε ένα κύριο θέμα: «Ας φαντασθούμε μια άλλη Ελλάδα: 9+20 προτάσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη».

Προτάσεις που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί από φορείς και παράγοντες της αγοράς, αλλά ποτέ κανείς δεν έχει μπει στο κόπο να ψάξει τα πρακτικά αποτελέσματα από την ενδεχόμενη εφαρμογή τους και κυρίως τις επιπτώσεις τους στην οικονομία και την κοινωνία. Μια από αυτές - «Μεταφορά της ακτοπλοΐας και της κρουαζιέρας από τον Πειραιά στο Λαύριο, με ανάλογη ανάπτυξη των μεταφορικών διασυνδέσεων με την Αθήνα και τον Πειραιά. Επέκταση του εμπορικού τμήματος του λιμανιού του Πειραιά στα Μέγαρα. Ανάπτυξη του Πειραιά ως ναυτιλιακό/χρηματοοικονομικό κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας, ναυτιλιακών χρηματοδοτήσεων και ασφαλιστικών εργασιών, υπηρεσιών Νηογνώμονα, κ.ο.κ.» - έχει διατυπωθεί από τον κ. Γεώργιο Γράτσο, πρόεδρο του Ναυτικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας (ΝΕΕ) στην έκδοση «Ανταγωνιστικότητα για ανάπτυξη: προτάσεις πολιτικής» της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών (2014).

Ο κ. Μασουράκης επιμένει πως οι προτάσεις επενδύσεων που φιλοξενούνται σε αυτό το τεύχος, παρότι ενδεικτικές, δείχνουν τον δρόμο της δύσκολης επιλογής δηλαδή εκείνο που συνδέεται με τον μετασχηματισμό της οικονομίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται για «επενδύσεις μετασχηματισμού». Οι τελευταίες, κατά τον κ. Μασουράκη, πρέπει να αποφασισθούν, να χρηματοδοτηθούν και να υλοποιηθούν με διαφορετικές μεθόδους και με διαφορετική νοοτροπία, σε όλα τα επίπεδα, σε σχέση με ό,τι συνέβαινε στο άμεσο παρελθόν. «Δεν μιλούμε για κατανομή πόρων από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά για μια διαδικασία από μηδενική βάση, όπου το κυρίαρχο στοιχείο της είναι η επίπονη και συστηματική έρευνα και μελέτη όλων των δυνατοτήτων για την εξεύρεση νέων πηγών χρηματοδότησης σε διεθνή κλίμακα».

Πάντως, ο κ. Μασουράκης παραπέμπει κιόλας σε ένα μικρό απόσπασμα από δημοσιευμένο κείμενο στο Δελτίο του ΣΕΒ. «Ως αναπτυξιακές πρωτοβουλίες δεν νοούνται μόνο οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης για την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατανέμονται δεσμευτικά σε συγκεκριμένες δράσεις, που ούτως ή άλλως έχουν μία κάποια προστιθέμενη αξία στη μακροχρόνια περίοδο. Νοούνται περισσότερο, οι πρωτοβουλίες κυρίως της ιδιωτικής οικονομίας, χωρίς να αποκλείεται η σύμπραξη του Δημοσίου όπου απαιτείται (π.χ. υποδομές), για τις οποίες η πολιτεία παρέχει ενεργό στήριξη, κυρίως σε θεσμικό επίπεδο».

Το ζουμί άλλωστε βρίσκεται στο εξής: «Να εστιάσουμε σε μεγάλα αναπτυξιακά έργα που να είναι κερδοφόρα και να απευθυνθούμε συντεταγμένα στη διεθνή επενδυτική ικανότητα για ιδιωτική χρηματοδότηση.

Στο πλαίσιο αυτό, κυβέρνηση και επιχειρηματικός κόσμος, μέσα από μία διαδικασία αμφίδρομης θεσμικής διαβούλευσης αλλά και πρόσβασης στην εμπειρία μεγάλων διεθνών οίκων επενδυτικών/χρηματοοικονομικών συμβουλών, πρέπει να καταλήξουν σε ένα κατάλογο μεγάλων επενδύσεων».

Ο κ. Μασουράκης επιμένει πως πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι για ανάπτυξη και πως μια εξ αρχής διαδικασία εξεύρεσης πόρων είναι αναγκαία και απαραίτητη για μια επενδυτική και αναπτυξιακή έκρηξη που θα έχει αντίκρισμα στην οικονομία και την κοινωνία. Και σε αυτό πρέπει να βοηθήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι – κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, επιχειρηματικός κόσμος, επενδυτική κοινότητα.

Ο κ. Μασουράκης, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, θυμήθηκε μια παλαιότερη πρόταση της εταιρείας Ralph Applebaum Associates. Η τελευταία εξειδικεύεται στον σχεδιασμό πολιτιστικών χώρων και μουσείων παγκοσμίως, έχει αναπτύξει επενδυτικό σχέδιο για την ανάδειξη -αναβάθμιση ορισμένων από τα σημαντικότερα πολιτιστικά μνημεία της χώρας.

Πάνω σε αυτό το πλαίσιο, το ΙΟΒΕ πραγματοποίησε ανάλυση για τη σημασία που θα είχε αυτό το σχέδιο στην ελληνική οικονομία, σε όρους εγχώριας παραγωγής και απασχόλησης. Από αυτό το σχέδιο ο κ. Μασουράκης και οι συνεργάτες του επανέφεραν και φιλοξένησαν μια από αυτές τις προτάσεις. Η συγκεκριμένη πρόταση αφορούσε το «Νέο Μουσείο της Δημοκρατίας» και προέβλεπε τα εξής:

«Για τη σηματοδότηση ενός σημαντικού σημείου εισόδου στην Αγορά, ένα νέο μουσείο θα ''ζωντανέψει'' ιστορίες συνυφασμένες με το χώρο, οι οποίες σήμερα δεν είναι γνωστές στον επισκέπτη – από τον ιδιοφυή μηχανισμό επιλογής των δικαστών, μέχρι τη δραματική δίκη του Σωκράτη, με τον πλούτο της καθημερινής ζωής να επικεντρώνεται γύρω από τις Στοές. Θα μπορούσε επίσης να γίνει ο χώρος μιας ετήσιας τελετής παράδοσης ενός βραβείου για την προώθηση των δημοκρατικών αξιών, όπως η ετήσια τελετή για το βραβείο Ελευθερίας της Σκέψης ''Αντρέι Ζαχάρωφ'' του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».

Στις μέρες μας, επενδύσεις δεν είναι μόνο τα λεφτά που πάνε στις βαριές υποδομές, αλλά και όλο το πλέγμα που αφορά τον τουρισμό, τον πολιτισμό και τη συνάντησή τους με τη δημιουργική βιομηχανία. Άλλωστε, ο κ. Μασουράκης είναι θιασώτης μιας επενδυτικής αντίληψης «out of the box» - πέρα από τα συνήθη και τα συμβατικά. «Ας σκεφτούμε το πώς θα φτιάξουμε τη Δήλο της ψηφιακής εποχής», λέει και επιμένει πως η χώρα μας θα μπορούσε κάτω από προϋποθέσεις και με στοχευμένες επιλογές να γίνει το «playground» της Ευρώπης , την ίδια στιγμή που θα μπορούσε να προσφέρει «στέγη» σε όλους όσοι ζουν και δουλεύουν στους ρυθμούς μιας ζωής που κινείται ανάμεσα στο «δαμάζοντας τα κύματα» και «γράφοντας κώδικα».

Αρκεί να διασφαλιστεί ότι το Αιγαίο θα παραμείνει μια λίμνη ειρήνης και ευημερίας.