Μια επέτειος – ένας απολογισμός

Στην Πλατεία Συντάγματος – στο κάτω μέρος της – δεσπόζει το κτήριο που στεγάζει τον κεντρικό πυρήνα του οικονομικού επιτελείου της εκάστοτε κυβέρνησης εδώ και δεκαετίες.

Κάποτε ήταν η έδρα του υπουργείου Συντονισμού ή του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας – μια επωνυμία που έμεινε ίδια και απαράλλακτη για πολλές πολλές τετραετίες πολιτικού βίου και σηματοδοτούσε την άσκηση μιας οικονομικής πολιτικής που είχε την σφραγίδα της κάθε κυβέρνησης.

Σήμερα μεταξύ άλλων στεγάζει και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών το οποίο έχει και τον κεντρικό ρόλο στις σχέσεις μας με το κουαρτέτο

Αντί για τη διαμόρφωση ενός made in Greece προγράμματος δημοσιονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με κύριο χαρακτηριστικό τις μεταρρυθμίσεις υπέρ των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών αναλώνει τον χρόνο της στην αέναη διαπραγμάτευση με διαρκώς επιδεινούμενη την θέση της χώρας μας.

Δύο χρόνια μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα (η δεύτερη στη σειρά κυβέρνηση Τσίπρα) αρνείται να βρει την ουσιαστική δύναμη να «κλείσει» τα ανοικτά θέματα της διαπραγμάτευσης, να ολοκληρωθεί η διαδικασία της αξιολόγησης και να εισέλθει η οικονομία και μαζί με εκείνη και οι πολίτες σε μια κανονικότητα που σήμερα είναι πιο αναγκαία και απαραίτητη από ποτέ.

Με άλλα λόγια, τα δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι διαρκής και σκόπιμη καθυστέρηση – «η μπάλα στην εξέδρα» όπως θα έλεγαν και οι ποδοσφαιρόφιλοι- έναντι μιας αμφιλεγόμενης προστασίας των συμφερόντων των πιο ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Άλλωστε, έναντι αυτής της έτσι και αλλιώς αμφιλεγόμενης προστασίας η οικονομία και η κοινωνία δέχονται συνεχή κτυπήματα από μέτρα και ρυθμίσεις που μόνο στόχο έχουν τη διαιώνιση της λειτουργίας ενός αντιπαραγωγικού και σπάταλου κράτους που αρνείται να προσαρμοσθεί πρώτα από όλα εκείνο στα δεδομένα και τις πραγματικότητες.

Πάντως, καλύτερος μίνι απολογισμός από ένα παρακάτω απόσπασμα δεν υπάρχει: «Η οικονομική πολιτική παλινδρομεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ δύο αντίρροπων δυνάμεων, της δημοσιονομικής εξυγίανσης και προσαρμογής στην οικονομία της αγοράς από τη μια πλευρά, και της προσκόλλησης σε αναδιανεμητικές πρακτικές με ξεπερασμένα εργαλεία και αναλύσεις του κοινωνικού ζητήματος, από την άλλη. Το αποτέλεσμα είναι η ασάφεια σε στόχους, μέσα και αποτελέσματα, οι καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις, και οι μόνιμες αναταράξεις στις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε βάρος των αναπτυξιακών προοπτικών της Ελλάδας, που εξακολουθούν να είναι τεράστιες και αναξιοποίητες. Σε αυτό το πλαίσιο, η αποταμίευση των νοικοκυριών παραμένει αρνητική, εξασθενίζοντας τις επενδύσεις και τη δημιουργία νέων εισοδημάτων και θέσεων εργασίας. Και η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται εάν δεν αλλάξει άρδην το καθεστώς υπερφορολόγησης και υπερρύθμισης της ιδιωτικής οικονομίας, που εμποδίζει την ανάδειξη των αρετών του Έλληνα επιχειρηματία και εργαζόμενου» (το απόσπασμα προέρχεται από την έκδοση του ΣΕΒ Εβδομαδιαίο Δελτίο για την Ελληνική Οικονομία, 12 Ιανουαρίου 2017 – μια έκδοση που είχε ως τίτλο στο κεντρικό θέμα του Δελτίου: Υπερφορολόγηση και υπερρύθμιση, εμπόδια στην ευημερία της χώρας)