Μακριά και βαθειά νυχτωμένοι

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα επισκέφθηκε την Αθήνα και η πρωτεύουσα σχεδόν παρέλυσε. Φυσιολογικό απολύτως. Το κέντρο της πόλης και όλες οι περιοχές, όπου θα διαμείνει, θα διέλθει ή θα βρεθεί στο πλαίσιο της επίσκεψής του, αποκλείονται, φυλάσσονται, αστυνομεύονται και όλα τα συναφή. Άλλωστε είναι ο αμερικανός πρόεδρος. Και δεν φταίει που η Αθήνα είναι μια ψιλοάναρχη πόλη με προβληματική ρυμοτομία, πυκνοκατοικημένη η οποία παραλύει ακόμα και σε μια δυνατή

Ότι οι πολίτες, κάτοικοι αυτής της πόλης ταλαιπωρούνται είναι επίσης φυσιολογικό για όλους τους παραπάνω λόγους. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι εάν μποτιλιαριστεί μια κεντρική αρτηρία της πόλης, η μισή πόλη παραλύει. Ευτυχώς (!) η κατασκευή της Αττικής Οδού και κυρίως του metro της Αθήνας, διευκόλυναν τη ζωή των κατοίκων, κατέστησαν ευκολότερη και ταχύτερη την πρόσβαση στο κέντρο που δυστυχώς εξακολουθεί να φιλοξενεί την πλειοψηφία των δημοσίων και όχι μόνο υπηρεσιών, που σημαίνει ότι ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων υποχρεωτικά βρίσκονται τουλάχιστον τη μισή μέρα τους στο κέντρο.

Ε, δεν τελειώνει η ζωή επειδή θα ταλαιπωρηθούμε δυό μέρες λόγω της επίσκεψης του κ. Ομπάμα.

Όμως, αυτή τη μέρα σ' αυτή την προβληματική πόλη, οι συνδικαλιστές του metro αποφάσισαν ότι οι κινητοποιήσεις τους έχουν προτεραιότητα και παρά την προσπάθεια, να αναστείλουν, να μεταθέσουν τη στάση εργασίας που είχαν αποφασίσει, εκείνοι θεώρησαν ότι πρέπει να αντισταθούν στην πολιτική του κ. Σπίρτζη και να τιμωρήσουν όσους έπρεπε να πάνε στις δουλειές τους.

Οι συνδικαλιστές αποφάσισαν να προχωρήσουν σε στάση εργασίας από την έναρξη της βάρδιας έως τις 10 το πρωί της Τρίτης και η πόλη να πάθει έμφραγμα. Ποιόν τιμώρησαν οι συνδικαλιστές του metro; Τον αρμόδιο υπουργό; Την κυβέρνηση; Τον Ομπάμα; Ποιόν; Μήπως νομίζουν ότι οι ταλαίπωροι που συνωστίζονται κάθε πρωί στους συρμούς του metro θα στραφούν κατά του Σπίρτζη ή του Τσίπρα ή του Ομπάμα καιθα υποστηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων του metro και τα δίκαια αιτήματά τους;

Προφανέστατα οι συνδικαλιστές είναι βαθειά νυχτωμένοι. Ζουν σε άλλη εποχή, σε άλλον πλανήτη. Και αρνούνται να ξυπνήσουν. Σίγουρα κάποιοι από αυτούς, θα απαντούσαν τώρα μερικές παρόλες περί κοινωνικού αυτοματισμού και τα λοιπά επαναστατικά. Ποιος αυτοματισμός, ποια κοινωνική αλληλεγγύη, ποια επανάσταση και τρίχες κατσαρές;

Άνθρωποι που ζουν κι εργάζονται (εργάζονται άραγε;) σε ένα μέσο μεταφοράς και βλέπουν (βλέπουν άραγε;) ποιοι χρησιμοποιούν το metro για τις μετακινήσεις τους, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, όλο αυτόν τον κόσμο για να κάνουν τις δικές τους ασκήσεις επαναστατικότητας. Πολυτελής συνδικαλισμός αγαπητοί. Πολυτελέστατος και απολύτως ανεπαρκής και παρωχημένος. Αυτός ο συνδικαλισμός είναι που προκαλεί αντιδράσεις κοινωνικού αυτοματισμού. Και φυσικά, είναι αυτός ο συνδικαλισμός που έχει ευτελίσει την έννοια του συνδικαλιστικού κινήματος, που το έχει καταντήσει συνώνυμο του βολέματος, της τεμπελιάς, των κομματικών συναλλαγών, σκαλοπάτι για τη Βουλή και τα «αξιώματα» με το αζημίωτο.

Αυτό που μένει, είναι η ταλαιπωρία του κόσμου που ουδόλως ενδιαφέρεται για τα μεγάλα επενδυτικά συμφέροντα που συνδέονται με την επίσκεψη Ομπάμα, όπως κατακεραυνώνει βουλευτής του ΚΚΕ σχολιάζοντας από τηλεοράσεως για να καλέσει τον κόσμο στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ το απόγευμα στην Ομόνοια, να διαδηλώσει κατά των συμφερόντων.
Μακριά και βαθειά νυχτωμένοι είστε αγαπητοί μου. Συνδικαλιστές και πολιτικάντηδες. Έτη φωτός σας χωρίζουν από την «πλέμπα» που ταλαιπωρείται και άγχεται για την καταραμένη καθημερινότητά του. Μικροί και θλιβεροί παραγοντίσκοι. Αυτό είστε και ουδείς ασχολείται με τα... οράματά σας.