Κέρδισαν, αλλά δεν έπεισαν

Τα επιχειρήματα με τα οποία η κυβερνητική πλευρά απάντησε επί της -οικονομικής- ουσίας στην κριτική της αντιπολίτευσης δεν είναι πολύ πειστικά. Ιδιαίτερα όταν είναι γνωστό ότι η τρόικα βρίσκεται "με το δάχτυλο στην σκανδάλη" και απλώς ανέβαλε τον "πυροβολισμό" για να μην εκθέσει την κυβέρνηση Σαμαρά πριν από τη μάχη στη Βουλή.
Ίσως γιαυτό το λόγο ο πρωθυπουργός επέλεξε να τοποθετηθεί

όχι τόσο επί των πολιτικών και οικονομικών ζητημάτων που απασχολούν σήμερα το μέσο Έλληνα, αλλά ασκώντας κριτική στον Αλέξη Τσίπρα σε σχέση με τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ και τη στάση ορισμένων συνιστωσών σε σχέση με τη θέση κατά της εθελοντικής αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ.

“Σε λίγο έρχεται η ανάκαμψη, δημιουργούμε πρωτογενές πλεόνασμα που θα διανείμουμε στην κοινωνία”, είπε εν ολίγοις ο κ. Σαμαράς, τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν μπορεί να καταρτίσει προϋπολογισμό διότι η τρόικα δεν αναγνωρίζει τους λογαριασμούς.
“Αποφύγαμε την καταστροφή, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει σε αυτήν”, είπε ο Γιάννης Στουρνάρας. Αλήθεια; Έχουν την ίδια γνώμη όσοι ανήκουν στη στρατιά των ανέργων και εκείνοι που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους τα τελευταία χρόνια. Γλίτωσαν και εκείνοι την καταστροφή;
“Πετύχαμε, δηλαδή πέτυχα, το κούρεμα του χρέους” είπε ο κ. Βενιζέλος. Κι ας παραμένει το χρέος μη βιώσιμο μετά το “μισό” κούρεμα που εξαφάνισε τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και ενώ έχει αποκαλυφθεί από το ίδιο το ΔΝΤ ότι όλοι οι χειρισμοί με το ελληνικό χρέος ήταν υπέρ των δανειστών και των τραπεζών τους.
Με λίγα λόγια, ακούσαμε τα ίδια πράγματα που λέγονται συνέχεια τα τελευταία χρόνια και αφορούν την υποτιθέμενη πρόοδο στο δημοσιονομικό τομέα, η οποία στην πραγματικότητα είναι η αιτία της κακοδαιμονίας της πραγματικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση συνεχίζει να επαίρεται ότι μειώνει το έλλειμμα και το μετατρέπει σε πλεόνασμα, τη στιγμή που είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία που πνίγει την αγορά, συντηρεί την ύφεση και αφανίζει ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού δυναμικού.
Η ρητορική αυτή ελάχιστους πείθει πλέον, πολύ περισσότερο που τα επόμενα μέτρα τα οποία θα επιβάλλει η τρόικα, τα δήθεν “διαρθρωτικά”, αφορούν στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών και σε απολύσεις στο δημόσιο τομέα.
Γιαυτό, λοιπόν, η κυβέρνηση οδήγησε τη συζήτηση σε σχεδόν μικροπολιτικό επίπεδο. Αντί για κριτική στις πολιτικές θέσεις του αντιπάλου, μπηχτές για τα εσωκομματικά του.

Υπέρ και κατά του ευρώ

Ο κ. Σαμαράς επιχείρησε να παρουσιαστεί ως ο μόνος "αυθεντικός" υπερασπιστής της παραμονής στο ευρώ, σε αντιδιαστολή με τον κ. Τσίπρα.

Όμως το να επιλέγει κάποιος την ανάγκη παραμονής στο ευρώ δεν σημαίνει ότι αποδέχεται και την τυφλή υποταγή στους δανειστές και την εφαρμογή των πολιτικών που καταστρέφουν τη χώρα.

Εκεί είναι η διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση.

Είναι αλήθεια ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μεγάλη συζήτηση για το ευρώ και το κατά πόσον μπορεί να υπάρξει “σωτηρία” εντός της ευρωζώνης.
Η συζήτηση αυτή όμως δεν οφείλεται σε αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά σε ένα πραγματικό και ουσιαστικό πρόβλημα που απασχολεί την αφρόκρεμα των οικονομολόγων αλλά και των πολιτικών ελίτ σε όλη την Ευρώπη.
Διότι από οικονομικής πλευράς η επιβίωση της Ελλάδας εντός του ευρώ είναι αδύνατη, τουλάχιστον αν δεν αλλάξει ριζικά η δομή της ευρωζώνης κι αν ο Βορράς δεν αρχίσει να διοχετεύει χρήματα στο Νότο. Χωρίς τέτοιες ευρωπαϊκές πολιτικές, η Ελλάδα θα "σέρνεται" μέσα στο ευρώ για πολλά χρόνια.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πολιτικές προϋποθέσεις για να γίνει τέτοια αλλαγή στην ευρωζώνη, το δίλημμα είναι υπαρκτό:

Εντός του ευρώ η Ελλάδα θα υποφέρει. Εκτός ευρώ, τα ρίσκα είναι ανυπολόγιστα για την Ελλάδα αλλά και την Ευρωζώνη.

Η επιλογή παραμονής στο ευρώ είναι επομένως ένας πολιτικός συμβιβασμός, δεδομένου ότι η εθελοντική έξοδος είναι πολιτικά καταστροφική για μια μικρή χώρα.

Αν ξεκινήσει κάτι τέτοιο, ας ξεκινήσει από αλλού…

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου