Η Τρόικα της σιωπής

Φεβρουάριος 2011. Ηταν η πρώτη εποχή της Τρόικα στην ελληνική πρωτεύουσα – τότε που την Τρόικα την αποκαλούσαμε ακόμη με το πραγματικό της όνομα. Και η κυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου ήταν ακόμη στην ...άνεση. Μάλιστα, είχε δώσει στους εκπροσώπους της Τρόικα

τη δυνατότητα να διατυπώσουν τις απόψεις τους αλλά και να πάνε ένα βήμα παρακάτω: Να μιλήσουν για μια προκλητικά ριζοσπαστική πρόταση.

Η πρόταση αυτή έκανε λόγο για ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, προκειμένου να εισπραχθούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015, εκ των οποίων τα 15 εντός της διετίας 2011 - 2012.

Από την πλευρά της Τρόικα τις λεπτομέρειες της πρότασης, που είχε συζητηθεί με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και είχε λάβει το πράσινο φως για την προώθηση της, είχε ο Πώλ Τόμσεν από το ΔΝΤ. Το τι έγινε εκ των υστέρων δεν περιγράφεται – μόνο οι πιτσιρικάδες με την ανεπιτήδευτη γλώσσα τους θα μπορούσαν να πλησιάσουν στα κράσπεδα της πραγματικότητας.

Οι τότε ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου σε μια προσπάθεια να σώσουν ό,τι θα μπορούσε να σωθεί έφτασαν στο σημείο να θεωρούν τα μέλη της Τρόικα ως "ανεπιθύμητα πρόσωπα" - το αν έπεισαν ή όχι το εθνικό ή το κομματικό τους ακροατήριο φάνηκε εκ των υστέρων... Σε κάθε περίπτωση οι τότε κυβερνητικοί φρόντισαν και έκρυψαν τα μικρόφωνα. Και όχι μόνο αυτό αλλά προχώρησαν και σε πλήρη απαγόρευση των δηλώσεων. Ολων των δηλώσεων.

Η κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου αλλά και οι επόμενες διατήρησαν την απαγόρευση και είχαν την ησυχία τους. Τρόπος του λέγειν. Η Τρόικα – η Τρόικα της σιωπής- βρήκε άλλους τρόπους για σπάσει το μονοπώλιο της κυβερνητικής προπαγάνδας .

Αλλά, η ιστορία εκδικείται. Οι υπερασπιστές της "εθνικής ανεξαρτησίας" που το 2011 – από τη μια έως την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος- έσκιζαν τα ιμάτια τους για το ποιος κυβερνά αυτόν το τόπο, προσγειώθηκαν απότομα στην πραγματικότητα όταν το δύσκολο Ιούλιο του 2015 – με τις "17 ώρες διαπραγμάτευσης και αντίστασης- τα 50 δισ. ευρώ επέστρεψαν στο τραπέζι και κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι δεν ήξερα κάτι για το ...φόνο.

Τα 50 δισ. ευρώ είναι εδώ – κάτι σαν το παλιό ΠΑΣΟΚ, το "ενωμένο, δυνατό". Μόνο που στις μέρες μας με κλειστά ή ανοικτά τα μικρόφωνα των Θεσμών (η μεταλλαγμένη εκδοχή της αρχικής Τρόικα) είμαστε αναγκασμένοι να πληρώσουμε τον λογαριασμό που στο μεταξύ θέριεψε...
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε οργανώσει έγκαιρα και σωστά τις πολιτικές αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με σύγχρονα εργαλεία και μεθόδους – ένα πρόγραμμα "ελληνικής έμπνευσης";