Η γοητεία της απόλυτης εξουσίας

Τελικά, σ' αυτή τη χώρα, δεν έχει καμιά σημασία τι δουλειά κάνεις αλλά πόση “δύναμη” έχει το σινάφι στο οποίο εντάσσεσαι.

Κατά πόσο δηλαδή όλοι μαζί οι συνάδελφοι σου μπορούν να εκβιάσουν την κοινωνία και την εκάστοτε κυβέρνηση ώστε να διαφυλαχθούν τα “κεκτημένα του κλάδου”.

Αν για παράδειγμα είσαι φαρμακοποιός και η μνημονιακή κυβέρνηση πάει να σου χαλάσει τη βολή, μια απεργία μερικών ημερών μπορεί να φέρει στα όρια τους αυτούς που έχουν ανάγκη των υπηρεσιών σου, οπότε αναγκάζεται και ο αρμόδιος υπουργός να

Είσαι διοικητικός υπάλληλος στα πανεπιστήμια; Μια απεργία διαρκείας που τιμωρεί τους χιλιάδες φοιτητές να χάσουν το εξάμηνο τους και αμέσως “στρογγυλεύεται” η διαθεσιμότητα.

Αντίθετα αν είσαι καθαρίστρια ή σχολικός φύλακας το μόνο που μπορείς να καταφέρεις με τους αγώνες σου, είναι μερικά λεπτά δημοσιότητας στα δελτία των 8 και άντε μερικές δηλώσεις συμπάθειας και συμπαράστασης κι αυτές όχι με ανιδιοτέλεια αλλά με στόχο το προσπορισμό πολιτικού οφέλους.

Η top of the top δε δουλειά είναι αυτή του δικαστικού. Αν μπορούσα να ξεκινήσω τη ζωή μου από την αρχή, σίγουρα αυτό το “λειτούργημα” θα ήταν στις πρώτες προτεραιότητες μου. Πως να το κάνουμε, δεν είναι και μικρό πράγμα να ανήκεις σε μια ανεξάρτητη εξουσία από την οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται όλες οι άλλες εξουσίες.

Σου περικόπτουν το μισθό ένεκα οικονομικής κρίσης; Ανεβαίνεις στην έδρα και εφαρμόζεις το νόμο όπως εσύ καλά ξέρεις και δημιουργείς ανάγκες δέκα φυλακών ακόμα.

Κι αυτό μέχρι να αποφανθεί το αρμόδιο δικαστικό όργανο από συναδέλφους σου για τις περικοπές μισθών και φυσικά να τις κρίνει παράνομες! Σωστά, ίσα και όμοια είμαστε; Επειδή λιμοκτονεί όλη η χώρα θα λιμοκτονεί και ο δικαστής; Και πως μπορεί να είναι αδέκαστος στην εκτέλεση των καθηκόντων του, αν πεινάει περισσότερο απ' αυτούς που δικάζει;

Αντίθετα όμως, η Ολομέλεια του ΣτΕ, όλα τα μέτρα που προβλέφθηκαν σε βάρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από το Μνημονίου ΙΙ, όπως η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων , η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ., τα έκρινε ως Συνταγματικά.

Τέτοιες δουλειές λοιπόν κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να θέτουν ως στόχο οι νέοι μας και να αφήσουν στην άκρη τα πέντε μεταπτυχιακά και τα 3 phd.

Ξέρετε πόσα τέτοια βιογραφικά κυκλοφορούν στις επιχειρήσεις μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης, που ντρέπεσαι να συναντήσεις αυτούς τους overqualified νέους που αναζητούν ενοικίαση των προσόντων και των πτυχίων τους έναντι πινακίου φακής;

Θλίψη πραγματικά θλίψη να κάνεις μοιραία τις συγκρίσεις ανάμεσα στον ιδιωτικό τομέα που θρέφει τους πάντες και στον δημόσιο αλλά και τις συντεχνίες και την απίστευτη “δύναμη” τους.

Ακόμα μεγαλύτερη δε όταν την ίδια στιγμή ακούς τα κυβερνητικά φερέφωνα να ομιλούν για απογείωση και άνοιγμα των φτερών της οικονομίας και τα απανωτά email της εφορίας σου γνωστοποιούν την κατάσχεση των χρημάτων που τόσο καιρό περίμενες ,αλλά και σε ενημερώνουν για τις νέες υποχρεώσεις που προέκυψαν από το φόρο εισοδήματος αλλά και τον ΕΝΦΙΑ όταν δεν πρόλαβες καν να ρυθμίσεις τα προηγούμενα χαράτσια.

Χώρια που δεν αντέχεις να τους ακούς καλοκαιριάτικα, να μιλάνε για τα εκατομμύρια των τουριστών που κατακλύζουν τα νησιά και τις παραλίες μας όταν εσύ δεν έχεις καν τη βενζίνη για να πας τα παιδιά σου για μπάνιο μέχρι το Σχοινιά!

Ευτυχώς που δικαστικοί, ένστολοι και κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας ,τα κατάφεραν και κατάργησαν τις περικοπές των μισθών τους και θα μπορούν μαζί με τις οικογένειες τους να δώσουν το παρόν στους τόπους των διακοπών και να μη φανεί ότι παραδώσαμε τις θάλασσες μας ολοσχερώς στους ξένους!Να δουν δηλαδή και Έλληνες που κάνουν διακοπές ,και όχι μόνο τα γκαρσόνια που τους σερβίρουν!