Η φιέστα της κυρίας Μέρκελ και πώς η Γερμανία "ρουφάει" τα ταλέντα από τον ευρωπαϊκό Νότο

Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα για την Ευρώπη, αλλά... με την κακή έννοια.

Οι ηγέτες των κρατών μελών συναντώνται για να συζητήσουν “ιδέες” για το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης, την ανεργία των νέων, όχι όμως στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά στην έδρα του ισχυρότερου, στο Βερολίνο.

Το πρώτο ζήτημα είναι ότι μπαίνουν απροκάλυπτα στο περιθώριο οι επίσημοι θεσμοί της Ε.Ε. προς όφελος μιας “προεκλογικής φιέστας” που οργανώνει η Γερμανίδα καγκελάριος.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι ο πραγματικός στόχος δεν είναι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στο Νότο, αλλά

να στηθεί (με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση) ένας μηχανισμός διοχέτευσης στο Βορρά, των νέων που εγκαταλείπουν το Νότο σε αναζήτηση εργασίας.

Ένας μηχανισμός διαχείρισης της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων και ταλέντων που εγκαταλείπουν μαζικά το Νότο.

Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά γίνονται με περίπου 20 Ευρωπαίους ηγέτες να σπεύδουν σε δήλωση υποταγής στην κυρία Μέρκελ, ανάμεσά τους και οι αρχηγοί των χωρών της περιφέρειας, παρόλο που οι πολίτες τους “στενάζουν” κάτω από την λιτότητα την οποία επιβάλλει η Γερμανία.

Οι “ιδέες” για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων είναι και αυτή τη φορά στο πλαίσιο της πάγιας γερμανικής στρατηγικής να προωθούν τα συμφέροντά τους σε βάρος των εταίρων τους.

Υποτίθεται ότι στο Βερολίνο οι ηγέτες θα συζητήσουν “ιδέες” για την υποβοήθηση των νέων να βρουν δουλειά, όπως δίκτυα εύρεσης εργασίας, κίνητρα για τις επιχειρήσεις προκειμένου να εκπαιδεύσουν νέους και να τους προσλάβουν και διάφορες άλλες “ασπιρίνες”.

Και το προφανές ερώτημα είναι: “Τι να τα κάνουμε τα κέντρα εύρεσης εργασίας στην Ελλάδα ή την Ισπανία κυρία Μέρκελ όπου 6 στα 10 νέα παιδιά είναι άνεργα και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη”;

Άλλωστε πλειάδα οικονομολόγων, αναλυτών, πολιτικών, αλλά και αρκετές “δεξαμενές σκέψης” έχουν επισημάνει το προφανές: Η ανεργία των νέων αντιμετωπίζεται μόνο με την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Και προς τούτο χρειάζονται επενδύσεις και επεκτατικές πολιτικές -το αντίθετο της λιτότητας.

Αρχίζει λοιπόν και γίνεται ορατός ο ύπουλος σχεδιασμός.

Οι Γερμανοί δεν έχουν στόχο να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας των νέων στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά να δημιουργήσουν ένα μηχανισμό μέσω του οποίου θα απορροφήσουν στη δική τους αγορά εργασίας το καλύτερο κομμάτι, την αφρόκρεμα των νέων από τις χώρες του Νότου.

Το φαινόμενο καταγράφεται όλο και πιο έντονο. Στρατιές νέων ανθρώπων με πτυχία, ταλέντα, όρεξη και δυναμισμό από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, αλλά και από την Ιταλία φεύγουν για να αναζητήσουν εργασία στο Βορρά.

Λύνεται, έτσι, ένα από τα βασικά και χρόνια προβλήματα της γερμανικής οικονομίας, που είναι η έλλειψη εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.

Το πρόβλημα είναι γνωστό, το μελετούν ανοιχτά στη Γερμανία.

Και η λύση που βρήκαν, εν προκειμένω, είναι ένας μηχανισμός για να “φιλτράρουν” και να αποροφήσουν πιο αποτελεσματικά το κύμα της μετανάστευσης.

Θεωρητικά, σε μια πραγματική ενιαία αγορά η μετακίνηση των εργαζομένων είναι ζητούμενο.

Αυτός, άλλωστε, ήταν ένας από τους στόχους της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Όμως, σε ένα τέτοιο μοντέλο η κινητικότητα είναι αμφίδρομη. Οι εργαζόμενοι μετακινούνται και στις δύο κατευθύνσεις, ενώ υπάρχουν παράλληλα και μεταφορές χρημάτων από το Βορρά προς το Νότο (επενδύσεις, κοινωνικοί πόροι) για να ισορροπεί ο μηχανισμός.

Σήμερα, όμως, δεν υπάρχει ισορροπία, διότι ο Βορράς ανθεί σε βάρος του Νότου ο οποίος αιμορραγεί.

Οι νέοι μετανάστες δεν φεύγουν από επιλογή αλλά από απόγνωση και δεν έχουν τον παραμικρό λόγο ούτε τη δυνατότητα να επιστρέψουν.
Εάν, όμως, η ισορροπία δεν αποκατασταθεί, όλο το οικοδόμημα κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου