Η αγωνία για να διατηρηθεί η διαφορετικότητα της Τουρκίας

Διανύουμε τον μουσουλμανικό ιερό μήνα του Ραμαζανιού, αλλά στην Κωνσταντινούπολη οι καπνιστές καπνίζουν έξω από τα γραφεία, τα ζευγάρια πίνουν μπύρες δημόσια και οι εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ προ(σ)καλούν τους νέους άνδρες από τα μπαλκόνια.

Η αντίθεση με κάποιες αραβικές χώρες που τιμωρούν τους ανθρώπους οι οποίοι παραβιάζουν δημοσίως την αποχή από το φαγητό και το ποτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο εντυπωσιακή μέσα και γύρω από την κεντρική πλατεία Ταξίμ της πόλης. Και υποστηρικτές αυτού του τουρκικού τρόπου ζωής θέλουν να τον κρατήσουν έτσι.

Η σύγκρουση μεταξύ κοσμικής Τουρκίας

και Ισλαμικής Τουρκίας δεν είναι κάτι νέο. Κάτω από την επί 16 χρόνια ηγεσία του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το Ισλάμ παίζει ευρύτερο ρόλο στη χώρα και την μεταφέρει πιο κοντά στις θρησκευτικές του ρίζες στη Μέση Ανατολή και πιο μακριά από το πιο ευρωπαϊκό κοσμικό κράτος που ιδρύθηκε πριν από έναν αιώνα. Αλλά η σύγκρουση αυτών των δύο Τουρκιών επισκιάζεται από μια πιο πιεστική αντιπαράθεση ανάμεσα στον αυταρχισμό και τη δημοκρατία, με τους κοσμικούς να αισθάνονται ότι ο πολιτισμός τους κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ.

Ο Ερντογάν, ο οποίος πήρε πίσω την απαγόρευση της μαντίλας, αφαίρεσε την εξέλιξη των ειδών από σχολικά εγχειρίδια και απαγόρευσε τη διαφήμιση του αλκοόλ, επιδιώκει να ελέγξει ακόμα περισσότερο τη χώρα στις εκλογές στις 24 Ιουνίου μετά τη φυλάκιση χιλιάδων διαφωνούντων.