Εξωδικαστικός συμβιβασμός: Eπιστροφή στα δικαστήρια!

Η κυβέρνηση, που εδώ και μία διετία «έβλεπε τα τρένα να περνούν», κατέθεσε την προηγούμενη εβδομάδα ένα νομοσχέδιο περί εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ επιχειρήσεων και πιστωτών για ρύθμιση των οφειλών σε Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες.

Το νομοσχέδιο που στόχο έχει να απλοποιήσει τις διαδικασίες για την εξεύρεση άμεσων λύσεων, στην ουσία περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Διευρύνει το πεδίο εφαρμογής στα μη εμπορικά χρέη, φορτώνει το σύστημα με τεράστιο όγκο δουλειάς, καθιστώντας το νομοσχέδιο

πρακτικά ανεφάρμοστο. Το πολύ χαμηλό όριο οφειλών (20.000 ευρώ) δεν ξεχωρίζει ουσιαστικά μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ταυτόχρονης και ενιαίας αντιμετώπισης χρεών σε τράπεζες, Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Δεν εισάγει απλές διαδικασίες για τις μικρές επιχειρήσεις, ούτε σύντομες και ειδικές για τις μεγαλύτερες. Απαιτούνται περί τα 25 δικαιολογητικά από τον ενδιαφερόμενο για να ξεκινήσει τη διαδικασία, η οποία προβλέπει περί τα 20 στάδια με πιθανότερη κατάληξη τη δικαστική εμπλοκή την οποία υποτίθεται ότι θέλει να αποφύγει!

Τέλος, απουσιάζει κάθε μέριμνα γι' αυτούς που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους κατά τη διάρκεια της κρίσης λόγω του δυσμενούς οικονομικού περιβάλλοντος, αλλά δεν πτώχευσαν. Ενώ πληρώνουν μέχρι σήμερα κανονικά τις ρυθμισμένες οφειλές τους, δεν τους παρέχεται δεύτερη ευκαιρία επανένταξης στην αγορά. Οσο ο χρόνος περνά τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται. Οι τράπεζες θα δυσκολεύονται να ρυθμίσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους, θα αδυνατούν να παράσχουν ρευστότητα με κόστος σε αγορά και επιχειρήσεις.

Παράλληλα οι υποχρεώσεις στην Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία θα αυξάνονται, με τους νέους φόρους να επιβαρύνουν κυρίως τους συνεπείς φορολογούμενους, τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς. Η κυβέρνηση οφείλει να δράσει άμεσα και στοχευμένα. Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός πρέπει να είναι εξωδικαστικός συμβιβασμός στην πραγματικότητα και όχι στα χαρτιά. Πρέπει να αντιμετωπίζει ενιαία τα χρέη των επιχειρήσεων και να δίνει ουσιαστικά κίνητρα σε εκείνες που είναι βιώσιμες (π.χ. έχουν κέρδη προ φόρων, αποσβέσεων και τόκων) να ενταχθούν στον συμβιβασμό, παρέχοντας παράλληλα κίνητρα και στους πιστωτές (τράπεζες και κράτος) να εντάξουν στον συμβιβασμό όλους εκείνους που μετά από μια αναδιάρθρωση των χρεών τους μπορούν να γίνουν ξανά συνεπείς στις καταβολές τους.

Ολα αυτά πρέπει να γίνουν με απλές, άμεσες και γενναίες διαδικασίες για τις μικρές επιχειρήσεις ώστε ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας, μετά από μια αναδιάρθρωση χρεών, να συνεχίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα, η οποία τόσο απαραίτητη είναι για την αναθέρμανση της οικονομίας μας. Με πληρέστερες, αλλά όχι πολύπλοκες διαδικασίες για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Μόνο η βελτίωση της πραγματικής οικονομίας θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ολες οι προσπάθειες πρέπει να αποσκοπούν στην ενίσχυσή της.

* Μανώλης Γραφάκος: Οικονομολόγος, αναπληρωτής γραμματέας Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας