Εσωτερικό μέτωπο: Το ασύμμετρο πρόβλημα

Μια περίοδος με νέα δεδομένα είναι αυτή που διανύουμε για την οικονομία, καθώς η μεταμνημονιακή φάση αναδεικνύεται απαιτητικότερη και δείχνει ότι διαθέτει ρίσκα που δεν υπήρχαν στο προηγούμενο διάστημα.

Σε πρώτη φάση πιστωτές, πολιτική ηγεσία και αντιπολίτευση διαπιστώνουν ότι οι τράπεζες δεν έλυσαν τα προβλήματά τους και ότι οι στόχοι του SSM για τα κόκκινα δάνεια θα έχουν πολύ πιθανόν λύσεις με τιμήματα τις αυξήσεις κεφαλαίων. Το Χρηματιστήριο

αποδεικνύει καθημερινά ότι οι τράπεζες είναι μη επενδύσιμες και παράλληλα η πιστωτική επέκταση παραμένει αρνητική. Αρα οι τράπεζες τραβούν από την αγορά περισσότερο χρήμα από όσο δίνουν δέκα χρόνια μετά την κρίση.

Σε αυτό όμως δεν φταίνε μόνο κάποιοι που δεν χειρίζονται αποτελεσματικά τα κόκκινα δάνεια και ζητούν από τους προβληματικούς δανειολήπτες τον ουρανό με τ’ άστρα, αλλά και η φύση της δομής των υποχρεώσεων, όπου η φορολογία προτάσσεται από τους νουνεχείς πολίτες γιατί γνωρίζουν τις επιπτώσεις της ασυνέπειας προς τις Αρχές.

Σε γενικές γραμμές, το εσωτερικό χρέος είναι μια ασύμμετρη κατάσταση για την οποία έχουν ευθύνη και οι πιστωτές, αφού έπρεπε να είχαν κάνει τα μαθηματικά τους πριν από το τρίτο μνημόνιο.

Επιτυχές εργαλείο παρά τις αρχικές αντιδράσεις θα καταστεί με βεβαιότητα ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που παρέχει πολλές ευκαιρίες για όσους θέλουν να δώσουν τη μάχη της επιβίωσης.

Τελικά μια νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μπορεί να είναι το πιθανό σενάριο που θα επιτρέψει τις ταχύτερες διαγραφές κόκκινων δανείων, αφού με τα τρέχοντα δεδομένα οι πωλήσεις στις τιμές που δίνει η αγορά θα προκαλέσει μεγάλη απομείωση στα ίδια κεφάλαια τους. Σημαντικό τεστ θα είναι και η άρση των capital controls από το εξωτερικό, που θα δώσει επίσης, από ψυχολογικής πλευράς, ανάσα στο σύστημα.

Παράλληλα, η οικονομία θα πρέπει να αναπνεύσει σε εσωτερικό επίπεδο, γιατί αυτό αφορά τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και αυτοί ψηφίζουν.

Τι να το κάνουμε να πηγαίνει καλά ο τουρισμός, όταν πολλά κεφάλαια φεύγουν στο εξωτερικό και ο μέσος Ελληνας πηγαίνει μετά βίας μία εβδομάδα διακοπές.

Σε αυτό το ζήτημα θα προσμετρηθεί αν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τα κοινωνικά μερίσματα είναι περισσότερο αποτελεσματικά για το σύνολο της οικονομίας και της πολιτικής ή τελικά χαμηλότερα πλεονάσματα θα έχουν καλύτερο αποτέλεσμα.

Αλλωστε ο επόμενος στόχος είναι να υπάρξει θεσμικά μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Είναι προφανές πάντως ότι ύστερα από τρία μνημόνια εξακολουθούμε να κυνηγάμε την ουρά μας και οι επενδύσεις που ζητάμε δεν έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους.

Το διαφαινόμενο σύστημα του διπολισμού όμως θα πρέπει τουλάχιστον να λειτουργήσει υπέρ της οικονομίας, να δημιουργήσει θεσμικές δικλίδες ασφαλείας και να σταματήσει μια αντιπαράθεση που γυρίζει το περιβάλλον τρεις δεκαετίες πίσω.

Η χώρα χρειάζεται από τη μια ενδυνάμωση του ιδιωτικού τομέα με εμπιστοσύνη και κίνητρα και από την άλλη ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Και στους δύο τομείς έχει έλλειμμα και για τον λόγο αυτό οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να ζητούν καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες προτάσεις από τα κόμματα.