Ένα βιβλίο για το πώς η πολιτιστική κρίση έγινε οικονομική

Πολλά έχουν γραφτεί για την κρίση τα τελευταία χρόνια, αλλά το βιβλίο με τίτλο «Το ανυπόφορο βουητό του κενού» είναι η πρώτη και εξαιρετικά διαφωτιστική καταγραφή του τρόπου με τον οποίο στην Ελλάδα η ένταξη στην Ε.Ε. (τότε ΕΟΚ) άλλαξε τις ατομικές και κοινωνικές συμπεριφορές, αποθέωσε την κατανάλωση και τον ατομισμό, οδηγώντας τελικά στην οικονομική κρίση.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει τη Δευτέρα 3 Απριλίου στις 7 το απόγευμα, στο Polis Art Cafe

Συγγραφείς δύο γνωστοί καθηγητές, ο οικονομολόγος Κώστας Μελάς και ο ψυχολόγος Γιάννης Παπαμιχαήλ, οι οποίοι ανατέμνουν τις αλλαγές που συντελέστηκαν στο κοινωνικό, οικονομικό και κυρίως στο πολιτιστικό επίπεδο, αναδεικνύοντας, για πρώτη φορά γιατί και με ποιον τρόπο η οικονομική κρίση ήταν σε μεγάλο βαθμό και πολιτιστική.

Οι συγγραφείς εξετάζουν τις αλλαγές που έγιναν στην Ελλάδα σε συνάρτηση με εκείνες που επήλθαν στις αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες καθώς η χώρα μας εντάχθηκε οργανικά στην ΕΕ με αποτέλεσμα να υιοθετήσει πλείστες όσες συμπεριφορές προερχόμενες από αυτήν.

Τίθεται, σε συζήτηση το υπόδειγμα της υπερκατανάλωσης, του υπέρμετρου τραπεζικού δανεισμού και των ελλειμμάτων που δημιούργησαν μια περίοδο επίπλαστης ευημερίας, που κατέληξε στην κρίση από την οποία η ελληνική κοινωνία δυσκολεύεται να εξέλθει με ευθύνη των δανειστών αλλά και σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού.

Οι παρατηρούμενες αλλαγές στα οικονομικά, κοινωνικά και στα πολιτισμικά φαινόμενα -τα οποία γίνονται ορατά εμφανώς τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά ανιχνεύονται αχνά από τη δεκαετία του 1960-, δείχνουν με σαφήνεια σημαντικές μετατοπίσεις αξιών και ιδεολογικών κωδίκων.

Οι αλλαγές σχετίζονται άμεσα και ουσιαστικά με όλο το πλέγμα των μεταβολών που συνιστούν αυτό που ονομάστηκε "μετανεωτερική εποχή" και "μεταμοντέρνο πλαίσιο", του οποίου οι βασικές εκφάνσεις αναλύονται στο βιβλίο.

Ως κυρίαρχη πολιτιστική αρχή στο επίπεδο της καθημερινότητας, και η οποία διαπερνά οριζοντίως και καθέτως την πραγματική ζωή των Ελλήνων, αναδεικνύεται η μεταμοντέρνα λογική της υπερκατανάλωσης, του σύγχρονου lifestyle, της αυτοπραγμάτωσης του εαυτού, του χρηματιστηριακού τρόπου αντιμετώπισης των κοινωνικών γεγονότων, λογική δηλαδή η οποία αντιμετωπίζει οτιδήποτε μεταμοντέρνο ως ευκαιρία απόδρασης από τα βάρη και τα πάθη του παρελθόντος, επιδιώκοντας να βιώσει μόνο το παρόν.