Ελλάδα: Οι αγορές προχωρούν και οι πολιτικοί κωλυσιεργούν

Την ώρα που oι υποψήφιοι ευρωβουλευτές επαναλαμβάνουν ο καθένας το δικό του ποίημα, η διαδικασία της αγοράς αρχίζει από μόνη της το ξεκαθάρισμα στα δανειακά χαρτοφυλάκια. Ηδη τα πρώτα μεγάλα δάνεια ακτοπλοϊκής εταιρείας αγοράστηκαν από ξένο επενδυτικό όμιλο που ειδικεύεται σ’ αυτόν τον τομέα με σημαντικό discount.

Αυτό από μόνο του παρέχει ρευστότητα στην τράπεζα που είχε μπλοκάρει την είσπραξη των τοκοχρεολυσίων, ενώ έδωσε μια βιώσιμη στρατηγικά κατεύθυνση στη δανειολήπτρια εταιρεία,

η οποία τώρα στόχο έχει να αποτελέσει τον βραχίονα συγχωνεύσεων του κλάδου. Η αγορά ξεκινά δηλαδή από μόνη της να βρίσκει λύσεις, καθώς η χρηματοδότηση επανέρχεται στην ελληνική οικονομία, όταν μάλιστα οι συγκεκριμένες ομολογίες είναι μετατρέψιμες σε μετοχές και μπορούν να κεφαλαιοποιηθούν, την ώρα που η πολιτική από μόνη της δημιουργεί αντιφάσεις και αδιέξοδα.

Δυστυχώς για την Ελλάδα, οι Γερμανοί εξακολουθούν να κωφεύουν και κινδυνεύουν στις επικείμενες εκλογές να πάρουν ένα πολύ ηχηρό μήνυμα για την επώδυνη και αμφίβολη πολιτική στην οποία υποχρέωσαν τη χώρα. Η αρχική έξοδος της χώρας από τις αγορές δεν θα είχε συντελεστεί εξάλλου αν είχαν το απαιτούμενο know-how και φρόντιζαν να αγοράσουν σε τιμές αγοράς τα καταρρέοντα τότε ελληνικά ομόλογα, οδηγώντας σε αυτόματο κούρεμα χωρίς PSI και χωρίς να χτυπήσουν ανηλεώς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Από την άλλη πλευρά, αναπτύσσονται διάφορες απόψεις, όπως ότι δεν είναι καλό να υπάρχουν είτε εθνικοί πρωταθλητές είτε μεγάλες τράπεζες. Λες και στον αγώνα αντοχής που καλείται να δώσει η ελληνική οικονομία μέχρι το 2020 μπορούν να επιβιώσουν καλύτερα τα μοντέλα τύπου Probank, που λόγω του μεγέθους τους είναι καταδικασμένα να προσέρχονται με λιγότερο ευνοϊκούς όρους στις αγορές χρήματος. Αυτοί που λένε ότι οι μικρές τράπεζες θα λύσουν το πρόβλημα της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας δεν έχουν επαληθευτεί πουθενά στη διεθνή ιστορία των αγορών, αντίθετα μάλιστα στην πρόσφατη ελληνική κρίση φαίνεται ότι μόνο η Τράπεζα Αττικής θα καταφέρει να διατηρήσει τον αυτόνομο χαρακτήρα της.

Την ίδια ώρα η ελπιδοφόρα πρώτη εμφάνιση του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ το 2012, η οποία δικαιώθηκε από την ουσιαστική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, δεν έχει συνέχεια. Οι προτάσεις που στόχο είχαν να συνδυάσουν την επιβίωση με την κοινωνική συνοχή δεν ακούγονται. Για παράδειγμα, η δημιουργία κρατικής τράπεζας στα χνάρια της παλιάς ΕΤΒΑ θα είχε νόημα - ειδικά σήμερα. Ομως, αντ’ αυτού, ακούγεται ένα πυρ ομαδόν για κρατικοποιήσεις, λες και όλα αυτά θα γίνουν χωρίς να ερωτηθούν οι εταίροι που έβαλαν τα λεφτά.

Θα περίμενε κανείς, βασιζόμενη σε προτάσεις όπως οι αυξήσεις των κατώτατων μισθών, η αξιωματική αντιπολίτευση να μιλήσει με ρεαλισμό για το σχέδιο της ανασυγκρότησης. Αντ’ αυτού, απορρίπτονται τα πάντα ως κακά, ακόμα και η έξοδος στις αγορές, λες και είμαστε στην Αλβανία του Χότζα. Δηλαδή η ΔΕΗ δεν πρέπει να αναχρηματοδοτηθεί με χαμηλά επιτόκια, αλλά πρέπει να σέρνεται με επιτόκια 8% και δάνεια ύψους 6 δισ. ευρώ!

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει την ιστορική ευκαιρία, δεν θα του φταίει κανένας. Οι ευθύνες όμως βαραίνουν τώρα και τον κεντρώο χώρο που, αντί να πάρει το μάθημά του και να κοιτάξει να συνθέσει σχέδιο εξόδου της χώρας από τη γερμανική κατοχή, παρασύρεται σε μικροπολιτικές αφήνοντας έτσι σε άλλους τις μεγάλες πρωτοβουλίες.

Κατά τον τρόπο αυτό, έχει δημιουργηθεί εκ νέου ένα σκηνικό που δεν δίνει θετικά μηνύματα στην αγορά. Και σε αυτό έχουν ευθύνη όλοι. Τόσο αυτοί που δεν τολμούν τα αυτονόητα όσο και εκείνοι που πουλούν φρούδες ελπίδες σε μια κοινωνία που, αν μη τι άλλο, ξέρει ότι η ανηφόρα θα είναι μεγάλη ό,τι και να γίνει.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης