Εκτός από την Ψαρού υπάρχει και η δική μας Ελλάδα

Κι όμως, υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα. Η Ελλάδα του Ρέμου και του κοινού του. Μικρό, απειροελάχιστο ποσοστό σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, που όμως μπορεί να δημιουργεί εύκολα μεγάλο θόρυβο και τεράστια πρόκληση. Ενας μικρός αριθμός Ελλήνων που διασκεδάζει ανοίγοντας σαμπάνιες πολλών εκατοντάδων ευρώ για να τις χύσει στα πόδια του διασκεδαστή του και ο οποίος ανταποδίδει την «αγάπη» του κοινού του με υβριστικές ατάκες για

τους Γερμανούς πολιτικούς που ξεπερνούν κάθε όριο πολιτισμένης συμπεριφοράς, κάνοντας χιούμορ -κατά την άποψή του- ακόμα και με την αναπηρία του Σόιμπλε! Και το κοινό της Ψαρούς και του Ρέμου όχι απλώς επιδοκίμαζε αυτή την αχαρακτήριστη συμπεριφορά, αλλά έδειχνε ενθουσιασμό με το «θάρρος» και την ευρηματικότητα αυτού του απαίδευτου τέκνου Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία.

«Αυτά που είπα εκφράζουν τον μέσο Ελληνα κι εγώ είμαι ένας μέσος Ελληνας», απολογήθηκε μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε και έγινε πρωτοσέλιδο στην «Bild».

Δεν ξέρω από πότε ο κ. Ρέμος ανέλαβε εργολαβικά να εκπροσωπεί τον μέσο Ελληνα, πάντως, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω από τον συγχρωτισμό μου με πολλούς μέσους Ελληνες, δεν άκουσα για κάποια εξουσιοδότηση να τους εκπροσωπεί και να εκφράζει από μικροφώνου τις απόψεις τους.
Ενδεχομένως να εκφράζει τις απόψεις του κοινού του, το οποίο μέσα στη χειρότερη κρίση που γνώρισε ο τόπος επιμένει να διασκεδάζει με αυτόν τον προκλητικό τρόπο, επιδεικνύοντας σε όλους εμάς πόσο διαφορετικοί είναι, αφού μπορούν να ξοδεύουν σε μια βραδιά όσα εμείς θα συγκεντρώσουμε με σκληρή δουλειά σε έναν χρόνο.

Ναι, είναι αυτό το κοινό του κυρίου διασκεδαστή με το σουξέ «Τέρμα τα δανεικά» - και ανάμεσά τους θα βρει κανείς πρώην ιδιοκτήτες φαλιρισμένων επιχειρήσεων που άφησαν πίσω τους απλήρωτους και άνεργους εργαζομένους, φέσια στους συνεργάτες προμηθευτές τους και στις τράπεζες, αλλά παρά ταύτα αρνούνται να αλλάξουν συνήθειες. Αλλωστε, έξις δευτέρα φύσις.

Η συνέχεια είναι λογικά αναμενόμενη και εντελώς προβλέψιμη: η γνωστή κίτρινη φυλλάδα «Bild» με τα 3 εκατομμύρια καθημερινούς αναγνώστες να αναπαράγει το όλο concept υπό τον τίτλο «Επιναν σαμπάνιες και έβριζαν τους Γερμανούς!». Και σαφώς θα ακολουθήσουν κι άλλα τέτοια δημοσιεύματα, που θα διαμορφώσουν τη γερμανική γνώμη σε τέτοιον βαθμό που αλίμονο αν στο μέλλον κάποιος Γερμανός πολιτικός τολμήσει να πει κάτι περί ανάγκης διαγραφής μέρους του ελληνικού χρέους. Και η Μύκονος από βιτρίνα του ελληνικού τουρισμού σε όλο τον κόσμο θα γίνει η αφορμή νέου γύρου συκοφάντησης της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Η δικη μας όμως Ελλάδα, των πολλών, είναι μια άλλη Ελλάδα, αδύναμη να πείσει τα διεθνή Μέσα να ασχοληθούν με την καθημερινότητά μας. Δεν είμαστε celebrities, δεν ξέρουμε τι είναι in και must, δεν ξέρουμε ποιες είναι οι τελευταίες επιταγές της μόδας, δεν ξέρουμε πώς είναι να «ανεβαίνεις» με ροζ σαμπάνιες και τα άσματα του Ρέμου, του Μαζωνάκη και των άλλων διασκεδαστών αυτής της κάστας. Και δεν τα ξέραμε ούτε τις καλές, προ κρίσης, εποχές.
Εμείς έχουμε άλλες προτεραιότητες και άλλες αξίες. Να βρούμε τα λεφτά για τους φόρους γιατί όταν χρωστάμε δεν μας πιάνει ύπνος, να βρούμε τα λεφτά για τους λογαριασμούς που συνωστίζονται καθημερινά στο ταχυδρομικό μας κουτί, να βρούμε τα λεφτά για τα ιδιαίτερα των παιδιών μας, για το φακελάκι στον γιατρό (γιατί, συν τοις άλλοις, αρρωσταίνουμε κιόλας) και να βρούμε, τέλος, κάτι για την επιβίωση της οικογένειας. Πολλοί, δε, άλλοι από εμάς είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα, καθώς δεν καταφέρνουν να τα αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια.

Εμείς έχουμε άλλες αγωνίες όπως, για παράδειγμα, αν θα χρεοκοπήσει η χώρα, αν θα μείνουμε στο ευρώ, αν θα υπάρχουν δουλειές και αύριο, αν θα υπάρχουν συντάξεις και φάρμακα και διάφορα τέτοια απλά και καθημερινά. Κι είμαστε η συντριπτική πλειονότητα και η δική μας εικόνα είναι αυτή που αντιπροσωπεύει τους Ελληνες και την Ελλάδα και όχι αυτών που εκπροσωπούν τους συγκεκριμένου τύπου διασκεδαστές.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης