Ευτελισμός...

Δεν γνωρίζω εάν το μάθατε, αλλά την Τρίτη υπήρξε συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής. Την «προκάλεσε» ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Θέμα; Η ανεξαρτησία (λέει) της Δικαιοσύνης και η πάταξη (λέει) της Διαφθοράς. Ως εδώ όλα καλά.

Οι πολιτικοί μας ταγοί συγκεντρώθηκαν στον «Ναό της Δημοκρατίας» με μοναδικό στόχο, όπως αποδείχθηκε, να ικανοποιήσουν, με τις ομιλίες τους, το κομματικό τους κοινό και να ανταλλάξουν

«έξυπνες ατάκες». Είμαι απόλυτα βέβαιη ότι μετά το πέρας των ομιλιών τους -κυρίως της πρωτολογίας τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης – θα άκουσαν πλήθος κομπλιμέντων από τους γνωστούς παρατρεχάμενους που πάντα υπάρχουν στο πλάι των πολιτικών. Ελπίζω να ικανοποιήθηκαν από αυτούς, γιατί εμείς οι υπόλοιποι μάλλον δεν έχουμε κανέναν λόγο να τους δώσουμε συγχαρητήρια.

Σαφώς κανείς μας δεν είναι απόλυτα αντικειμενικός στις κρίσεις του. Σαφώς καθένας από εμάς έχει κάποιες συμπάθειες ή αντιπάθειες έναντι συγκεκριμένων πολιτικών. Στα δημοσιογραφικά γραφεία - και μόνο σε αυτά, γιατί για τους υπόλοιπους εκεί έξω, η συζήτηση ήταν αδιάφορη - φούντωσαν οι συζητήσεις για το ποιος εκ των δύο πολιτικών αρχηγών βγήκε νικητής από τους διαξιφισμούς. Κατ' άλλους «σάρωσε» ο Κυριάκος Μητσοτάκης και κατ' άλλους «κέρδισε» ο Αλέξης Τσίπρας.

Συγχωρέστε με αλλά δεν θα συμφωνήσω με καμία εκ των δύο πλευρών. Έχω την αίσθηση ότι αυτή που «σάρωσε» και «κέρδισε» ήταν η ευτέλεια. Η ευτέλεια του πολιτικού λόγου, η ευτέλεια της συμπεριφοράς, η ευτέλεια των επιχειρημάτων, η ευτέλεια που μοναδικό σκοπό έχει να ικανοποιήσει το θυμικό των ακροατών. Και φυσικά να μη δώσει απαντήσεις.

Και εάν οι δύο κορυφαίοι κράτησαν ελαφρώς, αλλά όχι εντελώς, τα προσχήματα, κάποια στιγμή έφθασε και η ώρα των δευτεραγωνιστών να λάβουν τον λόγο. Εκεί ξεπεράσαμε ακόμη και την ευτέλεια. Εκεί φθάσαμε στην ύβρη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος να χαρακτηρισθούν εκφράσεις του τύπου «αλητάμπουρα, θα ζητήσεις συγνώμη στα τέσσερα» και «ευτυχώς που δεν βλέπει ο Κουρουμπλής».

Ακόμη και στην πιο χαμηλής ποιότητας επιθεώρηση, μπορεί να βρει κάποιος ψήγματα αισθητικής. Στην κάκιστη παράσταση στον «Ναό της Δημοκρατίας», όσο και να προσπαθήσεις, όσο και να ψάξεις, όσο καλοπροαίρετος και να είσαι δεν μπορείς.

Ίσως θα 'πρεπε τελικά κάποιος να θυμίσει στους εκπροσώπους του λαού - ευτυχώς όχι σε όλους εξ αυτών - ότι ο «Ναός της Δημοκρατίας» δεν είναι καφενείο.