Εμπρός για το «όνειρο» μιας new age Σοσιαλμπανανίας

Τη φόλα μην την τρως. Γιατί η κρίση, πρωτίστως είναι αξιακή. Είναι ηθική. Όχι οικονομική. Είναι ο Έλληνας Βλαχοβαλκάνιος που μας κατατρώει τα σωθικά. Ο κουτοπονηρός Ανατολίτης κι όχι ο έξυπνος Ευρωπαίος που όλοι καμωνόμαστε ότι γίναμε τα τελευταία 30 χρόνια.

Αυτός που πίσω από όλα βλέπει συνωμοσίες. Γιατί γι’ αυτόν η κρίση έγινε για να μας πάρουν τα κρατικά «φιλέτα» κι ας κυνηγάμε στην πραγματικότητα με το τουφέκι επενδυτές για μεγάλα assets όπως το Ελληνικό. Ο «υποψιασμένος» που πίσω από όλα βλέπει τα «πετρέλαια της

Ελλάδος» κι ας μην έχει υπάρξει ακόμα συγκεκριμένο ενδιαφέρον ή δεδομένες έρευνες που να δείχνουν πως η Ελλάδα ξάφνου έγινε Εμιράτα.

Ο άξεστος που βαπτίζει «δικαίωμα στην ελευθερία του» και «αντίσταση στην πράξη» το τσιγάρο που σου ρίχνει στα μούτρα, καταπατώντας τον αντικαπνιστικό νόμο. Που δεν σέβεται την ουρά στις τράπεζες. Που τα νεύρα του ξεσπά στους δρόμους, μεταμορφώνοντας μετά από κάθε πορεία την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Που γέμισε με γκράφιτι την πόλη σου δήθεν ασκώντας το «δικαίωμα του» στη …διαφορετικότητα. Που φυσικά δεν σε ρώτησε μεταμορφώνοντας σε καραγκιόζ μπερντέ όλη την Αθήνα και που σε εναλλακτικά έντυπα τώρα μιλάει «για μια άλλη πόλη» ξεχνώντας αυτά που έκανε στην παλιά.

Είναι ο δήθεν «προχώ» αριστερούλης που επιτιμά σε άρθρο του στο Left.gr την πωλήτρια που με αστική ευγένεια του απευθύνεται στον πληθυντικό και που αν και μιλά σε μια γυναίκα μεγαλύτερης από αυτόν σε ηλικία κατευθείαν της λέει «γεια σου» καταλύοντας κάθε κανόνα ευπρέπειας.
Ο ημιμαθής που επειδή διάβασε για πρώτη (και τελευταία ίσως) φορά στη ζωή του Ναόμι Κλάιν (κι όχι κατά Τσίπρα Κάμπελ) και το Δόγμα του Σοκ, όλα τα ξέρει. Είναι ο τυπάκος που ζητάει «Λένιν», έτσι γενικά και αόριστα στα βιβλιοπωλεία. Το τυπάκι που επειδή πήγε σε μία, δύο θερινές κομματικές κατασκηνώσεις κι έκανε τρεις, τέσσερις καταλήψεις, θεωρεί πως κατέχει την απόλυτη γνώση. Κι ας μην ταξίδεψε ποτέ έξω από τα σύνορα. Κι ας μην γνωρίζει καν ξένες γλώσσες. Κι ας μην συναναστράφηκε επαγγελματικά κανέναν ξένο.

Αυτός τα ξέρει όλα. Αυτός έχει τη μέθοδο. Τη μία. Τη μοναδική. Δια πάσαν νόσο και πάσαν μαλακία.

Είναι ο Πασόκος της δεκαετίας του ’80 σε new age έκδοση.

Ο γιος εκείνου που αγνά ομολογουμένως κι έχοντας τον Ανδρέα ως ίνδαλμα, αλλά με λιγοστές προσωπικές γνώσεις ξεκίνησε για να «αλλάξει» την Ελλάδα και την έκανε σαν τα μούτρα του. Ήταν τότε που σε μια νέου, ελληνικού αυτή τη φορά, τύπου «Πολιτιστική Επανάσταση» επιχειρήθηκε ο μηδενισμός των αστικών κοντέρ της χώρας. Όπως τώρα ο συριζαίος τα βάζει με «όλα» έτσι και τότε το πασοκιστάν ήλθε αντιμέτωπο με όσα δεν καταλάβαινε. Τα έβαλε με τις τότε ελίτ. Κι όχι φυσικά μόνο τις οικονομικές. Κακός ο αστικός πολιτισμός του Χατζηδάκι κι ας ήταν αυτός που ανέδειξε το ρεμπέτικο στη δεκαετία του ‘40. Κριτική η άποψη του για τον Σεφέρη μόνο λόγω καταγωγής του. Σάμπως ο κακομοίρης θαυμαστής του Καντάφι, του Μουμπάρακ και πριν του Τσε Γκεβάρα και του φασίστα (γιατί τέτοιος είναι στην ουσία) Κάστρο να είχε διαβάσει ποτέ το έργο του Ελύτη.

Κάπως έτσι, τα συντρόφια οικοδόμησαν την Ελλάδα του άρπα κόλλα. Την σοσιαλμπανανία του νότου. Είναι αυτοί που τώρα καμώνονται πως αγώνα δίνουν «επαναστατικό» για να αλλάξουν την Ευρώπη. Που τους ενοχλεί όταν οι Γερμανοί αναφέρουν τη χώρα μας ως όμοια του Αφγανιστάν. Όμως για να αλλάξεις κάτι, πρώτα από όλα πρέπει να αλλάξεις εσύ. Πως θα «αλλάξεις» βρε Βλαχοβαλκάνιε την Ευρώπη, την βασισμένη σε γερά κοινωνικά θεμέλια επιστημοσύνης, μοντερνισμού Γερμανία, την Ολλανδία με το εμπόριο σε όλο τον πλανήτη, τις Σκανδιναβικές χώρες με το ισχυρό κράτος πρόνοιας; Με ποια εφόδια θα το κάνεις; Με τους αρνητές της ίδιας της εξελικτικής πορείας των πραγμάτων; Με τα τυπάκια που ονειρεύονται μια μαοική Ελλάδα και που στον 21ο αιώνα θεωρούν το Golden Hall κάτι αντίστοιχο του Άουσβιτς;

Με τους αγέλαστους και κομπλεξαρισμένους του κάθε left.gr και της κάθε Αυγής που ούτε χιούμορ, ούτε γνώσεις, ούτε διεθνισμό έχουν; Έτσι όχι την Ευρώπη δεν αλλάζεις, αλλά ούτε καν την Κάτω Βαρδουκλάνα.

Blogger Δημήτρης Μαρκόπουλος