Δύο χρόνια τρόικα στο Hilton: Η ανθρωπογεωγραφία

του Αργύρη Παπαστάθη

«Δεν είναι τρόικα, είναι Θεσμοί. Η δική μας κυβέρνηση έδιωξε τους δανειστές από τα Υπουργεία». Κάπως έτσι, με μεγαλοστομίες που ξεφούσκωσαν γρήγορα κλείσαμε δύο χρόνια στο Hilton.

Ήρθαν για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2015 και (δήθεν για να διαφυλαχθεί η μυστικότητα) οι επαφές έγιναν στο παρακείμενο Κάραβελ.

Από τότε μέχρι τώρα, συμφωνήθηκε ένα νέο μνημόνιο

(τον Αύγουστο του 2015) έκλεισε μια αξιολόγηση (τον Απρίλιο του 2016, αλλά ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο) και άλλη μια μπαίνει στον έκτο μήνα.

Όλο αυτό τον καιρό οι πάντες παραμένουν στις θέσεις τους. Οι κάμερες και οι τεχνικοί στην είσοδο, η κλούβα των ΜΑΤ «διακριτικά» στη γωνία του δρόμου (να μην πολυφαίνεται), ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος με το κόκκινο σακίδιο και το χαρακτηριστικό πηθικάκι της μάρκας να κρέμεται, η κυρία Ντέλια Βελκουλέσκου να κοιτάει μονίμως το πάτωμα (και να την ακολουθεί μια αστυνομικός σε όλους τους χώρους) και ο κ. Γιώργος Σταθάκης να κάνει χρήσιμα για τους δημοσιογράφους διαλείμματα για τσιγάρο.

Ξανά και ξανά η ίδια σουρεαλιστική σκηνή. Νύχτα, τρεις τα ξημερώματα, στο έρημο λόμπι οι κατάκοποι δημοσιογράφοι ακολουθούν τον Υπουργό στο μπαλκονάκι. Κάθε δύο ώρες βγαίνουν όλοι για τσιγάρο με θέα στην πισίνα... Ακόμη κι αυτοί που δεν καπνίζουν, μήπως και μάθουν κάτι για το τι λέγεται μέσα.

Ο κ. Τσακαλώτος δεν δέχτηκε στην αρχή την πρόταση του ξενοδοχείου να δημιουργηθεί μια υποτυπώδης αίθουσα Τύπου με πρίζες για να φορτίζουν κινητά και λάπτοπ οι δημοσιογράφοι και ίσως... λίγο νερό. Με αυτό τον τρόπο εμπόδισε αναίτια τη δουλειά των εκπροσώπων του Τύπου και ταλαιπώρησε και τους δικούς του συνεργάτες -οι οποίοι αναμένουν να τελειώσουν τα ραντεβού κάθε βράδυ μαζί με τους συντάκτες στους καναπέδες του ξενοδοχείου.

Ανάμεσα στους ξενύχτηδες, σύμβουλοι του Μαξίμου και συνεργάτες του υπουργού Οικονομικών. Ολοι τους αποδείχτηκαν ανθεκτικοί στις κακουχίες. Την παράσταση όμως έκλεψε η ατάκα ενός από αυτούς μια νύχτα την Άνοιξη του 2016. «Παιδιά πάω να βάλω ένα πλυντήριο και επιστρέφω» ενημέρωσε τους δημοσιογράφους, καθώς είχε το προνόμιο να γνωρίζει (όπως αποδείχτηκε) ότι η διαπραγμάτευση θα τραβούσε μέχρι το πρωί και ήθελε να εκμεταλλευτεί τον κενό χρόνο.

Στην αρχή οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου ξυπνούσαν όσους έπαιρναν έναν υπνάκο στους καναπέδες (λογικό: στο ξενοδοχείο πληρώνεις για να κοιμηθείς), αργότερα ο έλεγχος χαλάρωσε.

Κοντά στις γιορτές κάθε χρόνο στρώνει τα χαλιά της η κυρία Δέσποινα Μοιραράκη και οι παραπολιτικές στήλες γεμίζουν από διαλόγους της με τον διοικητή της ΤτΕ κ. Γιάννη Στουρνάρα ή δηλώσεις για τον καφέ που ήπιε με την κυρία Βελκουλέσκου. Οι υπόλοιποι εκπρόσωποι των Θεσμών χαμογελούν αμήχανα και αποφεύγουν τους δημοσιογράφους. Αργά τη νύχτα ή τα πρωινά τους βλέπεις με αθλητική περιβολή για να πάνε στο γυμναστήριο ή μια βόλτα στους γύρω δρόμους -πάντα συνοδεία αστυνομικών με πολιτικά.

Πίσω από τα ευτράπελα και την ανθρωπογεωγραφία του «οικοσυστήματος Hilton» κρύβονται βέβαια τα μέτρα τα οποία επιβαρύνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια Έλληνες.

Αθροιστικά στο «κεντρικό ξενοδοχείο» (επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) έχουν αποφασιστεί νέα μέτρα ονομαστικής αξίας 9,8 δις. ευρώ και έπονται άλλα 3,5 περίπου δις. για τη διετία 2019-2020.

Κάπως έτσι πέρασαν δύο χρόνια. «Και το τέταρτο μνημόνιο εδώ θα το κάνουν;» μονολογούσε την Τετάρτη συνάδελφος από κυριακάτικη εφημερίδα. «Πιστεύεις ότι δεν θα έχουμε τέταρτο μνημόνιο;» με ρωτάει. «Τουλάχιστον να αλλάξουμε ξενοδοχείο, να αλλάξουμε παραστάσεις»...