ΔΕΗ: Οράματα και πεπονόφλουδες

H πορεία της ΔΕΗ αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα για το σύνολο της οικονομίας με μεγάλες προεκτάσεις αφού ο καθορισμός της τιμής ρεύματος για το σύνολο της κοινωνίας θα έχει σαφέστατο πολιτικό αντίκτυπο. Η μέχρι τώρα πορεία απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας με το σύστημα των δημοπρασιών (ΝΟΜΕ) αποδείχθηκε ανεπαρκής για την επίτευξη του στόχου και ζημιογόνος για τη ΔΕΗ (κόστισε 96 εκατ. ευρώ το 2017). Το αποτέλεσμα είναι υψηλές

τιμές κόστους για τους ιδιώτες, που λαμβάνουν την ενέργεια για να την προωθήσουν στο λιανεμπόριο, και καμία ωφέλεια των καταναλωτών από πλευράς τιμών.

Η κυβερνητική επιλογή θα τα παίξει όλα για όλα στη διαδικασία πώλησης των λιγνιτικών μονάδων που θα κριθεί τους επόμενους μήνες. Ως προς την αξιοπιστία του επενδυτικού ενδιαφέροντος, αλλά και το ύψος των προσφορών.

Αν οι προσφορές προσεγγίσουν τους κυβερνητικούς στόχους που ανεβάζουν τον πήχη υψηλότερα από 700 εκατ. ευρώ και παράλληλα γίνουν αποδεκτές από την Κομισιόν, τότε η κυβερνητική πλευρά θα μπορεί να υποστηρίξει και προεκλογικά ότι καλώς δεν πώλησε τις υδροηλεκτρικές και τη μία μονάδα του φυσικού αερίου.

Τα νούμερα δηλαδή θα κρίνουν αν η περαιτέρω μείωση του καθαρού χρέους -που στην παρούσα φάση είναι στα 3,825 δισ. με κύκλο εργασιών 4,950 δισ. ευρώ- από την πώληση μονάδων, ο περιορισμός κόστους από τη μετάθεση εργαζομένων και η απώλεια τζίρου θα επιτρέψουν στη ΔΕΗ να έχει μια βιώσιμη επόμενη μέρα.

Από την άλλη πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση μιλά για στρατηγικό επενδυτή αλλά και αδυναμία να βγει για τη ΔΕΗ η τρέχουσα επιλογή. Το ζήτημα του στρατηγικού επενδυτή αναμένει περαιτέρω εξειδίκευση καθώς για να υλοποιηθεί απαιτεί μια τακτοποιημένη ΔΕΗ. Παράλληλα, δύο είναι τα μεγάλα ερωτήματα που μπαίνουν και για τα δύο σενάρια: το πρώτο, τι θα γίνει με τις τιμές ρεύματος για τα νοικοκυριά και το δεύτερο τι θα γίνει με το κόστος της βιομηχανίας.

Το πρώτο είναι καθοριστικό για όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές.

Το δεύτερο επίσης είναι σημαντικό καθώς η εγχώρια βιομηχανία είναι στρατηγικής προτεραιότητας, όπως κατέδειξε και το τελευταίο συνέδριο για όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Και στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι το 2017 αποδεικνύεται σηματωρός για τους μεγάλους ομίλους που επισφράγισαν επενδυτικά προγράμματα με εντυπωσιακά αποτελέσματα, εξωστρέφεια στις ευρωπαϊκές αγορές και κερδοφορία.

Η Βιοχάλκο, που παραμένει ο μεγαλύτερος ελληνικός όμιλος με κύκλο εργασιών 3,72 δισ. και αύξηση 19%, μπόρεσε μετά από ένα επενδυτικό πρόγραμμα δεκαετίας να μετασχηματίσει το ενιαίο σχήμα ΕΛΒΑΛΧΑΛΚΟΡ σε μια κυρίαρχη δύναμη από τεχνολογικής πλευράς στην Ευρώπη.

Ο Μυτιληναίος με το αλουμίνιο να ανεβαίνει μετά το πατατράκ που επιφύλαξε ο πρόεδρος Τραμπ στη Ρουσάλ έχει μπροστά του μια χρονιά με ρεκόρ κερδοφορίας και σημαντικές ενεργειακές επενδύσεις.

Η Chipita ετοιμάζει την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο με παράλληλη εισαγωγή στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, που θα συνοδευτεί από εξαγορές στον κλάδο των τροφίμων.

Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι η προστιθέμενη αξία στην Ελλάδα είναι εδώ και είναι αυτή που θα καθορίσει και τις νέες εργασιακές σχέσεις.