Αντί να ζητάμε χρήματα, μετράμε tweets

Η τραγωδία στο Μάτι βαραίνει και θα βαραίνει. Δεν είναι τυχαία, όμως, η κριτική απο το εξωτερικό, όταν λ.χ ο Economist αποκαλεί τον Σύριζα ερασιτεχνική ομάδα πρώην κομμουνιστών και καθηγητών. Τα είχαμε επισημάνει εγκαίρως, όταν ο Τσίπρας νόμιζε ότι με τους επαίνους των ξένων, θα περιδιαβαίνει από βράβευση σε βράβευση.

Είτε αρέσει, είτε όχι σε ορισμένους, η χώρα είχε σφυγμούς επί Αντώνη Σαμαρά.

Μέχρι το 2014 και πριν αρχίσει να πιστεύει ο κόσμος τις ουρανομήκεις υποσχέσεις των Σύριζα- Ανελ. Οι ξένοι επενδυτές κέρδιζαν μέχρι το καλοκαίρι του 2014, οι ιδιωτικοποιήσεις προχωρούσαν, η Microsoft ήταν στο Μέγαρο Μαξίμου. Τα υπόλοιπα τα θυμούνται όλοι όταν δεν ψήφισε ο Φώτης Κουβέλης και εγένετο το «τέρας» των Σύριζα- Ανελ.

Σήμερα, αντίθετα, η χώρα οδεύει προς την έξοδο από τα Μνημόνια και η κακή οικονομική κατάσταση αποτυπώνεται με ένα καρδιογράφημα, το οποίο πηγαίνει ευθεία δίχως σταματημό. Όταν λοιπόν ο σημερινός πρωθυπουργός Α. Τσίπρας είχε υπεύθυνο των ελληνικών τραπεζών τον κ. Γ. Δραγασάκη και οι Τράπεζες είχαν περιουσία 25 δισ. ευρώ και ακολούθησε «ξεπούλημα» με 5,5 δισ. ευρώ - για να κοστίζουν σήμερα κάτω απο 8 δισ. ευρώ - υπάρχει ευθύνη. Δεν υπάρχει το ανήκουστο «Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη». Εαν παραπλάνησαν τον.. «μικρό» των 44 ετών για τις τράπεζες - και μάλλον έτσι έγινε, διότι τότε έλεγε πως είχε μείνει απόθεμα – τότε ακόμα χειρότερα.

Αυτή, όμως, η σημερινή καχεκτική Ελλάδα μπορεί να οδηγηθεί προς τα μπρος όταν ο δημόσιος διάλογος ασχολείται με τις ύβρεις από τον Θ. Καρτερό, τα sms κτλ; Σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα έπρεπε να βρίσκεται ταυτόχρονα σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Φρανκφούρτη, Πεκίνο, Ντουμπάι Χονγκ- Κονγκ, Σινγκαπούρη κτλ για να βρει χρηματοδότες ασχολούμαστε με τα tweet ενός Ευρωβουλευτή, ενός συμβούλου του Τσίπρα, ενός χυδαιογράφου του Τσίπρα και μερικών άλλων ημίτρελων. Αντί να μαζεύουμε τώρα που υπάρχει ακόμα το χρήμα στο τραπέζι, διαβάζουμε σαν άρρωστοι τα tweets. Και έχουμε την εντύπωση πως θα πάρουν στα σοβαρά στο εξωτερικό όταν ορισμένοι συνεχίζουν να διαχωρίζουν τους Έλληνες στους καλούς και τα μιάσματα, διατηρώντας τον Εμφύλιο, εβδομήντα χρόνια μετά!