Tα ρίσκα της υπερφορολόγησης

Xθες το πρωί επιχείρησα να επικοινωνήσω με έναν φίλο που ξέρει καλά τα φορολογικά για να διυλίσω τις αναλύσεις για τα νέα μέτρα. Αντ' αυτού έλαβα απάντηση στην εξής κατεύθυνση: «Δεν έχω χρόνο. Προετοιμάζω έναν πελάτη που μεταφέρει την τυποποίησή του στην Τσεχία και θα αγοράσει εκεί πολύ φθηνά ακίνητο για να στεγαστεί. Και παράλληλα θα δω έναν άλλο που πάει στην Αγγλία».

Η συσσώρευση της φορολογίας, η οποία ήταν ήδη μεγάλη, φαίνεται ότι επιταχύνει τις διαδικασίες ενόψει της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης. Ετσι τα αντικίνητρα

που θα θεσπισθούν σπεύδουν να τα προλάβουν όσοι προσπαθούν να επιβιώσουν εκτός Ελλάδος. Η ψυχρή παρατήρηση είναι, ότι ενώ η αξιολόγηση περιμένει κανείς να είναι μια ανακούφιση για την οικονομία, θα εδραιώσει ένα πλαίσιο βαρύτερης φορολόγησης σε σχέση με αυτό που ισχύει σήμερα.

Τα βάρη πέφτουν στην μέση ελληνική επιχείρηση και στη λεγόμενη παραγωγική τάξη, καθώς είναι ήδη καταγεγραμμένο και το ζήτημα επιβάρυνσης των ασφαλιστικών εισφορών. Πολύ φοβάμαι ότι το νέο σκηνικό ευνοεί ένα επιχειρηματικό περιβάλλον όπου θα κυριαρχούν οι πολύ ισχυροί και δεν αποκλείεται να συμπεριλαμβάνει και διεθνή επενδυτικά σχήματα, τα οποία θα εκμεταλλεύονται φθηνά εργατικά σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και σε αυτά των στελεχών. Οι προϋποθέσεις να αναπτυχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα σε μέσο επίπεδο γίνονται πολύ δύσκολες καθώς είναι προφανές ότι τόσα βάρη δεν μπορεί να τα αντέξει εύκολα ο καθένας.

Ενδέχεται να έχουμε ένα ακόμα βίαιο ξεκαθάρισμα,που έρχεται μεν να καλύψει στρεβλές μορφές ανάπτυξης με μη διατηρήσιμες προοπτικές και χαμένες χρηματοδοτήσεις ενδογενώς όμως με τον τρόπο που θα γίνει θα προσθέσει στα υπάρχοντα προβλήματα νέα χωρίς να βελτιώνει τη συνολική εικόνα.

Πόσο μάλλον όταν η πορεία των κόκκινων δανείων μιλά για ένα 30% μη βιώσιμο ,που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις αυτές θα κλείσουν. Μιλάμε για οριστικές χρεοκοπίες ύψους 12 δισ. περίπου,τις οποίες οι τράπεζες επιχειρούν να τις επιβραδύνουν και να τις περιορίσουν στα 4 δισ. για να μην επιδεινωθεί ο κοινωνικός αντίκτυπος.

Θα περίμενε κανείς από μια κυβέρνηση που θέλει να στηρίξει την βάση της οικονομίας να λειτουργούσε περισσότερο αναπτυξιακά φροντίζοντας να δώσει ένα restart στην αγορά, που σημαίνει να βγάλει τις θηλιές που σφίγγουν και να επαναφέρει την εμπιστοσύνη και τους όρους ,που θα ευνοήσουν τελικά το δημόσιο ως προς τις απαιτήσεις του. Ετσι που πάμε όμως οι ''οριακοί" σπρώχνονται στον καιάδα κάνοντας χώρο για ισχυρά σχήματα που τελικά θα λειτουργήσουν με αποικιοκρατικούς όρους.

Σε όλα αυτά καταλυτικά θα επιδράσει και η απελευθέρωση των κόκκινων δανείων,που με τον ένα τρόπο ή τον άλλο θα σημάνει τις βίαιες προσαρμογές που τόσα χρόνια ήταν υπό αναβολή. Ο κίνδυνος είναι να ολοκληρωθεί ουσιαστικά μια «εικονική αξιολόγηση» που θα οδηγήσει σε πολύ επιβαρυμένες συνθήκες μακριά από το ζητούμενο. Αλλωστε και οι μεταρρυθμίσεις του ΟΟΣΑ που επικαλείται η κυβέρνηση δίνουν το βάρος της φορολόγησης στην περιουσία και όχι στην επιχειρηματικότητα.

Το κλείσιμο της αξιολόγησης θα κλείσει και τον πρώτο κύκλο της νέας διακυβέρνησης. Ο χρόνος θα δείξει αν θα έχει τα στοιχεία ενός κρύου γάμου,χωρίς δυναμική και μομέντουμ που γίνεται για να εξυπηρετήσει τα συμβαλλόμενα μέρη. Τους πιστωτές που θα δικαιολογήσουν λογιστικά τα μεγέθη που στοχεύουν και το κυβερνητικό επιτελείο που θα μπορεί να πει στο ιδεολογικό του ακροατήριο ότι δεν πληρώνουν οι αδύνατοι.

Αυτό όμως μπορεί να γίνει και το εν δυνάμει πολιτικό του πρόβλημα, γιατί το 35% δεν το πήρε μόνο από τους " αδύνατους".Και θα πρέπει να αποδείξει μετά σε όλους το επιτελείο αυτό, ότι μπορεί να το γυρίσει και στους αδύνατους και στους μικρομεσαίους.