JP Morgan και άλλα τινά

Η πολιτική σεναριολογία για την ελληνική οικονομία άρχισε πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, καθώς οι μεγάλοι διεθνείς παίκτες της ελληνικής κεφαλαιαγοράς αρχίζουν να ασχολούνται με το αν θα γίνουν εθνικές εκλογές ή όχι.

Την ίδια ώρα ο χρόνος κυλάει προς δύο κατευθύνσεις. Η μία αφορά το κλίμα που βαραίνει για τον υπουργό Οικονομικών και η άλλη την οικονομία, στην οποία η ρευστότητα προς τον ιδιωτικό τομέα συνεχίζει να μειώνεται. Και οι δύο σηκώνουν σίγουρα πολλή κουβέντα.

Η JP Morgan,

που είχε μιλήσει εγκαίρως για τα δημοσιονομικά επιτεύγματα, άρχισε να αλλάζει τη στάση της από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς όσον αφορά στις εκτιμήσεις ότι η χώρα δεν θα βγει στις αγορές φέτος. Η έκθεσή της για επικείμενες εκλογές και επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάλυσή της για την προσπάθεια μετασχηματισμού του τελευταίου σε κόμμα εξουσίας εκφράζουν πάρα πολύ καλά τον τρόπο που σκέφτεται η αγορά για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Το ζήτημα εδώ δεν είναι αν η JP Morgan αναγνωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ προς χάριν πολιτικής εκμετάλλευσης, στην οποία πολλοί αρέσκονται -ειδικά αυτή την περίοδο-, αλλά έχει να κάνει με τα πολλά λάθη της στρατηγικής εξόδου από την κρίση που έχουν εγκλωβίσει την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα σε διλήμματα που μπορεί μέσα σε λίγους μήνες να αποδειχθούν πλάνα.
Η προσαρμογή που έχει συντελεστεί είναι εξαντλητική και θα συνεχίσει έτσι. Την ίδια ώρα δεν πρόκειται να αλλάξουν πράγματα επί της ουσίας στην καθημερινότητα της οικονομίας, καθώς μάλιστα η Berenberg, που παρακολουθεί την Ελλάδα από τη δεκαετία του ’90, εκτιμά ότι οι τράπεζες θα συνεχίσουν να παρέχουν μειωμένη ρευστότητα στην αγορά και κατά το νέο έτος.
Οι ίδιες οι τράπεζες, εξάλλου, είναι εκείνες που λένε ότι τα λεφτά του ΕΣΠΑ, που τόσο πρόθυμες είναι να τα δώσουν, δεν έρχονται ακόμα. Η ανάκαμψη, όμως, της οικονομίας δεν μπορεί να βασίζεται μόνο σε ζητήματα σχετικά με το φρέσκο γάλα και τις ποσότητες πώλησης του ψωμιού.
Αυτό που κάποιοι υπερασπίζονται ακόμα και σήμερα ως μνημόνιο δεν δίνει επαρκείς λύσεις για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας.

Και ο Γιάννης Στουρνάρας, που είναι βέβαιο ότι χωρίς αυτόν η ένδεια του πολιτικού προσωπικού θα είχε οδηγήσει σε νέο βραχυκύκλωμα, κινδυνεύει να χάσει μια αποτίμηση που λογικά δικαιούται από αυτόν τον κύκλο. Και αυτό είναι φυσικό καθώς την ώρα που τα φίδια έχουν ζώσει τον ιδιωτικό τομέα, αυστηροποιούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι αποδόσεις φόρων και τα πρόστιμα.
Η οικονομία σίγουρα από την άλλη πλευρά δεν χρειάζεται ένα σύμφωνο διαρθρωτικών αλλαγών για να γίνουν πέντε πράγματα, όπως δύο ιδιωτικοποιήσεις και κάποιες απελευθερώσεις επαγγελμάτων. Το όλο μείγμα, όμως, πρέπει να αλλάξει και η ευθύνη της κυβέρνησης είναι να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τους πιστωτές και να παρουσιάσει δικές της πρωτοβουλίες σε τομές που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια.

Αντ’ αυτού, όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να κάνει προσλήψεις στο Δημόσιο. Ολα αυτά είναι ενδείξεις μικροπολιτικής και όσο θα καθυστερούν οι ιδιωτικοποιήσεις τόσο κάποιοι ευρωβουλευτές θα επαναφέρουν εμμέσως πλην σαφώς το κούρεμα των καταθέσεων. Οι αγορές, όμως, δεν είναι χαζές και ειδικά τα κεφάλαια που μπαίνουν στην Ελλάδα είναι γρήγορα και, όπως είχαμε πει και το βλέπουμε, αλλάζουν στάση ταχύτατα!

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης