Μιχάλης Χατζηγιάννης: Πώς νιώθει που σήμερα γίνεται 39;

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό People και αποκάλυψε πως νιώθει που κλείνει τα 39.

Τι σχέση έχει με το χρόνο, με την ηλικία; Ήταν μόλις 20 όταν άρχισε να ακούγεται το όνομά του στην Ελλάδα, λίγο πριν βγάλει το μαύρο ζιβάγκο και κάνει το πρώτο του εξώφυλλο με φανελάκι ως το next best thing. Πρέπει για χρόνια να άκουγε πόσο μικρός είναι…

Ναι, και τώρα πέφτω σε παρέες που είμαι συχνά ο μεγαλύτερος. Νιώθω άβολα, περίεργα,

δεν θέλω να παίζω το ρόλο του «μεγάλου», που ξέρει καλύτερα και συμβουλεύει. Τον σιχαίνομαι αυτόν το ρόλο, γιατί δεν μου άρεσε και μένα να μου το κάνουν. Έτσι, πάντα έχω την εγρήγορση να βγω από αυτόν. Επίσης, στα 39, ξέρω πια ότι ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα.

Πώς φανταζόταν ότι θα είναι στα 40;

Στα 20 όταν ακούγαμε 40, λέγαμε «ποπό, πολύ μεγάλος!» Έχουν αλλάξει οι εποχές νομίζω. Το πώς επιδρά ο χρόνος στην εικόνα σου δεν αλλάζει ό,τι κι αν κάνεις, αλλά η συναισθηματική ωρίμανση είναι άλλο κεφάλαιο. Εκεί που λες ότι στα 40 θα έχεις κατασταλάξει σε όλα, τα φτάνεις κι αισθάνεσαι ότι έχεις ακόμα ένα παιδί μέσα σου – και εκεί κοντράρεστε πλέον. Όλοι έχουμε ένα παιδί μέσα μας που χρειάζεται φροντίδα και προστασία και αναζητάμε το ντάντεμα από τους άλλους, αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, γιατί νιώθουμε πως μεγαλώνοντας πρέπει να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες και πως κάποια στιγμή άλλοι θα εξαρτώνται από εμάς. Όμως, συμπληρώνεις την 4η δεκαετία της ζωής σου κι εκεί που έλεγες ότι θα τα είχες λύσει όλα, τουλάχιστον σε εσωτερικό επίπεδο, δεν τα έχεις – και μάλλον δεν τα λύνεις ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι ότι οι πολλές άμυνες και η τάση σου να αλλάξεις τα πράγματα εγκαταλείπονται. Ωριμότητα είναι να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή όπως είναι και να ακολουθείς τους ρυθμούς της.

Νιώθει πως δεν είναι επαναστάτης πια;

Είμαι επαναστάτης περισσότερο στο μυαλό μου και στη σκέψη μου. Πρακτικά δεν έχω τη δύναμη να το κάνω και ακολουθώ αυτό το πολύ δυνατό ρεύμα του χρόνου και της ζωής που σε πάει μαζί της. Πιστεύω ότι ωριμότητα είναι να αντέχεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θέλεις να είναι. Όπως και τους ανθρώπους.