Μαρία Μενούνος: Το τάμα της σε μοναστήρι στην Ελλάδα μετά τη σοβαρή περιπέτεια στην υγεία της

Η Μαρία Μενούνος υποβλήθηκε τον Ιούνιο σε πολύωρη και επίπονη επέμβαση για την αφαίρεση όγκου στον εγκέφαλο.

«Άναψα μια λαμπάδα και ευχήθηκα να πάνε όλα καλά και για τις δύο. Να ξεπεράσει η Μαρία αυτό το μεγάλο εμπόδιο, να της δώσει η Παναγία δύναμη και κουράγιο, να έχει γρήγορη ανάρρωση και να επιστρέψει γρήγορα στην καθημερινότητα της. Επέλεξα αυτό το μοναστήρι, πρώτον, γιατί η ξαδέλφη μου ονομάζεται Μαρία, όπως η Παναγία, και, δεύτερον, γιατί η Παναγία Γοργοεπήκοος, όπως δηλώνει και προσωνύμιο που φέρει, ακούει γρήγορα την προσευχή των πιστών και σπεύδει να τους

ελεήσει. Τη θεωρώ θαυματουργή», εξηγεί ο χορογράφος-ηθοποιός Κωνσταντίνος Μενούνος και προσθέτει: «Οταν της το είπα, με ευχαρίστησε και μου είπε να μην ανησυχούμε, ότι είναι γερή και ότι δεν θέλει σκεφτόμαστε πως δεν είναι καλά. Η Μαρία δεν θέλει να μας στεναχωρεί και πάντα θέλει να μας περνάει ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Γι” αυτό και δεν μας είχε μιλήσει αμέσως για το πρόβλημα υγείας της. Η Μαρία περισσότερο ανησυχεί για τους γονείς της παρά για τον εαυτό της. Ακόμη, της μετέφερα ότι ο κόσμος στην Ελλάδα ρωτάει για εκείνη και μου στέλνει μέσω διαδικτύου πολλές ευχές. Της προώθησα όλα τα μηνύματα για να τα διαβάσει. Συγκινήθηκε όταν της ανέφερα πως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι, που, παρότι δεν τη γνωρίζουν, έχουν κάνει τάματα για εκείνη. Τους ευχαριστεί όλους όσοι προσεύχονται για αυτή».

Η γνωστή Ελληνοαμερικανίδα παρουσιάστρια αναφερόμενη στο πρόβλημα υγείας της είπε στη Real: «Μερικές φορές αμελούμε τον εαυτό μας και χρειάζεται να συμβεί κάτι να μας ταρακουνήσει για να καταλάβουμε την αξία της ζωής. Το πιο σημαντικό αγαθό είναι η υγεία. Τα πρώτα συμπτώματα ξεκίνησαν τον περασμένο Φεβρουάριο. Τότε είχα κάποιες ζαλάδες έντονους και επίμονους πονοκεφάλους, ενώ υπήρξαν και στιγμές στο στούντιο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της εκπομπής όπου δεν μπορούσα να διαβάσω το auto cue. Ισως τότε να μην είχα δώσει σημασία στα συμπτώματα αυτά, αν δεν μπαινόβγαινα στα νοσοκομεία για τις θεραπείες της μητέρας μου, η οποία δίνει τον δικό της αγώνα επιβίωσης ενάντια στον καρκίνο. Αν δεν ήμουν υποψιασμένη, θα έλεγα πως τα συμπτώματα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από μια υπερκόπωση. Όμως αυτό που με βασάνιζε ήταν πως τα συμπτώματα αυτά ήταν κοινά με αυτά της μητέρας μου. Θα μπορούσα να πω πως η ασθένεια της μητέρας μου με έσωσε, αφού, λόγω του δικού της προβλήματος κινητοποιήθηκα να κάνω μια σειρά εξετάσεων που εντόπισαν τον όγκο».