Γιώργος Κιμούλης: «Έχω χάσει πολλούς φίλους…»

Συνέντευξη στο περιοδικό People έδωσε ο Γιώργος Κιμούλης και μίλησε για τη δουλειά του αλλά και για τη συναισθηματική κόπωση που έχει βιώσει.

Πάνω σε ποια από τα ελαττώματά του δουλεύει αυτό τον καιρό;

Δεν δουλεύω πάνω στα ελαττώματά μου, αλλά στα προτερήματά μου. Αλλά και τα ελαττώματα και τα προτερήματα είναι τόσο προσωπικά στον καθένα και πολλές φορές μπορούν να παρεξηγηθούν από τον κόσμο. Έτσι, ούτε τα προτάσσω ούτε μιλώ για αυτά. Ένα βασικό στοιχείο της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι η έννοια της

έλλειψης. Ο άνθρωπος δημιουργεί επειδή κάτι του λείπει. Αυτός είναι ο βασικός βατήρας της δημιουργίας. Αυτή την έλλειψη λοιπόν οφείλω να τη φυλάω ως κόρη οφθαλμού και να μην την περιφέρω δημόσια ως άλλον επιτάφιο.

Έχει κορεστεί ποτέ;

Όχι. Έχω νιώσει λόγω ηλικίας – και είναι φυσικό αυτό – μια συναισθηματική κόπωση. Ουσιαστικά σε αυτήν αντιστέκομαι. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ τη συναισθηματική κόπωση. Εκεί σταματά κάθε όρεξη για δημιουργία, κάθε όρεξη να συνυπάρξεις με κάποιον άλλον, να προσφέρεις ή και να δεχτείς… Με λίγα λόγια, γκρεμοτσακίζεται κάθε έννοια πάθους. Σε αυτό προσπαθώ να αντισταθώ όσο πιο σθεναρά γίνεται.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που υπέφερε από τύψεις;

Δεν πιστεύω σ’ αυτά τα πράγματα. Τις τύψεις μας τις δημιουργούν οι άλλοι, για να παραμένουμε ανενεργοί. Όπως δεν πιστεύω στην έννοια της μετάνοιας. «Μετανοώ» δεν σημαίνει τίποτε. Ας μπορούσες να κατανοήσεις τη στιγμή της πράξης σου.

Είναι σκληρό αυτό…

Ναι. Και για τους δύο. Και για αυτόν που έχει αδικηθεί και για εκείνον που έχει αδικήσει. Μα εδώ δεν ψάχνουμε για εύκολη ανακούφιση. Οι τύψεις και η μετάνοια είναι εύκολες ανακουφίσεις. Τρόποι να συγχωρούμε τον εαυτό μας και να οδηγούμεθα στην απραξία. Άρα δεν κάνει να τις αποδεχόμαστε.

Πόσους φίλους έχει χάσει;

Πολλούς. Αλλά το «μετανοώ» έχει άμεση σχέση με τον παρελθόντα χρόνο. Το ίδιο και το «συγγνώμη». Μια νέα πράξη, όμως, που ουσιαστικά δεν στηρίζεται πάνω στην πληγή που έχεις δημιουργήσει στον άλλον, είναι καλύτερη από μια μετάνοια. Αν έχεις συνειδητοποιήσει πως αυτό που έχεις κάνει σε κάποιον είναι άδικο/πρόστυχο/χυδαίο, αντί να κάθεσαι να κατακλύζεσαι από τύψεις, κάνε μια πράξη που να έχει σχέση με το τώρα ή το μέλλον. Όχι για να σε συγχωρέσει όμως, γιατί μπορεί ο άλλος να μην το δεχτεί. Εσύ όμως πρέπει να την κάνεις.

Δεν έκανε ύστερες σκέψεις για ανθρώπους που πραγματικά θα ήθελε να είναι στη ζωή του;

Πολλές. Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω.