Τάξις, καδρόνια και... ιπτάμενα παπούτσια

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ η υπόθεση θυμίζει παλαιότερες δεκαετίες, όταν η άκρα Δεξιά στην Ελλάδα γνώρισε άνθηση και κοινωνική (εν μέρει αναγκαστική) αποδοχή, δίχως όμως τη διάρκεια που ο χώρος θα επιθυμούσε. Για άλλους, είναι απλώς απόρροια της γενικότερης απαξίωσης των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων,αλλά και της εύκολης, εύπεπτης λύσης που προσφέρεται σε ένα γενικότερο ιδεολογικό αδιέξοδο. Δεν λείπουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι είναι απλώς δείγμα επιπέδου και επιστροφής σε παλαιότερες παραδοχές... Τα ακροδεξιά μορφώματα στην Ελλάδα πληθαίνουν, η φρασεολογία τους εντείνεται αλλά και διευρύνεται. Από την ημέρα που ο ΛΑΟΣ ξεκίνησε τον... αγώνα του να μη φαίνεται «τόσο δεξιό», όπως λέει στέλεχος του κόμματος (και παρ΄ ότι η εκλογική χαρά δεν το αφήνει να κρυφτεί) πολύ περισσότεροι απ΄ ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν συγκινούνται από τα ιδεολογήματα των λοιπών μορφωμάτων, συμμερίζονται τα συνθήματα και προβληματίζονται(;) στη βάση που τους τίθεται από τις ηγετικές δυνάμεις κάθε σχηματισμού.