«Ο καρκίνος θέλει και φίλους»

«Μετά την επέμβασή μου,το 2009,έπρεπε να μείνω πολύ καιρό σε ακινησία» διηγείται ο 43χρονος Παναγιώτης Μιχαήλ. «Οι διάφοροι φίλοι και γνωστοί την είχαν “κάνει” με διάφορες δικαιολογίες· ένας έλεγε ότι ήταν έγκυος η γυναίκα του. Κοίταζα το άσπρο ταβάνι και αναρωτιόμουν πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πόσο μπορείς να παρακαλάς τον “κολλητό” σου να έρθει να σε δει; Ευχήθηκα τότε να υπήρχε μια γραμμή, ένα τηλέφωνο, βρε αδελφέ, να μιλήσω με έναν άγνωστο».
Keywords
Τυχαία Θέματα