Βγάζοντας το καπέλο στον ταλαντούχο κύριο Κότικ…

Πιθανότατα το όνομα «Μπόμπι Κότικ» να μη σου λέει κάτι. Δεν σε αδικώ. Αυτό που σε ενδιαφέρει λογικά είναι τα videogames αυτά καθ’ αυτά. Άντε να γνωρίζεις και τις εταιρείες που κρύβονται από πίσω τους, βία και κάποια άτομα, τα «πρώτα βιολιά» που εμπλέκονται στην παραγωγή τους. Call of Duty, World of Warcraft, Skylanders, Destiny, Guitar Hero,

Diablo… Τα ξέρεις αυτά, σωστά; Από πού κι ως πού όμως να γνωρίζεις τον χαρτογιακά πρόεδρο της εταιρείας στην οποία ανήκουν; Ε, σήμερα λοιπόν θα μάθεις δυο πραγματάκια για τον Μπόμπι Κότικ, τον άνθρωπο που μπορεί οι diehard gamers να μισούν όσο κανέναν άλλον, πλην όμως δεν παύει να αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων γιάπηδων που έχει δει ποτέ η αγορά του gaming.

Γιατί; Γιατί έτσι…

Πρόεδρε σ’ αγαπάμε

Ας ξεκινήσω με κάτι βασικό: μπορεί για ‘σένα τον ρομαντικό, το gaming να είναι το αγαπημένο σου χόμπι, για κάμποσους όμως είναι πολλά περισσότερα και συνήθως αυτό το «πολλά περισσότερα» αντιστοιχεί σε εκατομμύρια δολάρια. Οπότε ναι, εταιρείες σαν την Activision Blizzard π.χ., πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της οποίας τυγχάνει να είναι ο Μπόμπι Κότικ, δεν ενδιαφέρονται τόσο για την ψυχαγωγία σου όσο για την κερδοφορία τους, και δεν τις αδικώ, διότι πολύ απλά αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος μιας υγιούς εταιρείας. Το ότι αυτή εξαρτάται από την αποδοχή και την ποιότητα των προϊόντων της, είναι μια άλλη ιστορία.

Call of Duty Elite: πολλοί το χλεύασαν, ακόμα περισσότεροι έσπευσαν να τα ακουμπήσουν για να γραφτούν συνδρομητές.

Η Activision Blizzard είναι αυτή τη στιγμή μία εκ των κορυφαίων τεσσάρων-πέντε third party (αυτές που ασχολούνται μόνο με την ανάπτυξη τίτλων δηλαδή) εταιρειών, παρέα με την EA, την Take-Two, τη Ubisoft και τη Square Enix και παράλληλα εκείνη με τον μεγαλύτερο τζίρο (έσοδα). Σχηματίστηκε έπειτα από την συνένωση ή μάλλον την εξαγορά της Blizzard από τη Vivendi Games, την εταιρεία στην οποία ανήκε η Activision, το 2007 με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της τελευταίας, Μόμπι Κότικ, να συνεχίζει κανονικά στη θέση του.

Για τους σκληροπυρηνικούς λάτρεις του gaming, ο Κότικ είναι ο πρώτος στόχος, το εύκολο εξιλαστήριο θύμα που έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην εμπορευματοποίηση του αγαπημένου τους χόμπι, μια επίγεια έκδοση του Βελζεβούλη σε κάθε ετήσια κυκλοφορία franchise. Για όσους ασχολούνται με τη business πλευρά της βιομηχανίας των videogames πάλι, ο Κότικ είναι ένας CEO που έχει κερδίσει τον σεβασμό τους με τις κατά καιρούς κινήσεις του. Για τους μετόχους της Activision Blizzard πάλι, είναι ένας μικρός θεούλης αφού κάνει αυτό που του ζητείται: φέρνει κέρδη στο μαγαζί.

Οι απόψεις σχετικά με το αν παίζει τελικά ή όχι τα παιχνίδια της εταιρείας του διίστανται. Άλλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι ο τύπος δεν ξέρει που παν’ τα τέσσερα, άλλοι πάλι εξυμνούν το άσβεστο πάθος του για το gaming. Μας νοιάζει; Όχι ιδιαίτερα…

Τα LEGO/Playmobil του 21ου αιώνα. Και όλοι είναι χαρούμενοι…

Ο ταλαντούχος κύριος πρόεδρος

Ο Μπόμπι Κότικ είναι παρέα με τον Τζον Ρισιτιέλο και τον Υβ Γκιγεμό ένας εκ των πλέον κορυφαίων επιχειρηματικών μυαλών στον χώρο των videogames. Η σχέση του με την Activision ξεκίνησε το 1990 αγοράζοντας το 25% των μετοχών της. Έναν χρόνο μετά ανέλαβε καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου και έβαλε πλώρη για… τον Θεό τον ίδιο. Επί των ημερών του η Activision κυκλοφόρησε ουκ ολίγα εμπορικά επιτυχημένα franchises και φυσικά ‘κονόμησε άπειρα χρήματα –ο ίδιος έφτασε να παίρνει μισθό το 2012 που σε συνδυασμό με τα μερίσματα άγγιξε τα $64,9 εκατομμύρια –δεύτερος πίσω από τον Λόρενς Έλισον της Oracle για εκείνη τη χρονιά στις ΗΠΑ! Ξέρεις κάτι; Τα κέρδισε.

Ο Κότικ, που λες, μόνο υπάλληλος δεν είναι. Και κάθε του κίνηση είναι μελετημένη σαν να ‘παιζε σκάκι. Πιθανότατα το 2007, όταν κανόνιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες της πώλησης της Blizzard στη Vivendi, να είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του τα όσα θα συνέβαιναν το 2013, με την Activision Blizzard πλέον, να εξαγοράζει την… ελευθερία της από τη «μαμά» Vivendi και να γίνεται ο μεγαλύτερος… indie publisher της αγοράς. Ο ίδιος ο Κότικ, παρέα με τον Μπράιαν Κέλι, αντιπρόεδρο της εταιρείας, δεν δίστασαν να επενδύσουν και $100 εκατομμύρια απ’ το… υστέρημά τους στο νέο σχήμα το οποίο προβλέπεται να είναι πιο ευέλικτο και πιο προσηλωμένο στους στόχους του, χωρίς να χάσει καθόλου σε δυναμική σε σχέση με το προηγούμενο.

Ο δαιμόνιος Μπόμπι στην ουσία όλα αυτά τα χρόνια εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις «άκρες» της Vivendi, μεγιστοποίησε κέρδη και βελτιστοποίησε προοπτικές για τη «δικιά του» Activision και όταν ήρθε η ώρα, πατώντας πάνω στο χάος των ιδιοκτησιών του γαλλικού κολοσσού της Vivendi, πλήρωσε και πήρε την ελευθερία του, γινόμενος παράλληλα αφεντικό του εαυτού του. Τον παραδέχτηκες ή ακόμα;

Όταν ο κολοσσός του gaming είναι πλέον και με τη βούλα «ανεξάρτητος», τότε προβλέπεται να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Για όλους μας.

Και συνεχίζει απτόητος

Ο Κότικ, εν αντιθέσει με τον Γκιγεμό της Ubisoft και τον Ρισιτιέλο (ή Ρικιτιέλο, οι απόψεις διίστανται) της EA, δεν πάει σε εκθέσεις, δεν παρουσιάζει τα παιχνίδια της εταιρείας του, δεν δίνει πολλές συνεντεύξεις. Κατηγορείται για το «άρμεγμα» του gaming από την Activision κι όμως, τις περισσότερες κινήσεις του ακολουθεί ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Το Call of Duty έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού ως συνώνυμο του μιλιτέρ FPS, την ώρα που η επί πληρωμή υπηρεσία Call of Duty Elite μετρά εκατομμύρια συνδρομητές. Τα Guitar Hero έχουν βρει τη θέση τους στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα ενώ τα Skylanders είναι τα LEGO και Playmobil του 21ου αιώνα. Το χρήμα ρέει για την Activision Blizzard με τον κόσμο να ξαναγυρνά σε αυτή για τις αγορές του κάθε χρόνο: στο χωριό μου αυτό το λένε «win-win».

Ο Μπόμπι Κότικ ξέρει τι κάνει. Κι ας του σέρνουν τα μύρια όσα. Δεν καταλαβαίνει τίποτα, σχεδιάζοντας τις επόμενες κινήσεις της εταιρείας του, κι ας τον «μπινελικώνουν» σε κάθε κυκλοφορία ετήσιου franchise. Να δω όταν με το καλό βγει το Destiny, ποιος θα πει όχι στο επόμενο…