Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries Review

Πριν πολλά χρόνια ένα πνεύμα που απειλούσε να καταστρέψει τον κόσμο είχε κλειδωθεί στο ναό αυτό. Και; Το πνεύμα αυτό ξύπνησε και προσπαθεί να δραπετεύσει και μόνο ο Robbie μπορεί να το σταματήσει.

Θησαυρός θα υπάρχει;

Μα το πνεύμα απειλεί-

ΑΜΟΙΒΗ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Γνωρίστε τον Robbie, έναν κλέφτη που δεν έχει την παραμικρή ιδέα που βρίσκεται, πως βρέθηκε ή πόσο καιρό βρίσκεται εκεί και η μόνη σκέψη με το που ξυπνάει είναι βέβαια η μόνη σκέψη που θα έκανε ο καθένας. Πώς βγαίνω από εδώ ‘Πού είναι ο θησαυρός ;’… Έτσι σας βάζει στο κλίμα το Robbie Swifthand and

Το Robbie Swifthand είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο game, καθώς έχει δεχθεί επιρροές από Rick Dangerous, αισθητική Sly Cooper και… σπάσιμο νεύρων τύπου Souls-like παιχνιδιού! Αναμφίβολα, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι και να έχετε οπλιστεί με ατσάλινη υπομονή, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε κατά πόσο άξιζε πραγματικά να χαλάσετε λεφτά σε έξτρα χειριστήρια. Παρόλα αυτά, μια μικρή ομάδα τριών ατόμων λοιπόν πέτυχαν έναν άπταιστο συνδυασμό καλού sound design, έξυπνου level design και αμελητέα-ίσως αστεία bugs σε αυτό το 2D Platformer, που θυμίζει old school εποχές όταν τα παιχνίδια δεν σου κρατούσαν το χέρι καθόλη τη διάρκεια τους.

Ξεκινώντας, βλέπουμε τον Robbie να βρίσκει τις αισθήσεις του και ένα αιθέριο μαύρο πνεύμα με μπλε μάτια που τον θεωρεί φίλο, να του μιλάει για μία κλισέ ιστορία σχετικά με ένα εγκλωβισμένο πνεύμα και δυνάμεις κακού, και πως πρέπει οπωσδήποτε να βοηθήσει την κατάσταση γιατί μόνο αυτός μπορεί. Η μπλαζέ αντίδραση του Robbie είναι πάνω-κάτω ίδια με την δικιά μας, καθώς η αφήγηση αυτή έχει καεί στο μυαλό μας λόγω άπειρων παρόμοιων ιστοριών για lore παιχνιδιών. Το καλό είναι πως όσοι μικροί-μεγάλοι έχουν το συνήθειο να ‘περνάνε τα γράμματα’ δεν θα χάσουν κάτι σημαντικό, αλλά από την άλλη το story δεν έχει ολοκληρωθεί, οπότε ίσως και να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον τύπου plot-twist ή περισσότερο χιούμορ στην πορεία. Εν συνεχεία, οι gamers που τους αρέσει να μπαίνουν κατευθείαν στη δράση σίγουρα θα μείνουν χωρίς παράπονο, καθώς το πρώτο επίπεδο ξεκινάει 10 δευτερόλεπτα μετά τον πρώτο διάλογο. Όσοι από την άλλη, θέλουν να παρακολουθήσουν την επιφανειακά ρηχή ιστορία, σίγουρα δεν θα μείνουν απογοητευμένοι από τον υποσχόμενο πρώτο σατυρικό διάλογο.

Η δυσκολία είναι βατή και αναμενόμενη θα έλεγε κάποιος. Με παγίδες παντού και σπαστικές εκπλήξεις κάθε δυο βήματα, το level design κομμένο και ραμμένο για ένα Puzzle Platformer που δεν συγχωρεί. Στόχος κάθε επιπέδου, είναι να πάρετε το Orb και να το πετάξετε μέσα σε ένα πορτοκαλί portal, έτσι ώστε να ανοίξει η πόρτα για το επόμενο επίπεδο. Αφού γίνει αυτό, το μόνο που μένει να κάνετε, είναι απλά να περάσετε μέσα από την πόρτα. Σαν πρώτη σκέψη δεν ακούγεται κάτι το πολύ δύσκολο και γελάτε, όμως και τα καρφιά που βγαίνουν από το έδαφος… γελάνε. Χρησιμοποιώντας σκιές και λόγω έλλειψης γνώσης του επιπέδου, ο χρόνος ολοκλήρωσης γίνεται όλο και μεγαλύτερος με κάθε level. Χάρη στο κλίμα και τη διαρρύθμιση του περιβάλλοντος, ο εχθρός είναι η ίδια η πίστα: ένας ναός που ή καταρρέει, ή κρύβει κάτι μέσα του. Το παιχνίδι είναι δύσκολο, αλλά φροντίζει να υπάρχουν mechanics που βοηθούν τον παίκτη. Κάθε φορά που πεθαίνει ο Robbie, στο τελευταίο σημείο που πέθανε, εμφανίζεται ένας μπλε κλώνος, μια ένδειξη προς τον παίκτη δηλαδή, ως προς το που ήταν η παγίδα.

Στη διάρκεια του Robbie Swifthand, απαιτούνται ένα από τα δύο: γρήγορα αντανακλαστικά ή σκέψη πριν την πράξη. Όσοι πιστεύουν πως έχουν και τα δυο, το παιχνίδι παρουσιάζει την πραγματική πρόκληση, το Hell Mode. Το mode αυτό έχει τα ίδια ακριβώς levels με το normal mode, απλά οι παγίδες αυτή τη φορά είναι κυριολεκτικά παντού. Τί πιο διασκεδαστικό από το να καρφώνεστε από σπαθί που βγαίνει από κάτω σας και ταυτόχρονα να πέφτουν τσιμέντα αριστερά, δεξιά και πάνω σας; Τα μόνα εργαλεία του παίκτη είναι η κίνηση, το άλμα, και το πέταμα του Orb, οπότε είναι προφανές πως από θέμα controls όλα είναι μια χαρά. Συνιστάται το χειριστήριο, διότι φυσικά… σπάει πιο δύσκολα. Όσο για τον θησαυρό, κάθε επίπεδο έχει ένα secret area με ένα νόμισμα μέσα και μόλις βρεθεί θα ακουστεί χαρακτηριστικός ήχος ελπίδας θυμίζοντας Legend of Zelda.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι παράδειγμα πως η Unity Engine δεν είναι τόσο κακή όσο κάποιοι λένε. Ενώ τα γραφικά είναι 2D, ξεγελούν εύκολα για 3D λόγω του πολύ καλού φωτισμού. Η παλέτα χρωμάτων είναι απλή και λιτή, και το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκαν συμπληρωματικά χρώματα το κάνει ακόμα πιο αισθητικά ευχάριστο. Με καρτουνίστικα assets και ρεαλιστικό φωτισμό που έχει λογική, οι σκιές παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην ατμόσφαιρα αλλά και στο gameplay.

Με 26 βασανιστικά αλλά συγχρόνως συναρπαστικά επίπεδα, το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries έκανε launch στις 5 Δεκεμβρίου σε Early Access μορφή, αφήνοντας το στάδιο του παιχνιδιού σε ικανοποιητικά couch gaming στάνταρ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει χώρος για βελτίωση. Από Co-op, DLC, μέχρι και Time Trial Leaderboards είναι μερικές από τις πολλές δυνατότητες και ιδέες για εξέλιξη τους επόμενους μήνες. Όσο για τα αρνητικά, ίσως ένα λίγο πιο πλούσιο Soundtrack θα ήταν μια καλή προσθήκη.

Ανάπτυξη: Pixel Reign Έκδοση: Pixel Reign Διάθεση: Μέσω Steam

The post Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries Review appeared first on gameslife!.