Everybody’s Gone to the Rapture

Το νέο (ας το πούμε) adventure της Chinese Room, Everybody’s Gone to the Rapture (EGTTR) από την αρχή κιόλας βρίθει μυστηρίου: βρίσκεσαι σε ένα χαριτωμένο γραφικό (ιδιαίτερα «βρετανικό») χωριό και… δεν υπάρχει ψυχή. Πουθενά. Πού έχουν πάει όλοι; Νεκροί; Αρπαγμένοι από εξωγήινους; Χάθηκαν; Κρυφό πείραμα από την κυβέρνηση; Είμαστε εμείς τρελοί; Όλα τα σενάρια περνάνε από το μυαλό μας, αλλά σιγά-σιγά, με τα στοιχεία που μαζεύουμε, με τις μαρτυρίες

Δεν έχει νόημα να περιγράψουμε gameplay, γιατί «gameplay» δεν υπάρχει στο EGTTR. Στην αρχή του παιχνιδιού, ακούτε ένα μήνυμα σε ένα ραδιόφωνο από τη μόνη επιζήσασα του χωριού, ενώ λίγο πιο πέρα χτυπάει ένα τηλέφωνο που… έχει κι αυτό ένα μήνυμα να σας πει. Αμέσως μετά, εμφανίζεται μια μπάλα φωτός, μια περίεργη ενέργεια που μοιάζει σαν να πρέπει να την ακολουθήσετε. Αυτό το φως σας οδηγεί είτε σε σημεία όπου αυτόματα παίζεται ένας διάλογος (μεταξύ δύο φωτεινών φιγούρων, κάτι σαν ανάμνηση, κατάλοιπο ή ψυχεδελικό playback του συγκεκριμένου διαλόγου που είχαν οι τελευταίοι επιζήσαντες του χωριού), είτε σε σημεία όπου πρέπει να «ενεργοποιήσετε» εσείς το cut-scene, γέρνοντας το χειριστήριο δεξιά-αριστερά. Αυτό είναι ολόκληρο το παιχνίδι: ακολουθείτε τα αφηγηματικά «ψίχουλα» που έχει αφήσει ο παραμυθάς μας και μαρτυρείτε παθητικά την ιστορία, μέσα από τα πέντε κεφάλαια (καθένα αντιστοιχεί σε έναν από τους βασικούς χαρακτήρες της ιστορίας).

Ό,τι λείπει στο EGTTR από πραγματικό gameplay, θα το βρείτε στον τομέα γραφικών που είναι εξαίσιος, αλλά και στην ορχηστρική μουσική επένδυση που είναι αληθινά μαγευτική. Ο οικισμός είναι πανέμορφος, με εκπληκτικές παλέτες, λεπτομέρειες και πινελιές χαρακτήρα, υπάρχει διάχυτη η ατμόσφαιρα και το μυστήριο της εγκατάλειψης, ενώ το παζλ του σεναρίου, έτσι όπως αρχίζει να συμπληρώνεται σιγά-σιγά, σε κρατάει αρκετά για να θες να δεις τι γίνεται παρακάτω.

Για να είμαστε δίκαιοι, μπορεί το EGTTR να είναι ένας… εξομοιωτής περπατήματος, απογυμνωμένος από κάθε είδους πρόκληση, αυτό δεν θα πει όμως ότι πρέπει να αλαφιάσουμε ως θρησκόληπτοι purists και να ετοιμάσουμε κρεμάλες και τσουγκράνες για την Chinese Room.Οι δημιουργοί του Dear Esther ήθελαν να φτιάξουν ένα ακόμα πιο απλό non-gaming… πράγμα, το έκαναν και μάλιστα με αριστοτεχνική εκτέλεση και το EGTTR βρίσκει τη θέση του μέσα στο οικοσύστημα του gaming, αν κι αυτή είναι μια… παρένθεση με μπόλικους αστερίσκους επεξήγησης (πρέπει να έχω γράψει 10 φορές ήδη ότι «δεν είναι παιχνίδι» με την παραδοσιακή έννοια του όρου για να μην υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις από ανυποψίαστους αναγνώστες).

Με περίπου 6-8 ώρες αργού, μεθοδικού παιχνιδιού και μια τιμή στα 19 ευρώ, σίγουρα έχουμε έναν τίτλο που δεν είναι για όλους. Ως «παιχνίδι» το EGGTR είναι ανύπαρκτο, αλλά ως ένα είδους «experience» που μπορείτε να ζήσετε στο PS4, γυρνώντας απλά τις σελίδες με το χειριστήριο, είναι μια πανέμορφη ιστορία, μαγευτική και γοητευτική, με βαθύ αφηγηματικό βάρος και πολύ ιδιαίτερες στιγμές.

The post Everybody’s Gone to the Rapture appeared first on gameslife.