Dishonored 2 Review

Βρε πως περνάει ο καιρός… Μόλις πριν από 4 χρόνια ήταν που σας παρουσιάσαμε το πρώτο Dishonored μαζί με τα DLC του, Knife Of Dunwall και Brigmore Witches. Τώρα ήρθε η συνέχεια του, το Dishonored 2, που μας είχε υποσχεθεί πολλά, μέσω των gaming expos αλλά και των βίντεο που μας έδινε σταδιακά η Arkane.

Υπόθεση

15 χρόνια έχουν περάσει μετά από τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, με τον Corvo Attano να έχει κερδίσει ξανά τη θέση του ως royal

protector, και τη μικρή Emily Kaldwin να έχει γίνει πλέον αυτοκράτειρα. Στην επέτειο της δολοφονίας της μητέρας της, Jessamine, μία μυστηριώδης μάγισσα, η Delilah, τους αιφνιδιάζει και καταλαμβάνει το θρόνο. Τώρα ο ένας πρωταγωνιστής είναι παγιδευμένος και ο άλλος πρέπει να ταξιδέψει μακριά ώστε να βρει τα μέσα για να αντιμετωπίσει τη νέα αυτή απειλή.

Ενώ το πρώτο παιχνίδι εξελισσόταν στο Dunwall (ας το πούμε κάτι σαν το… Λονδίνο), εδώ θα ταξιδέψετε στην πόλη Karnaca (που έχει εμπνευστεί από Ιταλία / Ισπανία). Το setting είναι σίγουρα πιο ευχάριστο από την ομιχλώδη και σκοτεινή ατμόσφαιρα του Dunwall, ενώ υπάρχουν γενικά πιο εντυπωσιακές και όμορφες αρχιτεκτονικές. Βέβαια συνεχίζει να κυριαρχεί το steampunk, βοηθώντας το παιχνίδι να διατηρήσει την ιδιαιτερότητα του.

Gameplay

Στην εισαγωγή θα κληθείτε να επιλέξετε μεταξύ του Corvo ή της Emily, δηλαδή του χαρακτήρα που θα ελέγξετε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Για να μην αγχωθείτε, η μόνη ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους είναι στο σύνολο των abilities, και μάλιστα όχι σε όλα, αλλά απλώς σε λίγα από αυτά. Κατά τα άλλα, ελάχιστες διαφορές στους διαλόγους, ενώ το gameplay παραμένει ίδιο. Ούτε καν την εμφάνιση των χαρακτήρων δεν μπορείτε να απολαύσετε, αφού είναι first-person. Αν έχετε παίξει το πρώτο, εννοείται πως είναι καλή ιδέα να διαλέξετε την Emily, αυτή τη φορά.

Οι βασικές αρχές του χειρισμού δεν έχουν αλλάξει. Γιατί άλλωστε να γίνει κάτι τέτοιο αφού η συνταγή ήταν ήδη επιτυχημένη… Η κίνηση είναι ελαφρώς πιο γρήγορη απ’ ότι σε άλλα stealth games, όμως προσφέρει μεγάλο επίπεδο ακρίβειας. Στο Dishonored 2 έχουν προστεθεί δύο ακόμα βασικές κινήσεις, το vault και το slide, που εκτελούνται κάνοντας jump ή duck, ενώ τρέχετε (sprint). Αυτά θα σας φανούν χρήσιμα τόσο στο platforming, υπερπηδώντας εμπόδια και περνώντας κάτω από χαμηλά σημεία χωρίς να σταματάτε, όσο και στην εξουδετέρωση εχθρών, εκτελώντας εντυπωσιακά τάκλιν!

Ως όπλα έχετε ένα σπαθί, ένα πιστόλι και μία βαλλίστρα, όπως επίσης χειροβομβίδες και νάρκες. Για το τόξο υπάρχουν διάφορα είδη πυρομαχικών, όπως υπνωτικά, παραισθησιογόνα και εκρηκτικά βέλη. Βέβαια το καλύτερο κομμάτι είναι τα μαγικά abilities που θα αποκτήσετε, και τα οποία θα αναβαθμίζετε βρίσκοντας διάσπαρτα runes. Έτσι μπορείτε να τηλεμεταφέρεστε σε μικρές αποστάσεις, να καλύπτεστε με σκιές, να ελέγχετε το μυαλό των εχθρών, να επιβραδύνετε το χρόνο, κ.ά. Χρήσιμο είναι και το dark vision, δηλαδή ένα είδος detective mode, που αποκαλύπτει εχθρούς και ενδιαφέροντα αντικείμενα, ακόμα και μέσα από τοίχους. Τέλος έχουμε τα bone charms, τα οποία σας δίνουν κάποια bonus, όπως να αστοχούν πιο συχνά οι εχθροί, να μειώνεται η αντίληψη τους, κ.τλ.

Όπως σε κάθε stealth game, έτσι και εδώ παίζουν ρόλο η ταχύτητα της κίνησης σας, αν περπατάτε σκυφτοί, αν ρίχνετε αντικείμενα ή σπάτε τζάμια, κ.λπ. Δεν είναι όμως αυτός ο μόνος δρόμος που μπορείτε να ακολουθήσετε. Πολλά παιχνίδια σήμερα ισχυρίζονται ότι σας δίνουν επιλογές για stealth ή action, όμως τις περισσότερες φορές είναι καθαρά σχεδιασμένα μόνο για το πρώτο. Το Dishonored 2 αν και δεν ξεφεύγει από αυτή τη λογική, κάνει πιο εφικτό να ακολουθήσετε την κατεύθυνση που θέλετε. Μια που λέμε για κατεύθυνση, το παιχνίδι σας δίνει πραγματικά πολλούς δρόμους και τρόπους για να φτάσετε στο στόχο κάθε αποστολής. Υπάρχει πάντα η «μπροστινή πόρτα», η μετακίνηση από μπαλκόνια και στέγες, τα υπόγεια στενά, και γενικά ένα πλήθος από περιφερειακά περάσματα που περιμένουν να τα ανακαλύψετε.

Από εχθρούς έχουμε οπλισμένους ανθρώπους (που αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό), μάγισσες με τις δικές τους ειδικές ικανότητες, μηχανικούς στρατιώτες, και λυκόσκυλα. Όπως στο πρώτο υπήρχε μία μάστιγα από τρωκτικά, εδώ υπάρχει μία αντίστοιχη από έντομα. Αυτά είναι ίσως οι πιο επικίνδυνοι εχθροί, καθώς δεν… σκαμπάζουν από stealth και επιτίθενται ως σμήνη μόλις πλησιάσετε. Γενικά να έχετε πάντα μαζί σας εκρηκτικά βέλη για να καταστρέφετε σε απόσταση τις φωλιές τους. Φυσικά από κάποιους χώρους δεν λείπουν οι παγίδες, όπως ηλεκτροφόρα πηνία, συναγερμοί, tripwires, κ.ά. Αυτά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εμφανή, καθώς το παιχνίδι θέλει να σκεφτείτε δημιουργικά την εξουδετέρωση ή προσπέραση τους, και όχι να κοιτάτε με μικροσκόπιο τα backgrounds.

Εξελιγμένη είναι όμως και η δομή των αποστολών. Σε μία περιοχή θα βρεθείτε σε ένα μέγαρο που αλλάζουν μηχανικά θέση οι εσωτερικοί χώροι του. Σε μία άλλη θα μπορείτε να μεταβαίνετε μεταξύ διαστάσεων, όπως στο Quantum Conundrum! Όσο για τους τρόπους εξουδετέρωσης των κυρίων στόχων σας, αυτό μπορεί να γίνει απλά σκοτώνοντας τους, ή… με πιο ενδιαφέροντες τρόπους. Αυτοί αν και τυπικά είναι non-lethal, πρόκειται είτε για χειρότερες τιμωρίες σε κάποιες περιπτώσεις, ή για διάσωση σε άλλες. Δεν είναι απαραίτητα όλοι οι στόχοι σας «κακοί», και εκτός αυτού όσοι περισσότεροι χαρακτήρες παραμένουν ζωντανοί, τόσο εμπλουτίζεται η υπόθεση! Γενικά το Dishonored 2 είναι ένα παιχνίδι στο οποίο η εξερεύνηση και ο πειραματισμός αποδίδουν καρπούς.

Γραφικά & ήχος

Αν και σαφώς βελτιωμένα από αυτά του προηγούμενου παιχνιδιού, τα γραφικά παραμένουν μία σκάλα πιο κάτω από τα σημερινά standards. Όχι ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα – κάθε άλλο. Ο φωτισμός δημιουργεί το κατάλληλο ambiance, τόσο με φυσικές πηγές (ήλιος / φεγγάρι) όσο και με τεχνητές (λάμπες, προβολείς…). Τα textures είναι απλά αλλά πάντα ευδιάκριτα, ενώ εκπληκτική δουλειά έχει γίνει στο νερό, με ποικιλία στους κυματισμούς, ανακλάσεις, αλλά και στην ελαφρά διαστρέβλωση της όρασης κατά την υποβρύχια κολύμβηση.

Τα ηχητικά εφέ είναι άψογα, κάτι που θα διαπιστώσετε στους πυροβολισμούς, στα χτυπήματα του σπαθιού, και φυσικά στους διάφορους ήχους των μηχανικών κατασκευών. Πολύ καλή αίσθηση όμως κάνει και το soundtrack, που περιέχει όχι μόνο ορχηστρική μουσική αλλά και τραγούδια. Είναι διαθέσιμο στο Amazon και στο iTunes με 9 ευρώ, και αξίζει τουλάχιστον να ακούσετε κάποια samples. Όσο για το cast των ηθοποιών που δανείζουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες, διασημότητες δίνουν και σε αυτό το παιχνίδι το παρών. Έχουμε και λέμε: Rosario Dawson, Vincent D’Onofrio, Sam Rockwell, Michael Madsen, Pedro Pascal (ο πρίγκιπας Oberyn του Game of Thrones) και Robin Lord Taylor (ο Πιγκουίνος του Gotham).

For… dishonor

Εδώ και χρόνια το stealth genre ψάχνει μία φρέσκια συνταγή για να ξεκολλήσει από τη λογική των πληρωμένων δολοφόνων και των μυστικών πρακτόρων. Χωρίς να το καταλάβει, τη βρήκε στο πρώτο Dishonored, και κατ’επέκταση στο Dishonored 2. Αν και δεν ανακαλύπτει τον τροχό, προσφέρει μία διαφοροποιημένη προσέγγιση στο gameplay, που δε μπορεί παρά να κερδίσει το ενδιαφέρον μας!

The post Dishonored 2 Review appeared first on gameslife.