Blood Knights

Όταν ένα παιχνίδι προσφέρεται σε ψηφιακή μορφή, είθισται να προσπαθεί να πείσει τον καταναλωτή να το αγοράσει με έξυπνο τρόπο. Δεδομένου του ότι μιλάμε για παραγωγή χαμηλότερου budget σε σχέση με έναν ΑΑΑ τίτλο, προφανώς δεν μπορείς να περιμένεις σούπερ εφέ, χολιγουντιανά σκηνικά, οσκαρικές ερμηνείες και στάνταρ επιπέδου ISO. Συνήθως ψάχνεσαι για έξυπνο concept, χαριτωμένη υλοποίηση, εθιστικό gameplay, τέτοια πράγματα… Ό,τι ακριβώς δεν έχει δηλαδή το Blood

Οι πρωταγωνιστές του Blood Knights είναι δύο: ο Jeremy και η Alysa, ένας πολεμιστής και ένα βαμπίρ, οι ψυχές των οποίων δέθηκαν μετά από ένα περίεργο τελετουργικό. Τον Jeremy τον δαγκώνει βέβαια σε κάποια φάση ένα άλλο βαμπίρ κι έτσι γίνεται κι αυτός βαμπίρ (ούτε στο Twilight τόσα βαμπίρια) αλλά εν πάση περιπτώσει η σχέση του με την Alysa παραμένει. Μαζί θα πολεμήσουν για να σώσουν τον κόσμο από τις δυνάμεις του Κακού, να βρουν τρόπο να γιατρευτεί ο Jeremy αλλά και να ελευθερωθεί η Alysa. Τα κλισέ δίνουν και παίρνουν με το όλο concept να θυμίζει διασταύρωση Diablo και Legacy of Cain.

Το Blood Knights θα ‘θελε πολύ να ήταν Diablo. Αλλά δεν είναι. Τουναντίον, είναι μια φθηνή, ξεδιάντροπη αντιγραφή του τίτλου της Blizzard και αυτό κάνει «κρα» από την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι δύο χαρακτήρες (υποστηρίζεται co-op multiplayer αλλά μόνο τοπικό, αν θες να κλάψεις παρέα με κάποιον φίλο σου) προσφέρουν δύο διαφορετικά είδη gameplay (melee ο Jeremy, ranged η Alysa) και μπορείς να εναλλάσσεσαι ανάμεσά τους με το πάτημα ενός κουμπιού. Υπάρχουν διάφορες επιθέσεις ενώ όσο προχωράς και ανεβαίνεις levels, ξεκλειδώνεις skills που σε κάνουν ακόμα πιο αποτελεσματικό.

Σαν εμπειρία το παιχνίδι δεν λέει κάτι: επαναλαμβανόμενο hack & slash gameplay, με quests (ή μάλλον «quests») που έχεις δει σε 1315 παιχνίδια του είδους, αδιάφορους εχθρούς και μηδαμινή πρόκληση. Η A.I. δεν λέει και πολλά και μοναδική παρηγοριά είναι το επόμενο achievement που δεν μπορεί να είναι μακριά…

Μαύρα χάλια. Γραφικά που δεν ξεφεύγουν από τη μετριότητα, ανύπαρκτο σενάριο, ρηχή πλοκή, ακόμα πιο επιφανειακές ερμηνείες, τραγικό animation και όλα αυτά λουσμένα από άπειρα κλισέ. Το Blood Knights μοιάζει σαν να ‘χει πάρει έμπνευση από κάμποσα παιχνίδια του είδους αλλά εν τέλει, τα όσα βγάζει προς τα έξω το κάνουν να μοιάζει με φτηνή, κινέζικη αντιγραφή.

The post Blood Knights appeared first on gameslife.