ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Μας δανείζουν με επιτόκια ... τοκογλύφου της Ομόνοιας

Με τα όπλα ποτέ δεν μου άρεσαν. Ούτε καν σαν αστείο. Δηλαδή ακόμη και αν άκουγα για χιλιοστή φορά το ανέκδοτο με τον Κωστάκη και τη... Ζίνα («είμαι η Ζίνα, είμαι η Ζίνα, έχω σπαθί» κ.λπ.) πολύ δύσκολα θα έσκαγα χαμόγελο. Διότι το όπλο είναι όπλο. Αστεία δεν κάνεις. Ακόμη και άδειο να είναι, τη ζημιά μπορεί να την κάνει. Πολύ περισσότερο όταν «είναι γεμάτο». Και «πάνω στο τραπέζι»- παρεμπιπτόντως, ποιος έβαλε στο στόμα του Γιώργου αυτήν την ανοησία να τη λέει και να την ξαναλέει, λες και πρόκειται για τεράστια εξυπνάδα, ειλικρινά δεν έχω καταλάβει.