Το ντιζάιν παίζει μπάλα

Στην εποχή που ο Μπέκαμ δημιουργεί θόρυβο με τα καλοσχεδιασμένα τατουάζ και το Allianz Arena του Μονάχου αποτελεί την τελευταία λέξη της αρχιτεκτονικής τεχνολογίας, μία έκθεση με τίτλο «Ντιζάιν και ποδόσφαιρο - ένα ομαδικό παιχνίδι» δεν πέφτει ψηλοκρεμαστή από το πουθενά. Τις εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ των δύο τεχνών - ας μη γελιόμαστε - ανέλαβε να προμοτάρει το καλλιτεχνικό δίδυμο των Sismo. Ο Αντουάν Φενολιό και ο Φρεντερίκ Λεκούρ έστησαν με δεξιοτεχνία την έκθεση στην «Πόλη του Σχεδίου» (Cite du Design) στο Σεντ Ετιέν της Γαλλίας. Κι αν τις εντυπώσεις κλέβει εξαρχής το ποδοσφαιράκι της Κλοέ Ρουσόν, όπου παιχνίδι κάνουν οι πολύχρωμες Μπάρμπι, η εγκατάσταση με τις γόβες και τα ποδοσφαιρικά «καρφάκια» δημιουργούν μεγαλύτερο εφέ. Ποιος είπε ότι η αδρεναλίνη, οι πίτσες και οι μπίρες σ' έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι γυναικεία υπόθεση; Ετσι κι αλλιώς μέρος της έκθεσης ασχολείται ακριβώς με τα λογής λογής κλισέ, εξαιτίας των οποίων πολλοί και διάφοροι παίρνουν την υπόθεση στα σοβαρά και χάνουν την παρτίδα. Το κεντρικό μήνυμα, ωστόσο, είναι ότι ντιζάιν και γήπεδο έχουν περισσότερα να μοιραστούν παρά να χωρίσουν. Πώς το λένε οι ίδιοι οι επιμελητές, να δεις; «Σε πείσμα ορισμένων προκαταλήψεων, υπάρχουν κοινά σημεία στα δύο αυτά επίπεδα: η ηθική, το ομαδικό πνεύμα συνεργασίας, η τακτική, η στρατηγική». Είναι οι αξίες πίσω από τις προτάσεις των νέων καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση. Η διάθεση δύο ή περισσότερων σχεδιαστών να μοιραστούν το ίδιο τερέν, ν' αλλάξουν κάθε τόσο πάσες, να νιώσουν την ίδια αγωνία λίγο πριν από την τελική κατάθεση της σχεδιαστικής τους ιδέας. Η ομαδικότητα πίσω από τις «κεντημένες» μπάλες, οι οποίες θυμίζουν τελικά υδρόγειο σφαίρα, το φορητό τέρμα, τα μπλουζάκια με τα εθνικά χρώματα της Γαλλίας και η κολλητική ταινία στο σχήμα μιας μπάλας ποδοσφαίρου. Στο δεύτερο μέρος οι επισκέπτες του Cite du Design μπαίνουν σ' ένα παράλληλο Σύμπαν, όπου κυριαρχεί ο ζωγραφικός πίνακας του Αγγλου Μάικλ Μπράουνι «Η τέχνη του παιχνιδιού». Πρόκειται για πιστή αναπαράσταση της «Ανάστασης του Χριστού» διά χειρός Πιέρο ντελά Φραντζέσκα, αλλά τη θέση του Θεανθρώπου καταλαμβάνει ανερυθρίαστα ο Ερίκ Καντονά του 1997. «Δέχτηκε να ποζάρει για το έργο, όχι από ματαιοδοξία, αλλά επειδή εκτιμά την τέχνη και τη δουλειά μου», διαβάζουμε στη διαφωτιστική αφήγηση του καλλιτέχνη από τον κατάλογο της έκθεσης. Ο γάλλος ποδοσφαιριστής είναι το τελευταίο έκθεσμα στην αίθουσα που αποτυπώνει τα δάνεια της σύγχρονης τέχνης από το γήπεδο. Ο πρώτος - και πιο διάσημος - σταθμός είναι ο «Πελέ» του Αντι Γουόρχολ (1977).