«Της τραγωδίας ζητώ την έξοδο»

Δεν είναι καλά τα νέα από την επιδαύρια γη. Το φάσμα της κρίσης που είχε επισκιάσει την πρεμιέρα του Φεστιβάλ Επιδαύρου με την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη και του Πέτρου Φιλιππίδη, πριν από δύο εβδομάδες, δεν λέει να φύγει.Ακόμη κι αν δημιουργήθηκαν ουρές για τις τρεις, εν τέλει, παραστάσεις του «Ριχάρδου Γ'» του Σαίξπηρ με τον Κέβιν Σπέισι που θα φέρουν στα τέλη Ιουλίου στην Επίδαυρο πάνω από 25.000 θεατές (λέγεται πως αρκετοί είναι Βρετανοί και Αμερικανοί), η εικόνα του αρχαίου θεάτρου δεν θυμίζει ούτε κατά προσέγγιση εκείνες παρελθόντων ετών.Κάτι η αναστάτωση που προκλήθηκε με τη ματαίωση - μετάθεση τελικά για τις 12 Αυγούστου της παράστασης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, κάτι η απειλή απεργιών από τους εργαζομένους στις κρατικές σκηνές που διεκδικούσαν να μη μειωθούν οι εκτός έδρας αποζημιώσεις (τελικά συμφωνήθηκε από 130 ευρώ ημερησίως να κατεβούν μόνον ώς τα 110), κάτι - το σημαντικότερο - η οικονομική κρίση και ο περιορισμός των βαλαντίων (δεν είναι και λίγα τα έξοδα για μια βόλτα ώς την Επίδαυρο: βενζίνες, φαγητό και κατά περίπτωση διαμονή κ.λπ.), η φετινή πρεμιέρα του Εθνικού Θεάτρου την Παρασκευή έδινε την εικόνα σοβαρής κρίσης. Κάποιοι μιλούσαν για τη χαμηλότερη προπώληση όλων των εποχών - για το Εθνικό πάντα -, κάποιοι για μόλις 2.000-2.500 θεατές. Την ώρα που και το μικρό θέατρο - με τους Vassilikos και Δήμητρα Γαλάνη - δεν κατάφερε (την Παρασκευή τουλάχιστον) να γεμίσει τις 1.000 θέσεις του. Και στην πρεμιέρα των «Μικρών Διονυσίων» του ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη (όπως γράφει η Βίκυ Χαρισοπούλου) αντίστοιχα μικρή ήταν η προσέλευση - έως 1.000 στο Θέατρο Δάσους.Το Σάββατο, στη δεύτερη παράσταση των «Σκηνοβατών», σύνθεση αποσπασμάτων από αρχαίες τραγωδίες, κωμωδίες και φλύακες, του Σταμάτη Φασουλή, με πλειάδα πρωταγωνιστών, δεν μετρήθηκαν πάνω από 4.000 εισιτήρια...Τα παθήματα «της άδειας μας της τσέπης να μην τα ξεχνάμε - πάνε οι μέρες που είχαμε κι εμείς τον χορηγό μας». Οπως έλεγε ο «συνδετικός κρίκος» του έργου Απολλώνιος (Λαέρτης Μαλκότσης), την ώρα που σαν προσευχή καλούσε τον «Βάκχο τον τριγέννητο» μαζί με τον εντυπωσιακά πολύχρωμο Χορό - ντυμένο με χλαμιδωτά κοστούμια της Ντέννης Βαχλιώτη, μακιγιαρισμένο και στυλιζαρισμένο με τις ακόμη πιο εντυπωσιακές περούκες (χειροποίητες!) της Μαρίνας Καμπριγιάννη.Το ότι η Επίδαυρος φαίνεται να έχασε σημαντικό αριθμό από τους «παλιούς», πανάρχαιους, χορηγούς της, το θεατρικό κοινό, ήταν εμφανέστατο δυστυχώς όχι μόνον στο κοίλον. Αλλά και στις ξενοδοχειακές μονάδες της περιοχής που μετρούν απώλειες 40-50% για τον Ιούλιο - δίχως να συνυπολογίζουν το χαμένο διήμερο του ΚΘΒΕ. Και, τέλος, στο Λυγουριό και την Παλαιά Επίδαυρο μετά την παράσταση, με τις μισοάδειες ταβέρνες (ακόμη και στον θρυλικό «Λεωνίδα», όπου γινόταν άλλοτε λαϊκό προσκύνημα, υπήρχαν λίγες κενές θέσεις!).Αλγεινή εντύπωση, την οποία επιχειρούσαν να αναλύσουν ως «τραγωδία» που δεν φαίνεται να έχει τέλος ηθοποιοί του Εθνικού, πριν και μετά τις παραστάσεις στον περίφημο «Αριστοτέλη» όπου έμεναν οι περισσότεροι. Κρίση που φαίνεται, όμως