Σώβρακα

Για μια ακόμη φορά, η Αριστερά τα βάζει με την πραγματικότητα. Γιατί; Επειδή η άτιμη η πραγματικότητα δεν παίρνει τη μορφή που θα ήθελε η Αριστερά και θα τη βόλευε. Ετσι, με αφορμή την αλλοίωση της συνταγματικής ονομασίας της Βόρειας Μακεδονίας από τη νέα πρόεδρο της χώρας (την είπε σκέτη Μακεδονία, κατά την ορκωμοσία της), η Αριστερά ζητάει από την κυβέρνηση να φέρει τώρα στη Βουλή προς ψήφιση τα τρία μνημόνια συνεργασίας, των οποίων η κύρωση εκκρεμεί.

Σε

τι ακριβώς θα εξυπηρετούσε η επίσπευση της κύρωσής τους και μάλιστα όταν η νέα κυβέρνηση της γειτονικής χώρας επιδεικνύει τη διάθεσή της να αθετήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών; Σε τίποτα απολύτως! Αντιθέτως, τώρα είναι που η κύρωσή τους αποκτά διαπραγματευτική αξία για τη χώρα μας, διότι γίνεται μέσο πίεσης. Ομως, η Αριστερά μάς ζητάει να αγνοήσουμε τη δυσάρεστη έκπληξη που μας επεφύλασσε η κ. Σιλιάνοφσκα, να κλείσουμε τα μάτια, να ψελλίσουμε μερικά άμπρα κατάμπρα και, όταν ανοίξουμε τα μάτια, όλα θα έχουν διορθωθεί. Η αγάπη, η λογική και η καλοσύνη θα έχουν επικρατήσει. Αυτή είναι ουσιαστικά η θέση τους για το ζήτημα και πρόκειται για άλλη μία εκδοχή της σύγκρουσης βολονταρισμού και ρεαλισμού, αντίφασης στην οποία συνοψίζεται όλη η ιστορία της Αριστεράς.

Είναι νωρίς, εν πάση περιπτώσει, για να εξαγάγουμε οριστικά συμπεράσματα από το συγκεκριμένο περιστατικό. Η κ. Σιλιάνοφσκα έγινε διεθνώς ρεζίλι με την πρωτοβουλία της να αλλοιώσει τη συνταγματική ονομασία της χώρας της. Προκάλεσε ένα διπλωματικό επεισόδιο, έθεσε εν αμφιβόλω και αυτή την εγκυρότητα της ορκωμοσίας της και, τέλος, έδωσε σε όλους τους διεθνείς παρατηρητές να καταλάβουν ότι ως πρόσωπο υπολείπεται σε σοβαρότητα. Το περιστατικό, όμως, δεν σημαίνει απαραιτητως την αρχή του τέλους για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ας περιμένουμε λίγο και θα δείξει. Δεν είναι τόσο απλό για την κ. Σιλιάνοφσκα να εμμείνει στην αμφισβήτηση της συμφωνίας με την Ελλάδα. Η χώρα της είναι πολύ εύθραυστη με τις διάφορες μειονότητες που περιέχει η «μακεδονική σαλάτα» (γι’ αυτό οι Γάλλοι ονόμασαν έτσι τη φρουτοσαλάτα). Δεν πέρασαν πολλά χρόνια αφότου οι Σλάβοι τής τότε ΠΓΔΜ σφάζονταν με τους Αλβανούς. Η ευρωπαϊκή προοπτική λοιπόν και, γενικότερα, η ένταξη της χώρας στους θεσμούς της Δύσης (ΕΕ και ΝΑΤΟ) είναι ο προσανατολισμός που δίνει συνεκτικότητα στη χώρα. Χωρίς την προοπτική αυτή το μέλλον της Βόρειας Μακεδονίας κινδυνεύει σοβαρά. Επομένως, ας μη βιαζόμαστε.

Το γεγονός είναι ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη, όσο και αν είναι δυσάρεστη, δικαιώνει τις επιφυλάξεις της κυβέρνησης, η οποία, μέσω του υπουργού Επικρατείας Μάκη Βορίδη, χαρακτήρισε τη Συμφωνία «κατασκευαστικά προβληματική». Λογικό δεν είναι, αν σκεφτούμε ποιοι την κατασκεύασαν; Τόσο ο Νίκος Κοτζιάς, τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας απέκτησαν την πολιτική συγκρότησή τους στο ΚΚΕ. Υπό το πρίσμα αυτό, τι εμπιστοσύνη να έχεις σε ένα σοβιετικό προϊόν; Για τον ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, το πλήγμα θα είναι δεινό, αν είναι αυτή η αρχή του τέλους για τη Συμφωνία των Πρεσπών, διότι ακόμη μία από τις λιγοστές επιτυχίες που είχαν ως κυβέρνηση θα έχει χαθεί.

Να θυμίσω ποιες ήταν αυτές; Κατ’ αρχάς, η έξοδος από τα Μνημόνια, για την οποία επαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να το έκαναν αργά, αφού προηγουμένως είχαν προκαλέσει τεράστια ζημία, μπορεί να το έκαναν με λάθος τρόπο και με μισή καρδιά, πάντως το έκαναν. Το δεύτερο επίτευγμα ήταν το σύμφωνο συμβίωσης, που αποκατέστησε την ισότητα των ομοφυλοφίλων με τους υπόλοιπους πολίτες ως προς ορισμένα στοιχειώδη αστικά δικαιώματα. Το τρίτο και τελευταίο ήταν οι Πρέσπες, διότι παρά τις κατασκευαστικές αδυναμίες της η Συμφωνία έκλεινε ένα θέμα που δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται. Ως προς την πορεία της οικονομίας, για να τα πάρουμε ένα προς ένα, δεν γίνεται σύγκριση του τότε με το σήμερα. Η κατάσταση έχει βελτιωθεί αισθητά για όλους, χάρη στην καλύτερη διαχείριση της οικονομίας: και μόνο η πρόσφατη έξοδος του Πάσχα το αποδεικνύει. Παρακάτω, το σύμφωνο συμβίωσης ξεπεράστηκε, επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε τον γάμο των ομοφύλων και μάλιστα με πολιτικό κόστος που ούτε καν φανταζόταν, όταν έβαλε μπροστά την υπόθεση. Φαντάζεστε λοιπόν να χαθεί και η Συμφωνία των Πρεσπών; Τότε θα έχουν μείνει με τα σώβρακα. Που λέει ο λόγος…