Σημειώματα, λουλούδια και βροχή δακρυγόνων

Σημειώματα, λουλούδια, κεριά άφηναν εκατοντάδες περαστικοί χθες από την Πλατεία Συντάγματος στο σημείο όπου ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός Δημήτρης Χριστούλας αυτοκτόνησε. Οι περισσότεροι έστεκαν για λίγα λεπτά αμίλητοι, με σφιγμένα πρόσωπα και στη συνέχεια αποχωρούσαν. Χθες το απόγευμα, για δεύτερη συνεχή ημέρα, έγινε συγκέντρωση μνήμης στην οποία πήραν μέρος εκατοντάδες πολίτες. Δεν έλειψε ωστόσο η ένταση μεταξύ νεαρών κουκουλοφόρων και αστυνομικών, ενώ στο στόχαστρο των ΜΑΤ μπήκαν ξανά οι δημοσιογράφοι. Επίθεση με κλομπ δέχθηκε ο πρόεδρος της Ενωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας Μάριος Λώλος που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.Η κόρη του αυτόχειρα Εμμυ Χριστούλα δημοσιοποίησε κείμενο για την πράξη του πατέρα της, όπου αναφέρει: «Το σημείωμά του δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή του υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής. Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε». Για την αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού, ο οποίος φέρεται να έπασχε από σοβαρή ασθένεια, ρωτήθηκε χθες ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις. «Λυπηθήκαμε βαθύτατα όταν μάθαμε για τον θάνατο αυτόν που συνέβη κάτω από αυτές τις συνθήκες. Απλώς θα εκφράσω τα συλλυπητήριά μας», είπε ο κ. Ράις αρνούμενος να σχολιάσει περαιτέρω. Πίσω στην Αθήνα, το σημείο όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός είχε γεμίσει με κεράκια, ανθοδέσμες - ακόμη και παιδικά παιχνίδια -, αλλά και ένα στεφάνι από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Δωδεκανήσου. Ορισμένοι υπέγραφαν χρησιμοποιώντας φράσεις από το σημείωμα του Δημήτρη Χριστούλα: «Νέος χωρίς μέλλον», «Αντισταθείτε. Ετών 35, αντιστέκομαι»...
«ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ». Μια «γιαγιά, μάνα, με 4 ανέργους στο σπίτι» συμπληρώνει: «Καλό ταξίδι. Η πολιτική και συνειδητή σου πράξη αφύπνισε». Δύο γαρίφαλα άφησε ανάμεσα στα άλλα λουλούδια και η Ευγενία Σφακιανάκη. «Αυτό που έγινε δεν ήταν μία ακόμη αυτοκτονία. Γι' αυτό μας έχει ταράξει όλους», λέει. «Από το 2010 σερνόμαστε. Είμαι 23 χρόνων και δεν ξέρω αν αύριο θα έχω να φάω. Στην οικογένειά μου εργάζεται περιστασιακά μόνο ο πατέρας μου και με ελάχιστα χρήματα συντηρούμαστε πέντε άτομα. Ευτυχώς που έχουμε δικό μας σπίτι και δεν πληρώνουμε νοίκι. Ολοι στην ηλικία μου σκέφτονται την ανεργία. Αυτόν τον άνθρωπο τον αισθάνομαι σαν άνθρωπο της οικογένειάς μου. Και πιστεύω ότι έτσι αισθάνονται όσοι περνάνε τόσο δύσκολα όσο και εμείς. Είμαστε όλοι μας κατά κάποιον τρόπο παιδιά και εγγόνια αυτού του ανθρώπου». Συγκινημένη στάθηκε αρκετή ώρα στο παρτέρι και η ηλικίας 21 χρόνων Χριστίνα. «Είναι τόσο αληθινή αυτή η ιστορία. Είναι τόσο κοντά μας, γιατί όλοι είμαστε δανειολήπτες. Το περασμένο Σάββατο η δική μου μητέρα έφθασε στα όρια της αυτοκτονίας. Ο πατέρας μου έχει να πληρωθεί μήνες και της μητέρας μου της έκοψαν το 50% του μισθού της με τον οποίο πληρώνουμε τα δάνεια. Δεν αντέχει στην ηλικία της των 50 χρόνων να τη συντηρεί ο παππούς μου με τη σύνταξή του. Είναι θέμα αξιοπρέπεια