«Ποτέ κανείς δεν ένιωσε καλύτερα πιάνοντας πάτο»

Ο βυθός του βαθύτερου ωκεανού της Γης μοιάζει με σεληνιακό τοπίο, οι μόνες ενδείξεις ζωής είναι πλάσματα που μοιάζουν με γαρίδες κι έχουν μήκος δυο - τρία εκατοστά, είπε ο 57χρονος Κάμερον, αφού αναδύθηκε στην επιφάνεια της θάλασσας με το τελευταίας τεχνολογίας υποβρύχιο «Deepsea Challenger», στον σχεδιασμό και τη ναυπήγηση του οποίου βοήθησε και ο ίδιος. Ουσιαστικά ήταν ο πρώτος που κατάφερε να δει το τοπίο του βυθού σ' αυτό το βάθος. Τα δύο μέλη μιας προηγούμενης επανδρωμένης αποστολής, το 1960, δεν είχαν καταφέρει να δουν τίποτε στα 20 λεπτά που είχαν μείνει σ' αυτό το βάθος, επειδή το υποβρύχιο είχε αναταράξει την άμμο του βυθού περιορίζοντας την ορατότητα στο μηδέν. Ο σκηνοθέτης αντιμετώπισε επίσης μηχανικά προβλήματα κατά την τρίωρη παραμονή του στο βαθύτερο σημείο του πλανήτη και επέσπευσε την αποστολή όταν μια βλάβη στα υδραυλικά συστήματα του μηχανικού βραχίονα σήμανε πως δεν θα μπορούσε να συλλέξει δείγματα. «Οταν οι εξερευνητές πηγαίνουμε σε εχθρικά βασίλεια - Διάστημα ή θάλασσα - ζούμε ή πεθαίνουμε από τις μηχανές μας», είχε γράψει ο Κάμερον στο τελευταίο κείμενο που έστειλε μέσω twitter πριν αρχίσει την κατάδυση.
Ο σκηνοθέτης χαρακτήρισε την αποστολή του τεράστια επιτυχία και υπογράμμισε πως την απόλαυσε. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως, όταν βρεθεί στον βυθό δεν θα βιαστεί, θα μείνει αρκετά για να συνειδητοποιήσει τη στιγμή και το τοπίο. Δεν το είχε κάνει όταν είχε καταδυθεί για πρώτη φορά στο ναυάγιο του «Τιτανικού» και ήξερε πως οι αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων» είχαν δηλώσει πως δεν είχαν τον χρόνο για να αντιληφθούν εν πλήρει συνειδήσει το πού βρίσκονταν. «Επρεπε να αφιερώσω μια στιγμή για να σταματήσω τα πάντα, να το συνειδητοποιήσω και να πω: βρίσκομαι εδώ, βρίσκομαι στο βυθό του ωκεανού, στο πιο βαθύ σημείο της Γης. Τι σημαίνει άραγε αυτό;», είπε ο Κάμερον στους δημοσιογράφους, αφού αναδύθηκε έπειτα από τρεις ώρες που πέρασε στον βυθό της Τάφρου των Μαριάνων. «Καθόμουν εκεί και κοιτούσα από το παράθυρο, κοιτούσα αυτό το άγονο, ερημικό σεληνιακό τοπίο, θαυμάζοντάς το». Συνειδητοποίησε επίσης πόσο μόνος ήταν. «Αυτό που κυριαρχεί είναι πράγματι το αίσθημα της απομόνωσης, της πλήρους απομόνωσης απ' όλη την ανθρωπότητα, η συνειδητοποίηση τού πόσο μικροσκοπικός είσαι σ' αυτό το απέραντο, μαύρο, άγνωστο και ανεξερεύνητο μέρος». Πρόσθεσε πως ήλπιζε να δει κάποιο παράξενο τέρας των βυθών, ένα πλάσμα που θα ενθουσίαζε έναν αφηγητή ιστοριών όπως αυτόν, όμως τίποτα. Το μόνο που είδε ήταν μικροσκοπικά πλάσματα σαν γαρίδες. Εμεινε όμως λιγότερο από τις έξι ώρες που ήθελε να παραμείνει και δήλωσε ότι θα επιστρέψει. «Το βλέπω σαν μια αρχή», εξήγησε. «Είναι η αρχή του ανοίγματος αυτού του νέου συνόρου… Είναι το πιο απομακρυσμένο και απομονωμένο μέρος στον πλανήτη. Αισθάνομαι πραγματικά σαν να πήγα σ' έναν άλλο πλανήτη και να επέστρεψα μέσα σε μια μέρα».
Ο Κάμερον κινηματογράφησε την Τάφρο των Μαριάνων, η οποία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 320 χλμ. νοτιοδυτικά του νησιού Γκουάμ στον Ειρηνικό. Το ταξίδι ώς το βαθύτερο σημείο της