Πόλεμος των καλοριφέρ στον χειμώνα της κρίσης

Στα στενά της Κυψέλης τα κτίρια πατάνε τόσο κοντά το ένα στο άλλο, λες και το αντικρινό μπαλκόνι θέλει να κρυφακούσει στο σαλόνι σου. Δεν υπάρχουν όμως πλέον μυστικά. Οποια πόρτα κι αν διαλέξεις, όποιο κουδούνι κι αν χτυπήσεις οι διηγήσεις θα είναι παρόμοιες. Οπως συμβαίνει σε δύο πολυκατοικίες στην οδό Μεγίστης. Απέχουν δέκα μέτρα. Οι ένοικοί τους δεν γνωρίζονται. Η σύνθεσή τους διαφέρει. Φέτος όμως και οι δύο δεν θα αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης για να περιορίσουν τα έξοδά τους. Θα καλυφθούν με σόμπες, θερμάστρες, κλιματιστικά. Πέρα από ανάγκες, η οικονομική κρίση διαμορφώνει και κοινές ιστορίες.Δεν ήταν πάντα έτσι. Μια εξαετία πριν, όταν αγόρασε το διαμέρισμά του εκεί ο Φώτης Ράπτης, κάθε κτίριο είχε και άλλες μαρτυρίες. Στα 22 διαμερίσματα της πολυκατοικίας του θυμάται πως έμεναν ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του ΟΣΕ, πρώην διευθυντής στο Γαλλικό Ινστιτούτο, μια ποιήτρια και «κλασάτες κυρίες» που αναπολούσαν τους καφέδες τους με την ηθοποιό Αννα Καλουτά στην Φωκίωνος Νέγρη. Σήμερα δεν σε υποδέχεται το κόκκινο χαλί που κάποτε έντυνε τα μαρμάρινα σκαλιά της, αλλά τρία ενοικιαστήρια κολλημένα εδώ και μήνες στην τζαμαρία της εισόδου. Στους πέντε ορόφους της μόνο οκτώ διαμερίσματα δεν έχουν ορφανέψει. Από το 2007 ξεκίνησε η μεγάλη έξοδος. Οι περισσότερες οικογένειες (ιδιοκτήτες από το 1961 όταν χτίστηκε η πολυκατοικία) προτίμησαν άλλες γειτονιές και μέρη. Παγκράτι, Φιλοθέη, Βέροια, Σίφνο. Εχουν απομείνει εκεί ένας δικηγόρος, ένας δημοσιογράφος, μία ψυχολόγος, μία πολιτικός μηχανικός, μια συνταξιούχος νοσηλεύτρια, ένας οικονομολόγος, δύο φοιτητές. Ο Φώτης Ράπτης, διαχειριστής του κτιρίου, είναι δημόσιος υπάλληλος. Υπεύθυνος κουζίνας σε νοσοκομείο, πρώην σεφ σε πολυεθνική. «Υπάρχει ακόμη επίπεδο στην πολυκατοικία. Αλλά δεν υπάρχουν χρήματα» λέει. Σε σύγκριση με το 2009 ο μισθός του έχει μειωθεί κατά 400 ευρώ. Από φέτος όμως οι περικοπές αγγίζουν όλο το κτίριο και το αποθεματικό της πολυκατοικίας δεν επαρκεί για να καλύψει όλες τις τρέχουσες ανάγκες.Στις καλές εποχές θα αγόραζαν 1,5 τόνο πετρελαίου θέρμανσης για τα οκτώ διαμερίσματα. Τα σώματα θα ζέσταιναν δύο ώρες το πρωί, άλλες τόσες το μεσημέρι και τέσσερις το βράδυ. Σε όσα διαμερίσματα άδειασαν, τα καλοριφέρ έχουν σφραγιστεί και οι ιδιοκτήτες τους θα επιβαρύνονταν με συμμετοχή 30% στο κόστος για να καλύψουν την απώλεια θερμότητας από τις σωληνώσεις. Το ποσό των κοινοχρήστων που θα αντιστοιχούσε στους εναπομείναντες κατοίκους θα έφτανε στα 200 ευρώ. Η απόφασή τους ήταν ομόφωνη. Τέλος του περασμένου Σεπτέμβρη η γενική συνέλευση της πολυκατοικίας επέλεξε να μην αγοράσει φέτος πετρέλαιο. «Κάποιοι σκέφτηκαν τις θερμάστρες κηροζίνης, αλλά είδαν ότι δεν τους συνέφερε οικονομικά. Αλλοι θα βολευτούν με σόμπες υγραερίου παρά τη δυσάρεστη μυρωδιά που αφήνουν» λέει ο Φώτης Ράπτης.
ΑΝΕΙΣΠΡΑΚΤΑ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΑ. Λίγα βήματα παρακάτω άλλη πολυκατοικία θα στραφεί φέτος σε αντίστοιχες μεθόδους θέρμανσης. Σε αντίθεση με το γειτονικό της κτίριο, αυτή στεγάζει οικογένειες και μετανάστες. Στο θυροτηλέφωνο κάθε κουδούνι έχει