Ο Μίσα πατάει σανίδι

«Δεν έχω μιλήσει ρωσικά τα τελευταία σαράντα χρόνια. Μου είναι ευχάριστο. Σκέφτομαι πάντα στα αγγλικά και τώρα ανακαλύπτω από την αρχή τη γλώσσα του παρελθόντος μου αλλά και του σώματός μου. Παραδόξως, τα τονισμένα, μακρόσυρτα "ρ" τα είχα ξεσυνηθίσει και μου προκάλεσαν πονόλαιμο», λέει ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, μιλώντας για το ντεμπούτο του στο θέατρο, με το έργο «In Paris», του ρώσου σκηνοθέτη Ντμίτρι Κρίμοβ, βασισμένο στο διήγημα του Ιβάν Μπούνιν. Ο αγαπημένος Μίσα των φίλων του κλασικού αλλά και του σύγχρονου χορού στις αρχές του επόμενου μήνα θα παρουσιαστεί στο κοινό του Θεάτρου Σαγιό στο Παρίσι. Ο πολιτογραφημένος αμερικανός σταρ χορευτής - χορογράφος - κινηματογραφικός ηθοποιός γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας και το 1974 αυτομόλησε από την Σοβιετική Ενωση για να έχει καλύτερη μοίρα στον δυτικό κόσμο. Το θέατρο ήταν το επόμενο βήμα για τον εξήντα τριών ετών καλλιτέχνη. «Επέλεξα τον συγκεκριμένο ρώσο σκηνοθέτη επειδή απείχε από το συμβατικό θέατρο και μου άρεσε το μεταφορικό του ύφος. Αρχικά ήταν ζωγράφος, μετά σκηνογράφος και αυτό τον οδηγεί στο σύνολο του έργου και όχι μόνο στον λόγο. Το κείμενο στο "In Paris" είναι πολύ σύντομο και απλό. Αλλωστε, η θεατρική ομάδα του αποτελείται από ηθοποιούς, τραγουδιστές, μουσικούς, φασαρτζήδες, ταχυδακτυλουργούς. Βγαίνουν όλοι πάνω στη σκηνή και κάνουν τα πάντα. Διαφορετικά, δεν θα δεχόμουν να παίξω σε έργα του Σαίξπηρ ή να υποδυθώ κάποιον από τους ήρωες του Ιψεν. Δεν διαθέτω τα εργαλεία για έναν τέτοιο τύπο θεάτρου, παρότι από παιδί ανήκω στο θεατρικό κοινό», λέει ο Μπαρίσνικοφ.Ο ρόλος του είναι εκείνος ενός αξιωματικού του Ρωσικού Λευκού Στρατού, που ζει εμιγκρές στο Παρίσι της δεκαετίας του '30. Εχει ισχυρό χαρακτήρα και ζει τον τελευταίο του έρωτα, ενώ η ιστορία του δένει με τον εμφύλιο πόλεμο και την ιστορία όλων των Ρώσων.Συμπρωταγωνίστριά του είναι η νεαρή Αννα Σινιάκινα, την οποία αντιμετωπίζει ως ηθοποιό και όχι ως παρτενέρ του στον χορό. «Πρέπει να ακούω όταν μιλάει. Δεν είναι όπως στον χορό, όπου δίνουμε προτεραιότητα στη μουσική. Φυσικά και έχω τρακ (και για να το δείξει τρεμοπαίζει το σαγόνι του). Είναι φανερό ότι δεν διαθέτω τους αυτοματισμούς ενός επαγγελματία ηθοποιού, αλλά δεν είναι ποτέ αργά να μάθεις καινούργια πράγματα. Εχω την τύχη να με περιβάλλουν θαυμάσιοι ηθοποιοί που με ενθαρρύνουν και μου δείχνουν εμπιστοσύνη. Περισσότερο από ευχαρίστηση, αυτή η εμπειρία μοιάζει πολύ με πνευματική άσκηση».