«Κάποιοι την απογοήτευση την έχουν για μεροκάματο»

Αρνητική ή θετική η δημοσιότητα που εισέπραξε, ειδικά τελευταία - ήταν και η σύζυγός του Αννα Νταλάρα ανάμεσα στα μέλη της κυβέρνησης που προπηλακίστηκαν -, ο Γιώργος Νταλάρας φαίνεται να κρατάει την ψυχραιμία του και να συνεχίζει τη «δουλειά που ξέρει να κάνει καλά». Στις 12 Ιουλίου θα τον δούμε στο Βεάκειο (με τους Μιχάλη Τζουγανάκη και Μελίνα Ασλανίδου) σε μια συναυλία για τους σκοπούς του ΚΕΘΕΑ - Νόστος. Δεν είναι πιο εύθραυστες τώρα οι ισορροπίες με το κοινό; «Δεν έχω τέτοια δείγματα», λέει. «Μια φορά στη Σύρο, μας πλησίασαν κι άρχισαν να φωνάζουν "να φύγετε, δεν σας θέλουμε". "Ελα δω, ρε φιλαράκι", λέω σε κάποιον. "Γιατί να φύγουμε;". Κι άρχισε να μου λέει για το σκάφος. Κατάλαβες; Σκάφος το φουσκωτό. "Ναι, αλλά έχει δύο τεράστιες μηχανές", μου απαντάει. Αυτά όμως είναι αστεία πράγματα. Είναι ακραίος λαϊκισμός, για τα μεσημεριανάδικα της τηλεόρασης». Ηταν τυχαία η αποχή σας τον φετινό και περσινό χειμώνα από το τραγούδι; Οχι. Ηταν επιλογή μου να παίξουμε εκτός συνόρων. Εξάλλου, είχα ανειλημμένες υποχρεώσεις που είχαν κλειστεί ένα, δύο ή και τρία χρόνια πριν. Ετσι λειτουργούν τα πράγματα έξω, δεν είναι αυθαίρετα όπως εδώ, που ακόμα την τελευταία στιγμή μπορούν και αλλάζουν ημερομηνίες, πρόσωπα, θέατρα, παραστάσεις, γιατί για παράδειγμα κάποιος έχει κολλητό τον υπουργό... Είχατε κι εσείς... κολλητό υπουργό. Μέσα στο σπίτι σας. Σωστό είναι αυτό που λέτε και γλυκό! Αλλά είναι όλοι οι υπουργοί ίδιοι; Είναι όλοι οι ιεράρχες ίδιοι; Είναι όλοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι; Οι πολιτικοί; Αφού το ξέρετε πώς λειτουργούν τα πράγματα στον τόπο μας. Εδώ άλλος πίνει, άλλος μεθάει. Είναι μια άναρχη λογική που διέπει τα πάντα στην Ελλάδα. Ελπίζω να γλιτώσουμε γρήγορα απ' αυτό. Πώς βλέπετε τις εξελίξεις τελευταία; Θα έλεγα ότι είμαστε σε φάση δημιουργικών ανακατατάξεων. Και το λέω αυτό γιατί παρά τις δυσκολίες, βλέπουμε μια ψυχραιμία και μια ωριμότητα στους Ελληνες που είναι θαυμαστή. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που θέλουν να συντηρούν την απογοήτευση - γιατί η απογοήτευση είναι η καθημερινότητά τους, το μεροκάματό τους. Ελπίζετε δηλαδή στο μέλλον; Υπάρχει κάτι που να στηρίζει αυτή την άποψη; Δείτε την ιστορία μας. Τους γονιούς και τους παππούδες μας. Εμφύλιος, κατοχή, ξεριζωμός, φτώχεια... Εχουμε αντέξει πολλά και το έχουμε αποδείξει αυτό σε διάφορες φάσεις της ιστορίας μας. Αρκεί να είμαστε παρόντες και ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Και να επιμείνουμε ν' αποδοθεί δικαιοσύνη! Γιατί είναι ανήθικο αυτό που λέγεται ότι όλοι συμμετείχαμε στο να φτάσουν τα πράγματα εδώ που έφτασαν. Η ευθύνη πέφτει κυρίως σε αυτούς που είχαν την εξουσία, στους κυβερνώντες. Ο κόσμος, ναι, έχει το καρπούζι, τα μαχαίρια όμως τα είχαν και τα έχουν άλλοι! Συμφωνείτε με τις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα; Απόλυτα. Εχει μια υγεία αυτό. Μαζί με το χάος και τα ευτράπελα, αυτό το «δεν αντέχουμε άλλο, κάντε κάτι» είναι το κέρδος. Και είναι σημαντικό που υπάρχει ακόμα τόση ανοχή... Κι ας λένε κάποιοι, δικαιολογημένα ίσως, ότι δεν υπάρχει ένα συγκροτημένο πολιτι