Καφκικά τοπία, παρέα με ελληνικά συνθήματα

Ηταν φαίνεται γραφτό. Μέσα στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που ζούμε, με όλους τους δείκτες στο κόκκινο και στη φορτισμένη με αγανάκτηση ατμόσφαιρα, να φέρει ο Γουότερς το Wall του φορτωμένο, αυτό, με μηνύματα. Για την ακρίβεια, το Wall επαναφορτισμένο. Και κλασικό. Μετέφερε ιδανικά την καφκική πραγματικότητα του big brother, του φόβου, του άγχους, της αποξένωσης, του απόλυτου ελέγχου του ατόμου προς όφελος των ισχυρών. Ολοι εμείς, ακούσιοι πελάτες του συστήματος. Ο 68χρονος σήμερα Ρότζερ Γουότερς, εμπνευστής, δημιουργός, συνθέτης και ο απόλυτος πρωταγωνιστής παρέδωσε στο κοινό ό,τι είχε υποσχεθεί και ακόμη περισσότερα, χτίζοντας με το ελληνικό κοινό (από παλιά) όχι τείχος αλλά σχέση αληθινή. Η τεχνολογία του θεάματος υπηρέτησε άψογα την ιστορία του Πινκ (πρωταγωνιστή της ιστορίας) και με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο. Και ο Γουότερς δικαιώθηκε και στην απόφασή του να κινηματογραφήσει τις συναυλίες της Αθήνας για τα DVD του Wall, έχοντας εκτιμήσει τις εκδηλώσεις του κόσμου στις προηγούμενες εμφανίσεις του. Το κοινό στο ΟΑΚΑ έγινε μέρος της παράστασης, κάθε τραγούδι πυροδοτούσε αντιδράσεις ενθουσιασμού, συμμετείχαν όλοι - και εδώ που τα λέμε, το Wall έχει πολλά από αυτά που σε κάνουν να πετάς από ενθουσιασμό (ή και να βουρκώνεις (το είδα αυτό), όπως στο σόλο του Comfortably Numb, που πρωτάκουσες στα θρανία και το ακούς τώρα έχοντας δίπλα τον γιο σου να κοιτάει με το στόμα ανοιχτό το ιπτάμενο χοντρό γουρούνι του καπιταλισμού (κόλλημα που έχουν οι Pink Floyd με τα γουρούνια, τα ιπτάμενα). Εν ολίγοις, μαζί με τον Γουότερς και αι γενεαί πάσαι (και ο Γουότερς τζούνιορ στην μπάντα).Το θέαμα αρχίζει εντυπωσιακά. Ενα αεροπλάνο περνάει πάνω από το κεφάλι μας εν μέσω βομβαρδισμών και πέφτει πάνω στο τείχος αρπάζοντας αμέσως φωτιά. Φωτιές ξεπηδάνε από τη σκηνή, πόλεμος. Ο Πινκ γεννιέται μέσα στην καταστροφή (ο Γουότερς ο ίδιος έχει χάσει τον πατέρα του στον πόλεμο, το έργο άλλωστε έχει αυτογραφικά στοιχεία). Τα άλλα μέλη του θιάσου: Η υπερπροστατευτική μάνα, οι δάσκαλοι, οι γυναίκες, οι δικαστές, βάζουν όλοι another brick in the wall. Ντυμένος στα μαύρα, αθλητικός και αεικίνητος ο Γουότερς καταφέρνει το εξής συναρπαστικό: να είναι μέσα στην ιστορία που αφηγείται με τα τραγούδια σε πρώτο πρόσωπο και σε επικοινωνία με τους φαν (δεν χάνει στιγμή την επαφή). Πετυχαίνει αυτό που είχε σκοπό από την αρχή, να μιλήσει ακριβώς τη γλώσσα τού σήμερα. Τι έχει συμβεί από το '79 (όταν έγραψε το Wall) έως τώρα; Τα πάντα. Ο εφιαλτικός κόσμος που περιέγραφε έχει γίνει ακόμη πιο σκοτεινός. Κακά μαντάτα; Στο επόμενο (τρισδιάστατο;) The Wall η συνέχεια.Το βλέμμα και το αυτί του θεατή στιγμή δεν χαλαρώνει. Και δύο ακόμη σημεία κάνουν το χτίσιμο του «Τείχους» στην Ελλάδα ιδιαίτερο:1. Ο άψογος ήχος (και στα ηχογραφημένα μέρη του). Γιατί αν η παραγωγή «θέλει» δεν υπάρχει πρόβλημα με το γήπεδο, το στάδιο ή τον κήπο σου για να έχουν ήχο σωστό. 2. Ο Γουότερς με τα ελληνικά του βγήκε στην αρχή σε βίντεο και απευθύνθηκε στον κόσμο με λίγα λόγια για το Wall, αλλά και για τη μαγνητοσκόπησή