Η σαγήνη του ολέθρου

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ είδαμε τον καπνό. Ακούσαμε τα κουκουνάρια να σκάνε και αισθανθήκαμε λες και ήμασταν σε πόλεμο. Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας μέσα στην πισίνα. Ο υπεύθυνος είχε ήδη τηλεφωνήσει στην Πυροσβεστική. «Θα μείνω μέχρι το βράδυ στο νερό», είπαν δύο κοπέλες στη διπλανή διαδρομή, γελώντας νευρικά. Σύντομα είδαμε τις φλόγες να υψώνονται σε κοντινή απόσταση. Ο καπνός πύκνωσε. Πέμπτη πρωί, στο δημοτικό κολυμβητήριο στο Άλσος Βεΐκου και το αντιπροσωπευτικό κομμάτι του πληθυσμού που εκείνη την ώρα δοκίμαζε τις αντοχές του στα κατοστάρια ελεύθερο και τα πενηντάρια πρόσθιο αποδείχθηκε εξίσου αντιπροσωπευτικό και στην αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης.