Η ιστορία του ανθρώπου που έφτιαχνε τον πιο διάσημο φραπέ και η μυστική συνταγή

Τι και αν ο φραπές έχει αντικατασταθεί με άλλους «μοντέρνους» καφέδες, όλη η Αθήνα και πιο συγκεκριμένα όλοι οι κάτοικοι Παγκρατίου, θα θυμούνται για πάντα τον Χρήστο Λέντζο.

Ο ίδιος ο Λέντζος είχε πει ότι «το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964». Οταν το άνοιξαν –μαζί με τη σύζυγό του- το Παγκράτι δεν είχε καμία σχέση με όσα συμβαίνουν εκεί τώρα. Οι πάντες τον θεωρούσαν παράτολμο διότι επέλεξε ένα σημείο που τότε δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω.

Ο Λέντζος, όπως αποδείχθηκε, λειτούργησε ως πρόδρομος

μιας εποχής και μιας περιοχής. Ο 93χρονος «δημιουργός» του παχύρρευστου φραπέ έφυγε από τη ζωή – πλήρης ημερών και με ένα ογκώδες μπαούλο αναμνήσεων να τον συνοδεύει.

Η συνταγή του θρυλικού «φραπέ» του, παρέμενε μυστική για αρκετά χρόνια, με πολλούς να κάνουν εικασίες και να λένε πως ο καφές του περιείχε κρέμα γάλακτος, μαρέγκα και αυγά.

«Εκεί που καθόμουν, πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν!»

Καφές – γαλακτομπούρεκο

Στην πραγματικότητα όμως, η δοσολογία ήταν μιάμιση κουταλιά της σούπας νέσκαφε και μια ολόκληρη κούπα ζάχαρη. Λόγω του άψογου «χτυπήματος» με μίξερ δημιουργούνταν ένα πλούσιο, πηχτό μείγμα. Για όσους ήθελαν μέτριο, ο Λέντζος προσέθετε μια κουταλιά καφέ από πάνω -γνωστό και ως «καπέλο»- για να μειώσει τη γλύκα.

«Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις σερβίραμε στον κόσμο μαζί με το καφεδάκι του. Μια ημέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν, πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν!

Ο πρώτος φραπέ α λα Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος», έχει δηλώσει κάποτε, ο ίδιος.

Το μαγαζί, που ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο το 1964, παρέμεινε ανοιχτό έως τον Φεβρουάριο του 2013, οπότε και έκλεισε, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής.

«Kαθόμουνα στου Λέντζου»

Το καφέ του είχε γίνει τόσο διάσημο που ο μουσικός χώρος και πιο συγκεκριμένα ο Δημήτρης Κοντογιάννης αποφάσισε να το τιμήσει δεόντως με την κυκλοφορία του τραγουδιού «Kαθόμουνα στου Λέντζου»

Το τραγούδι έλεγε:

«Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ

Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε

Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ

Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη

Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά

Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέμματα

Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο

Μα εγώ απ΄τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ»

Η ιστορία του φραπέ

Πριν από την μεγάλη επιτυχία του Λέντζου, ο φραπές ως καφές που κατέκτησε για δεκαετίες τους Έλληνες, ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία.

Συγκεκριμένα, επινοήθηκε τυχαία το 1957 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης από τον Δημήτρη Βακόνδιο, υπάλληλο στο περίπτερο ελβετικής εταιρείας που παρασκευάζει στιγμιαίο καφέ, ο οποίος έχει σε μεγάλο βαθμό ταυτιστεί με τον φραπέ.

Επειδή, λοιπόν, ο Βακόνδιος δεν έβρισκε ζεστό νερό για να φτιάξει τον καφέ του, χρησιμοποίησε κρύο νερό και σέικερ για να ανακατέψει το μείγμα. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε τυχαία το πιο διαδεδομένο ρόφημα καφέ που θα έμπαινε στη συνέχεια στην καθημερινότητα των Ελλήνων.